 |
| ||||
|
'' Je moeder is vannacht overleden!'' zei ze. het was stil, het was maar even maar het leek wel een uur te duren. ''oh'' zei ik:'' ik had het wel verwacht, of mijn broer, of mijn moeder.'' toen schoot er vanalles door mij heen, maar het gekke was, ik kon niet huilen. doordat ik vaak weg ben en het enorm druk heb, moest ik even tot stilstand worden gebracht, maar dat kon niet. met school zat ik in de toets week, ik moest nog verslagen inhalen, ik had muziek, enz. na eerst een sigaret gerookt te hebben, begon ik mensen maar te bellen waar ik veel mee te maken had. ook een aantal van de jeugdband. toen ik de eerste op belde, en het nieuws had vertelt, vroeg hij:'' mag ik via de telefoon met je bidden?'' ik dacht even, huh? maar ik zei ja. nadat hij voor mij gebeden had, en we de telefoon hadden opgehangen, belde ik zijn zus, want die zat ook bij mij in de jeugdband. zei stelde precies dezelfde vraag met precies dezelfde woorden. dit vond ik heel bijzonder. die avond toen alle drukte weg was, en ik eindelijk alleen, had ik nog een aantal op de hoogte gebracht via de mail. en sinds ik dat mailtje heb verstuurd, regende het telefoontjes en kaartjes bij mij door de brievenbus en inbox. rond een uur of 10 werd ik weer gebeld. door de gitarist van de band, die een paar straten verderop woonde. hij zei:'' weet je wat, kom hier maar naar toe, en dan zullen we er over praten en bidden, en je mag hier zolang blijven slapen zoals je wilt. toen ik naar hem toeliep, belde mijn tante (de zus van mijn moeder) die had het nieuws ook gehoord. dat was de 1e keer die dag dat ik erom gehuild had. die nacht had ik, ondanks de medicatie, slecht geslapen. ik was vroeg me bed uit, want ik moest naar school. daar heb ik t nieuws ook verteld, en de hele klas was stil (dat is bijzonder voor mijn klas). en iedereen, maar dan ook iedereen, leefde mee, op welke manier dan ook. de dag daarna ging ik samen met mijn broer, en zusje (lang niet tegen gekomen in dit verhaal) kijken bij onze moeder. dit was raar, aan de ene kant verdriet en gemis, maar aan de andere kant moest ik sterk zijn, omdat mijn broer en zusje beide verstandelijke problemen/ beperkingen hebben. zondags, de dag voor de crematie, heb ik een nummer opgenomen. een nummer van Reni en Elisabeth krijgsman. er zat een vriendin en een vriend bij, en toen ik aan het spelen en zingen was, om op te nemen, zag ik ze beide een zakdoek pakken. hun reacties waren: '' mooi en super dat je dit kan doen.'' ook mijn broer was onder de indruk. toen was het maandag, de dag van de crematie. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||