De Hof van Eden Hoofdstuk 3 Door: Anaranë Commentaar van de schrijver: Het derde deel, omdat ik zo enthousiast was over de reacties van EsQuirrel... Nogmaals bedankt!:) Categorie: Diversen Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Toen riep de mens uit: ‘Eindelijk een gelijk aan mij, mijn eigen gebeente, mijn eigen vlees, een die zal heten: vrouw, een uit een man gebouwd.’ Genesis 2:23 Hoofdstuk 3: Jij hoort bij mij 'Adam! Adam!' God riep Zijn zoon. 'Vandaag zal er iets bijzonders gebeuren, speciaal voor jou. Maar daarvoor zal je wel een kort stukje van de dag moeten missen!' 'Natuurlijk! Voor U alles!' Dus liet God hem in een rustige, diepe slaap vallen. Adam zou niets voelen van wat Hij nu ging doen. Met zachte bewegingen opende Hij de zijkant van Zijn geliefde kind. Daar haalde hij één van de ribben weg. Heel voorzichtig vulde hij de plek waar eerst de rib was geweest met vlees, zodat Adam een deel van zijn lichaam mistte, maar toch niet een leeg gat had op die plek. Nu begon het echte werk. God ging er voor zitten, want Adams kameraad moest tenslotte wel bijzonder worden! Net zo speciaal als Adam zelf, en nog specialer dan al die prachtige dieren die God voor de mens had gemaakt. Hij pakte de rib en begon rustig te werken. Hij had alle tijd, want Hij kende de tijd niet... Eerst gaf de Heer Zijn nieuwe schepsel vlees, en de nodige organen die Adam ook had. Daarna gaf Hij haar speciale en unieke organen, die haar de vrouw maakte die ze zou worden. Als laatste gaf Hij haar een prachtige huid, die mooi zou glanzen in de zon, en waar Adam later zo veel van zou gaan houden. Ook gaf God haar haar speciale karaktertrekken, samen met het haar dat vrouwen meestal hebben. Zijn nieuwe creatie was klaar, en God was heel blij dat Zijn plan om Adam te verrassen met iemand helemaal voor zichzelf gelukt was. Nu moest Hij haar nog leven geven, wat snel gebeurde. God gaf de vrouw instructies die ze nodig zou hebben bij haar taak, het verzorgen van de aarde – de aarde die Hij met zo veel liefde had gemaakt. Toen Hij wist dat ze helemaal klaar was om haar man te ontmoeten, maakte Hij de eerste mens wakker. Adam was heel erg blij met Gods cadeau. Hij vond het absoluut de moeite waard om die mooie dag niet mee te kunnen maken. Hij riep het uit van vreugde, en maakte meteen het eerste lied dat ooit heeft bestaan. Hij zong het voor haar, alleen voor haar! 'Eindelijk iemand zoals ik, eindelijk die mij zal begrijpen als geen ander, iemand gemaakt van mijn eigen botten, en van mijn eigen vlees! Samen zullen wij voor de dieren zorgen, en samen zullen wij de Heer eren! Bij deze noem ik dit bijzondere mens 'vrouw'.
Gepost op 12-11-2007 om 16:40 uur 379 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (De Hof van Eden)
Alle verhalen van deze schrijver (Anaranë)

Door: prinses

Wow, wat mooi verwoord!

Gepost op 14-11-2007 Om 18:30

Door: EsQuizzy

>> Een mooie opmerking die ik eens van iemand hoorde, was, dat God de mens in een diepe slaap bracht... niet opdat hij niets zou voelen, maar opdat hij zich niet met de schepping van zijn vrouw zou kunnen bemoeien! Wáárheid! Adam: „Heer, staan die ogen niet nèt een tikje te dicht bij elkaar? En... eigenlijk vind ik blond leuker.” De Heer: Adam: „Mooie benen, Heer, leuke vormen over het algemeen. Misschien een nèt iets rondere curve op die hoogte...” De Heer: >>

Gepost op 22-11-2007 Om 22:17

Door: EsQuizzy

>> Eerst gaf de Heer Zijn nieuwe schepsel vlees, en de nodige organen die Adam ook had. Daarna gaf Hij haar speciale en unieke organen, die haar de vrouw maakte die ze zou worden. Als laatste gaf Hij haar een prachtige huid, die mooi zou glanzen in de zon, en waar Adam later zo veel van zou gaan houden. Ook gaf God haar haar speciale karaktertrekken, samen met het haar dat vrouwen meestal hebben. Héél mooi verwoord. Zijn nieuwe creatie was klaar, en God was heel blij dat Zijn plan om Adam te verrassen met iemand helemaal voor zichzelf gelukt was. Nu moest Hij haar nog leven geven, wat snel gebeurde. Je weet al wat ik ga zeggen. Hier heeft God ineens weer haast. Waarom neem je niet de tijd om te omschrijven hoe God heel voorzichtig voorover boog, en met de fijnste tederheid in een rustige, geconcentreerde beweging haar de levenadem inblies? Je haast verzwakt je zeggingskracht. Dat is jammer, want thee mag wel kleur en een smaakje hebben, hoor! >>

