 |
| ||||
|
Vicky zat op een boomstam, in de stralen van de frisse ochtendzon. Twee strakke vlechten van dik bruin haar liepen naar beneden langs haar gezicht. Doordat er nog wat slierten nevel in de lucht zaten, leek het net of de lichtstralen een kransje rond haar hoofd maakten. Vicky merkte er niets van. Ze was teveel verdiept in het boek op haar schoot. Dat boek had ze van haar beste vriend gekregen, Joshua. Joshua was groot en sterk. Hij had altijd een wit T-shirt aan en er zat nooit een vlek op. Bij Vicky wel hoor! Vicky kende Joshua al zolang ze zich kon herinneren. Hij was niet meer weg te denken uit haar leven. En dat wou ze ook helemaal niet! Hij was altijd zo lief voor haar. Dit boek had ze van hem gekregen zodra ze kon lezen. Vicky wist nog heel goed wat Joshua toen zei: "Als je mij niet ziet, en je mist mij, dan kun je hierin lezen hoe lief ik je vind." En dat hàd Vicky gelezen! Ze was dol op Joshua. Vaak zaten ze samen op de boomstam waar ze nu ook op zat. Op allerlei momenten van de dag; dat maakte niet uit. En dan praatten ze over van alles en nog wat. Verdrietige en blije dingen. Maar ook over heel gewone dingetjes, zoals een mooi bloempje dat Vicky ergens gezien had. Joshua kon verschrikkelijk goed luisteren en vond alles interessant wat ze vertelde. Vicky vertelde Joshua vaak dat hij haar àllerbeste vriend was en dat ze hem zo lief vond. Daar werd Joshua blij van! Dan trok hij haar omhoog van de boomstam af en maakte een rondedansje met haar. Vicky moest er altijd erg van lachen. Wat er ook gebeurd was en hoe ze zich ook gevoeld had: op dat moment, samen met Joshua vergat ze alles... "Hoi," hoorde Vicky ineens achter zich. Ze draaide zich half om en keek in het verlegen gezicht van een jongen. "Hoi," zei ze terug, "ik ben Vicky. En jij?" "Ik heet Perv," zei de jongen. "Wat lees je daar?" "Het boek van mijn beste vriend!" zei Vicky. "O ja, leuk hè van die vriendenboekjes," zei Perv nu blij. "Ik heb thuis ook zoiets." "Mag ik eens met je meelezen?" "Ja hoor." Vicky vond het best. Perv leek haar wel aardig. Even later zaten ze samen op de boomstam te lezen. Perv was lief voor Vicky en ze gingen steeds meer leuke dingen doen samen. "Wil jij mijn vriendinnetje zijn?" vroeg hij op een dag. "Ja hoor," zei Vicky. Ze waren allebei blij dat ze elkaar zómaar in het bos tegengekomen waren. Elke avond spraken ze daar af om elkaar te zien. Maar niet bij de boomstam. Perv had een beter plekje gevonden, vond hij. Natuurlijk vertelde Vicky het aan Joshua. "Heel veel plezier samen hoor!" zei hij. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
