248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Iantha
3. De doos
Door: Linda
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten

Iedere keer wanneer ze in haar dagboek schreef, dacht ze aan het pakketje dat ze had gekregen van iemand die haar blijkbaar goed genoeg kende om haar echte voornaam te weten.
In gedachten ging ze terug naar het gezin Jansen waar ze terecht was gekomen na de dood van haar ouders.

Ze herinnerde zich de eerste ochtend, hoe ze wakker geworden was in een vreemd bed. Hoe ze langzaam was gewend aan de dagelijkse gang van zaken in het gezin Jansen. Dat haar verteld was dat ze naar dezelfde school zou gaan als Simon en Hanna.
Ze herinnerde zich nog dat ze de eerste schooldag bij de directeur op kantoor had moeten komen, en hoe ze had zitten huilen omdat ze nog niet aan haar leven zonder ouders gewend was. Hoe had het ook gekund, amper twee weken nadat haar vader was overleden.
Daarna dat eerste uur in de klas, waar ze naast Elsa had gezeten, die later haar beste vriendin zou worden. Al sprak ze haar nu niet meer. Hoe ze bij de tweede en derde les weer naast Elsa terecht was gekomen, omdat iedereen nu eenmaal elke keer naast dezelfde moest zitten. Hoe ze zich in het laatste uur, een mentorles, had moeten voorstellen aan haar nieuwe klasgenoten en hoeveel moeite het haar had gekost om niet in huilen uit te barsten toen ze vertelde over haar ouders en waarom ze nu hier was.

“Mevrouw Bos. Inge Bos! Hallo, je bent hier niet om te dagdromen, ga eens aan je werk.” Verschrikt keek Iantha op.
“Sorry meneer, het zal niet weer gebeuren.”
“Dat lijkt me duidelijk, anders vlieg je d’r meteen uit. Voor jou tien anderen.” Snel ging Iantha terug aan haar werk. Hoe had ze het in haar hoofd kunnen halen om te dagdromen op haar werk. Ze wist dat haar baas erg streng was en dat ze blij mocht zijn dat ze werk had. Ze richtte zich op de brief die ze naast zich had liggen en typte toen verder.

Die avond zat ze languit op de bank tv te kijken toen er op de deur geklopt werd. Snel stond Iantha op om de deur te openen.
“Goedenavond, bent u mevrouw I. Bos?” Iantha knikte. “Dan heb ik hier een pakketje voor u.” Iantha pakte de doos nog niet aan van de jongen die voor haar stond, maar wilde hem eerst een vraag stellen.
“Mag ik vragen van wie het afkomstig is?”
“Het spijt me mevrouw, wanneer er geen afzender op staat dan weet ik het ook niet.” De jongen haalde zijn schouders op. “Sorry," zei hij verlegen. Iantha knikte, ergens had ze het ook wel geweten, ze pakte de doos aan en bedankte de jongen voor het afleveren. Ze sloot de deur en ging op de bank zitten met het pakketje voor zich op tafel. Niet goed wetende wat ze er eigenlijk mee moest doen.
Al een poos zat Iantha te staren naar de doos op tafel.
“Wat moet ik toch met je, moet ik je openen of gewoon weggooien en hopen dat er niet nog meer pakketjes komen. Wie weet staat er deze keer wel een naam op het kaartje.” Lachend bedacht ze zich dat ze nu ook al tegen dingen begon te praten, het moest ook niet gekker worden. Iantha pakte het pakketje van tafel en maakte het plakband los. Ze tilde de deksel op en keek verbaasd in de doos. Er lag een enveloppe in, maar daar onder lag nog een doosje. De enveloppe legde ze naast zich neer op de bank, die zou ze zo meteen wel openen. Eerst wilde ze weten wat er in het tweede doosje zat. Ze haalde de deksel er vanaf. Het leek of het doosje gevuld was met alleen maar zacht spul. Ze vermoedde dat ergens nog wel iets zou zitten. Ze trok het pluizige spul uit elkaar. Er glinsterde iets, iets zilverachtigs.
Ze schrok toen ze zag wat het was, stopte alles terug in het doosje, deed het doosje dicht en stopte die weer in de grotere doos. Ze stond op van de bank en schoof de doos onder in de voorraadkast. Ze deed de deur van de kast op slot en zakte toen vermoeid met haar rug tegen de deur naar beneden.
Gepost op 29-02-2008 om 11:43 uur
299 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Iantha)
Alle verhalen van deze schrijver (Linda)



