 |
| ||||
|
Joshua had Vicky op een uitstekende plek gebracht. Ze had zelf geen betere kunnen bedenken. Het was inderdaad een plek om te genezen. Ze genoot van het strand en de frisse zeelucht. Ook had Joshua haar naar een plek gebracht met nieuwe vrienden en vriendinnen; ze had er zelf niet eens naar hoeven zoeken! Terwijl haar wonden langzamerhand begonnen te genezen, leerde Vicky ook veel over zichzelf. De eerste tijd was het moeilijkst. Als Vicky naar bed ging en ze bijna sliep, hoorde ze vaak geritsel in een hoekje van de kamer. Verbaasd had ze de eerste keer in de richting van het geluid gekeken. Halverwege de slaapkamer stond een klein mannetje, met puntige vingers. "Ik heet Blam," had hij gezegd. En terwijl hij met zijn puntige vinger naar haar wees, zei hij scherp: "Moet jij je niet een beetje schamen, dat je wel twee keer verkeerde vrienden hebt gehad?" Vicky was behoorlijk van slag door deze gebeurtenis en Blam bleef regelmatig op bezoek komen. Zijn vragen waren meestal van dezelfde strekking: "Heb je er zelf ook geen schuld aan dat Beat zo tegen je deed?" Of: "Vind je nou echt dat je bij een nieuw vriendengroepje mag horen?" Vicky werd er zo onrustig en verdrietig van dat ze Joshua om hulp vroeg. Joshua luisterde eerst geduldig naar haar. Vervolgens zei hij... niets. Vicky vond het niet erg. Ze vertrouwde Joshua en wist dat hij haar vroeg of laat zou antwoorden. Op een dag kwam er een jongen naar haar toe. Ze had hem nog nooit gezien en hij kende haar ook niet. Hij zei tegen Vicky: "Ik moet je iets zeggen van Joshua." Vicky was heel benieuwd... De jongen zei: "Luister goed. Joshua zegt: Ik hou van je. En zorg ervoor dat Blam niet bij je komt. Want wat gebeurd is vroeger, hoort niet meer bij je. Ik zie alleen Vicky met een wit T-shirt. Ik wil dat jij jezelf ook zo ziet! Maak je geen zorgen, zelfs als vrienden zeggen dat je het verkeerd hebt gedaan. Ik weet immers precies hoe alles gegaan is? Ik was erbij. En ik heb je geholpen. Ik heb je naar deze plek gebracht. Om te zorgen dat het goed met je zou gaan. Wat gebeurd is, is voorbij. Dit is een nieuw begin; een nieuwe toekomst. Met andere vrienden. Ik ben altijd bij je, voor je en achter je. Je hebt het goed gedaan. Ik vind dat je het goed gedaan hebt." Vicky had tranen in haar ogen van diepe ontroering. Ze wist zeker dat dit Joshua's woorden waren. Dit was hoe hij ook met haar sprak. Wat was ze oneindig dankbaar met Joshua als trouwe, trouwe vriend. Ze wist dat ze hem nooit zou verliezen. Een lange tijd later, toen Vicky hersteld was, zat ze samen met Joshua op een duintop. Vicky had haar hoofd op zijn schoot gelegd en er lag een blije glimlach op haar gezicht. "Joshua, je bent mijn àllerbeste vriend. Ik hóef geen andere speciale vriend meer," zei ze. "Ik wil het zelfs niet eens meer. Ik heb genoeg aan jou." Joshua was een tijdje stil. Toen zei hij: "Vicky, vertrouw je mij?" "Ja Joshua, dat weet je toch?" antwoordde Vicky, terwijl ze haar hoofd iets oprichtte. "Dan heb ik een vraag aan je," zei Joshua. "Wat als ik je nou tòch misschien ooit bij een speciale vriend voor jou breng?" Het was heel lang stil. Hier moest Vicky over nadenken. Er kwam een rimpeltje tussen haar wenkbrauwen. Uiteindelijk zei ze rustig: "Ja Joshua, dan is het goed. Ik wil doen wat jij het beste vindt en niet bang zijn. Ik vertrouw je." En daarna: "Maar nu ben ik lekker bij jou!" Vicky legde haar hoofd weer terug op Joshua's schoot. Met een tevreden glimlach keek ze omhoog naar zijn gezicht. De lucht boven Joshua's gezicht was blauwer dan ooit. Dit is het àllerbeste plekje, dacht Vicky. |
|||||
|
|
|||||
|
||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||
