M'n leven op aarde Deel 1 van 28 Door: derk erik Commentaar van de schrijver: Na aanleiding van Marcus 1:9-38 Categorie: Bijbelverhalen Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Het begin Ik reis van mijn woonplaats Nazareth (dat ligt in Galilea) naar de Jordaan om me daar door Johan te laten onderdompelen. Wanneer ik weer boven water kom, scheurt de hemel open, daalt mijn vaders geest als een duif op me neer en roept mijn vader: ‘Jij bent mijn lieve zoon. Ik houd ontzettend veel van jou.’ Daarna duwt zijn geest me naar de woestijn, waar mijn vaders tegenstander me vraagt of ik hem wil dienen. Ik leef daar veertig dagen tussen wilde dieren, maar hemelse knechten zorgen voor me. Ondertussen arresteert koning Herodus Johan, omdat hij geprotesteerd heeft tegen het huwelijk van Herodus met zijn schoonzus Herodias. Hij wordt opgesloten en vastgebonden aan handen en voeten. Herodias wil dat Johan vermoordt wordt, maar Herodus weigert dit omdat hij respect voor hem heeft. Hij vindt het een eerlijke en gelovige man, maar wordt wel onzeker van hun gesprekken. Omdat Johan gearresteerd is, ga ik naar Galilea en vertel daar dat mijn vaders koninkrijk eraan komt. Ik wil graag dat iedereen hierop vertrouwt en de weg naar mijn vader volgt. Zo kom ik bij het meer van Galilea, in Kafernaüm, waar Peter en André, twee broers, aan het vissen zijn. Wanneer ik hen beloof om te leren hoe je op mensen moet vissen, leggen ze meteen hun netten neer en volgen me. Iets verderop repareren Jakob en Johan hun visnetten. Ook zij volgen me direct en laten hun vader met de uitzendkrachten bij de boot achter. Op de rustdag preek ik in de kerk en dat maakt een diepe indruk op de kerkgangers, omdat ik overtuigender preek dan de godsdienstleraren. Er schreeuwt wel iemand dat hij niets met me te maken wil hebben, maar dat komt door de slechte geest die bezit van hem heeft genomen. Hij noemt me Gods zoon en weet dat ik hem ga vernietigen. Ik verplicht de geest te zwijgen en die man te verlaten. Dan stuiptrekt de man en verlaat de geest hem schreeuwend. De mensen begrijpen hier niks van en over heel Galilea wordt het verbijsterende nieuws verspreidt, dat de slechte geesten een overtuigende spreker gehoorzamen. Na de kerkdienst gaan we direct naar het huis van Peter en André. Peters schoonmoeder ligt met koorts in bed, maar wanneer ik haar overeind trek, verdwijnt de koorts meteen en begint ze ons gelijk gastvrij te verzorgen. Daarom brengt men ’s avonds, in het donker, iedereen bij me die ziek is of last heeft van een slechte geest. Heel de stad verzamelt zich hier. Ik genees veel zieken van allerlei kwalen, bevrijd veel mensen van slechte geesten en verbied de geesten te vertellen wie ik ben. Voor het ’s morgens licht wordt, zoek ik buiten een stille plek om met mijn vader te praten. Maar Peter komt al snel met de anderen achter me aan, omdat iedereen me zoekt. Daarom gaan we naar de dorpen in de buurt. Dan kan ik er meteen mijn goede nieuws vertellen, waar ik ten slotte voor op pad ben gegaan.
Gepost op 29-03-2007 om 18:13 uur 549 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (M'n leven op aarde)
Alle verhalen van deze schrijver (derk erik)

Door:

Ik hoop niet dat dit te negatief overkomt, zie het maar als een persoonlijke mening: Vanwege je uitleg aan het begin, begrijp ik waarom je voor deze vorm gekozen hebt. Het leest heel makkelijk en als verhaal wordt het evangelie van Marcus wel veel begrijpelijker en toegankelijker. Daarin ligt denk ik, ook de waarde. Inhoudelijk vind ik dat het door het gemak waarmee je leest (en dus ook het tempo) een heel vlak verhaal wordt. (ik lees te snel, dat kan er ook wel mee te maken hebben). Ik proef de Heilige Geest ook niet meer. Jezus gedachten en waarnemingen kan je bijna niet weergeven, omdat ze niet letterlijk in de bijbel staan. Heel goed dat je daar ook niet voor gekozen hebt. Maar omdat het een ik-verhaal is, mis je het wel en dit draagt bij aan de vlakheid van de verhalen. (Sorry, maar het is kritiek die ik ook wel eens krijg, dus ik ben 'ervaringsdeskundige' )

Gepost op 29-03-2007 Om 21:25

Door:

Ik weet niet of de manier waarop de bijbel geschreven is onder traditie valt. Een bepaalde vertaling prefereren wel. Nu ben ik buitenkerkelijk opgegroeid en heb door de jaren heen in verschillende tradities gekerkt. Ook lees het graag verschillende vertalingen naast elkaar(ik heb er een stuk of 6), dus ik denk zelf, dat het woord traditie niet dekt wat ik ervaar. Als ik een apocrief boek lees, voelt dat voor mij anders aan als de canonieke boeken van de bijbel (ik hoop dat ik het goed zeg) Voor de lol doe ik wel eens een testje en apocrief boek ademt gewoon niet dezelfde geest uit. Ik denk dat het komt omdat je namens Jezus spreekt en dat kan je naar mijn idee niet zomaar doen. Jezus sprak (spreekt) met een onfeilbaar gezag en onfeilbare zuiverheid en waarheid en dat laat zich niet imiteren. Ik heb niet letterlijk gezegd dat je de Geest uitgedooft hebt, dat is te sterk gesteld. Alleen is voor mij de heiligheid eraf, maar dat maakt het voor een ander misschien toegankelijker.

Gepost op 30-03-2007 Om 14:56

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.