 |
| ||||
|
daar zaten we dan op 21 Januari 1997. ik werd bijna 6 (nog 10 dagen, en ik was jarig). ik had geen kleren, alleen de kleren die ik aanhad, ik had geen speelgoed meer, maar het ergste was nog: ik had geen (T)huis meer. dit stuk is net als een stuk in de bijbel, waarin staat: ik was hongerig, u hebt mij te eten gegeven, ik was naakt, u hebt mij kleren gegeven (enz)dan zeg Jezus: ''dank je wel!'' zo was het ook bij mij. ik had geen kleren meer, ik heb ze gekregen, ik had geen speelgoed meer, ik heb ze gekregen, ik had geen thuis, ik heb een thuis gekregen. 3 jaar lang heb ik dit tehuis gewoont, en heb kinderen zien komen, maar ook zien gaan. mijn moeder zag ik bijna nooit meer. er was een contact regeling, maar ze kwam bijna nooit opdagen. ik was toen een vrij lastig kind. ik vertelde nooit hoe ik mij voelde, ik was vaak agressief. ook had ik vaak ruzie en werd ik gepest. nadat ik bijna 2 jaar in het kinder tehuis had gezeten, was er een pleeggezin gevonden. nadat mijn broer en ik er een aantal keer hadden gelogeerd, kregen we een brief: '' we vinden ons te oud om jullie als pleegkinderen in huis te nemen, en we wensen jullie veel goeds toe''. wat een domper. maar gelukkig was er nog een pleeggezin, met 4 meisjes. op 29 maart 2000 kwamen mijn broer en ik bij hun te wonen. wat was dit anders. op de ene dag woon je nog in een te huis, waaraan je gewend bent, dat je niet kind nummer 1 bent met eigen ouders, en op het andere moment woon je in gezin, met liefde, vrede, en rust. was dit het einde van alle gebeurtenissen in het leven van Jos? of is er nog een vervolg? |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||