 |
| ||||
|
Op een avond, niet lang nadat ze vriendschap hadden gesloten, liep Vicky naar de plek waar ze Perv zou zien. Het was best een mooie plek, met allemaal struiken eromheen. Zo hadden ze een soort eigen hutje. Kijk, daar lag Perv al te luieren in de late avondzon. Hij had zijn ogen dicht en zag Vicky dus nog niet. Hè? dacht Vicky. Wat heeft Perv een rare kleur! Hij ziet gewoon... zwart! Ze liep gauw op Perv af en schudde aan zijn mouw. "Perv! Wat is er met je gebeurd?" Perv ging rechtop zitten. "Hoezo?" vroeg hij verbaasd. "Nou, je ziet helemaal zwart!" Oeps! Nu voelde Perv zich duidelijk betrapt. "Wat is er dan?" vroeg Vicky. "Ik wil het je wel vertellen," zei Perv nu langzaam, "maar dan moet je me beloven dat je niet boos wordt." Zijn gezicht vertrok en hij begon zachtjes te huilen. Vicky schrok ervan. Ze kreeg medelijden met hem. "Maar wat is er dan Perv? Je kunt me toch alles zeggen?" Vicky werd bezorgd: "Echt, ik zal niet boos worden." Al snikkend begon Perv nu te vertellen: "Je weet toch van die zwarte besjes die verderop aan de struiken groeien?" Ja, die had Vicky wel gezien. Maar Joshua had gezegd dat ze daar beter van af kon blijven: ze waren helemaal niet goed voor je. En Joshua had het voor de zekerheid ook in het boek geschreven. "Nou," zei Perv, "die besjes zagen er zo lekker uit. Veel lekkerder dan de rode hier bij ons hutje." "Hoe kan je dat nou weten?" riep Vicky uit. "Je wil de rode hier haast nooit eten! Zelfs als ik ze voor je in een mooi mandje heb gedaan, wil je ze niet!" "Ja, nou. Hoe dan ook. Ik heb van die zwarte besjes gegeten," zei Perv. Perv wist óók wat Joshua over de zwarte besjes had gezegd. En hij had het ook in zijn boek gelezen. Beschaamd en met een behuild gezicht keek hij Vicky voorzichtig aan. Vicky was eigenlijk wel boos en verdrietig. Maar ze had beloofd om niet boos te zijn. En ze had medelijden met Perv omdat hij er zo zielig bij zat. Ze slikte en sloeg toen haar armen om Perv heen. "Ik ben niet boos hoor," zei ze. "Je bent immers mijn vriend?" "Weet je wat? Zullen we naar Joshua gaan om te vragen of hij een oplossing weet?" Perv zei bijna onverstaanbaar: "Ja oké." |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