Door: hope
Je houdt het lekker spannend
Gepost op 29-02-2008 Om 11:49
Zeker te weten
Gepost op 29-02-2008 Om 15:05

Door: EsQuizzy
Zeker spannend hoor!

Heel mooi vind ik de school-scène omschreven. Hoe ze moeite deed om niet in huilen uit te barsten...

Misschien kun je nog eens naar de volgende zinnetjes kijken:

Daarna dat eerste uur in de klas, waar ze naast Elsa had gezeten. Die later haar beste vriendin zou worden. Al sprak ze haar nu niet meer.

Ik zou proberen hier wat meer te combineren, die drie korte zinnetjes achter elkaar leest wat onprettig. 'Stoterig', om het maar zo te noemen. Het 'Die' waarmee je de tweede zijn begint slaat op Elsa, ik zou daar een komma plaatsen in plaats van een nieruwe zin te beginnen.

"Sorry, zei hij verlegen."

Let hier op de plaatsing van de aanhalingstekens.

Micro-typo:

"Goedenavond, bent u mevrouw I. Bos?"Iantha knikte.

Spatie overgeslagen na aanhalingstekens sluiten.

Je houdt het wel spannend, door de plaats waarop je in het verhaal eindigt. Heel goed gedaan!

>>
Gepost op 29-02-2008 Om 14:08
Dank je wel voor de tips!
Gepost op 29-02-2008 Om 15:05

Door: EsQuizzy
>>

Je geeft herinneringen van Iantha weer, en dat doe je heel mooi. Toch denk ik dat je moet oppassen dat het thema 'alwéér een grotere, kostbaardere, meer zeggende maar nog steeds niets zeggende zending van de onbekende afzender die haar naam weet' niet voorspelbaar gaat worden. Onvoorspelbaarder zou zijn wanneer ze iets krijgt aangereikt wanneer ze de boodschappen aan het doen is, of bij een snackbar zit te eten, of in de bibliotheek loopt, of zelfs op haar werk is. Dat er iemand is die haar naam en adres kent, is intussen een bekend gegeven, snap je? Ook al vermoed ik dat je er een doel mee hebt, dit zijn zo de gedachten die bij mij opkomen.

Dankzij je vraag op het Forum, gisteren, weet ik dat je al verder aan het schrijven bent. Ik kijk dan ook met spanning uit naar het volgende deeltje in deze gevoelige, intrigerende serie!



Gepost op 29-02-2008 Om 14:20
Ik snap je punt wel EsQuirrel. Het is inderdaad weer een zending die ze in haar veilige huisje krijgt. En juist in dat veilige zit het hem (voorlopig).
Gepost op 29-02-2008 Om 15:05

Door: EsQuizzy
Ik wacht rustig af.



Gepost op 01-03-2008 Om 14:10

Door:
Tja, dat soort dingen zeggen mensen ook wel tegen mij, ik ben, denk ik, ook van de voorspelbare.
Ik heb er in dit verhaal ook geen moeite mee... het maakt het geloofwaardiger voor me.
Slaat nergens op, waarschijnlijk, maar ik kom uit de tijd van de overzichtelijke verhalen waarin alles verklaarbaar is en dit doet een beetje nostalgisch aan. Dat vind ik juist wel leuk.

Ik vind de schoolscène ook mooi!

En 'nieruwe' zin, meneer Esquirrel, dat is voor uw woordenboek, neem ik aan?
Gepost op 08-03-2008 Om 16:46

Door: Auke-Willem (AW)
Je neemt me helemaal mee in je verhaal. Ik wil weten wat er in dat doosje zit! Ik lees gauw verder!
Gepost op 10-03-2008 Om 20:06

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.