 |
| ||||
|
Hawkeye had slecht geslapen. Het kwam niet vaak voor, dat hij nachtmerries had, maar deze was regelrecht verontrustend. Hij had van dode lichamen gedroomd. Veel dode lichamen. Achtendertighonderd-en-achtentwintig lichamen. Bijna vierduizend doden. Vreselijke beelden waren het, en ze dreven nog op zijn netvies. Verbleekte gezichten, een blauwachtige zweem in de donkere huidskleur. Starre, eens zwarte ogen... Mensen, die eens waren gaan slapen met ideeën voor de volgende dag — die echter nooit voor hen was aangebroken. Hawkeye kende deze geschiedenis. Hij had er ooit een documentaire over gezien. Het stadje Bhopal in het noorden van India had zo rustig geleken, die dodelijke nacht in december 1984. De waarheid was anders van aard geweest... Gifgas. Er was water bij een chemische stof in een opslagtank van een pesticiden producerend bedrijf terechtgekomen. Een heftige chemische reactie was het gevolg geweest. De druk was zo hoog opgelopen, dat de ventielen van de katalysatoren gesprongen waren. 3828 doden en een veel groter aantal gehandicapten... Een onafhankelijk onderzoek had in mei 1988 uitgewezen dat de chemische reactie die tot het fatale gaslek had geleid, slechts door sabotage kon zijn ontstaan... Plotseling zat hij rechtop in zijn bed. Hij had nog veel méér gedroomd!!! Hij keek naar zijn nachtkastje en wist al welke kleur het steentje dat erop lag, had. Hij had echter niet verwacht het briefje eronder te zullen zien liggen. Het notitieblaadje, dat de engel in zijn droom beschreven had... Het briefje met het telefoonnummer van de onbekende vrouw uit zijn visioen... |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