Gepost op 22-11-2007 Om 22:32

Door: EsQuizzy

>> ...de moeite waard om die mooie dag niet mee te kunnen maken. Je snapt het al. Hier is het ineens weer de hele dag. Make up your mind, and stick to it. Het is duidelijk dat je probeert om je in te leven in wat je wilt vertellen. Je probeert het vóór je te zien, en dan te omschrijven wat je ziet... soms. Want op andere momenten sta je gebeurtenissen te omschrijven als de meest ongeïnteresseerde, in het geheel niet bij de zaak betrokken toevallige voorbijganger. Jij bent de auteur. Hoe jij schrijft, bepaalt de lees- en belevingssnelheid van je lezers. Een actieschène vraagt meestal om een hoge verhaalsnelheid, maar soms kan juist sterke vertraging in zeer snelle momenten ijzersterk werken. De vele indrukken die je opdoet op het moment dat je een ongeluk meemaakt, bijvoorbeeld, zijn daar goede voorbeelden van. Maar een eerste kus, een eerste ontmoeting, de handtekening onder een meesterwerk... dáár kun je juist met woorden schilderen in de ziel van je lezers...! >>

Gepost op 22-11-2007 Om 22:42

Door: EsQuizzy

>> Als auteur is het van belang dat je ziet, voelt, beleeft wat je wilt omschrijven. Want alleen dan kun je het beeldend omschrijven, alsof het jou zelf (en dus de lezer) overkomt. Inlevingsvermogen is van het grootste belang om boeiend te kunnen schrijven. Ik zou je bijna als opdracht willen geven om dit verhaal nog eens te herschrijven, en nu nadat je het eerst een keer helemaal hebt bekeken alsof je een film bekijkt, en het dan opschrijft terwijl je alles nog eens voor je ogen herhaalt. Kijk. Luister. Voel. Ruik. Beleef. Ervaar. Schrijf. Omschrijf. Beschrijf. Niet alleen als toeschouwwer, maar als actieve hoofdpersoon. Leef je in in God (voor dit verhaal). Zie wat Hij ziet. Hoor wat Hij hoort. Voel wat Hij voelt. Ruik wat Hij ruikt. Van God is deze volgende wat moeilijker te realiseren, maar ik zou haast zeggen: denk wat Hij denkt. Ik hoop, dat je begrijpt wat ik wil zeggen. Ik zie uit naar hoofdstuk vier.

Gepost op 22-11-2007 Om 22:50

Door: EsQuizzy

Nog even. Ik werd wat te 'prekerig' tijdens die bovenstaande reactie, en ik ben nu een beetje bang dat ik niet duidelijk genoeg heb gemaakt hoe goed ik je hoofdstuk 3 vindt. Mijn 'rant' aan het eind van mijn reactie hierboven is een omschrijving van hoe ik zelf schrijf, en wat ik ervaar als ik aan het schrijven ben. Het is bedoeld om je hierin te stimuleren en uit te dagen. Ik hoop dat je iets met mijn uitleg over mijn werkwijzen kunt. Je bent heel goed, en ik zie dat talent wat je van de Heer hebt gekregen, heel duidelijk door je schrijfwerk heen schijnen. Mijn reacties zijn erop gericht om je talent verder te ontwikkelen. Ik zag nog een klein puntje waarop ik je wilde wijzen: ...het verzorgen van de aarde; de aarde die Hij met zo veel liefde had gemaakt. De ; punt-komma heeft de betekenis van 'en'. Op de plek waar je hem hier gebruikt past hij dus eigenlijk niet: '...het verzorgen van de aarde en de aarde die Hij met zo veel liefde had gemaakt.' >>

Gepost op 22-11-2007 Om 23:18

Door: EsQuizzy

>> Als ik jou was, zou ik het daar eens proberen met een zogenaamd em-streepje — (ALT+0151): '...het verzorgen van de aarde — de aarde die Hij met zo veel liefde had gemaakt.' Ik zie, dat jij met veel liefde aan je verhaal werkt. P.S. — Tot nu toe meende ik, dat je een jongen was, om de een of andere niet nader te benoemen (en mij zelf ook volledig onbekende) reden. Zag zojuist je profiel en je website.

Gepost op 22-11-2007 Om 23:25

Door: Auke-Willem (AW)

Tjonge, wat moet je ver scrollen om hier te reageren, zeg! Maar mooi gezegd, hoor! Eén dingetje viel mij nog op, naast wat er al gezegd is. En dat is die opmerking over het haar 'zoals vrouwen dat vaak hebben'. Je hebt het over de creatie van de allereerste vrouw en er is nog geen vergelijkingsmateriaal. Misschien zou je het wat uitgebreider kunnen omschrijven. Nu klinkt het als een namaaksel, terwijl het juist een unieke creatie is.

Gepost op 12-01-2008 Om 17:52

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.