 |
| ||||
|
DERDE BEDRIJF: JERICHO Licht aan. Op het podium staat een lage muur, daarachter staan Hagri en Rachab. Op achtergrond afbeelding verwoeste stad op scherm. Lector: Staat op, neemt slok water Peres verwekte Chesron, Chesron verwekte Aram, Aram verwekte Amminadab, Amminadab verwekte Salmon, Salmon verwekte Boaz bij Rachab. Gaat zitten. Hagri: Zie je nou wat je gedaan hebt? Rachab: Dat is niet mijn schuld! Hagri: O nee, wie gaf die 2 Israëlische spionnen alle informatie die ze nodig hadden? Wie hielp hen ontsnappen, terwijl ze zo aan had kunnen geven? Wie heult er met de vijand in ruil voor bescherming? Je bent een verrader, Rachab. Rachab: Kunnen onze muur, onze wapens, onze stenen goden en overleden voorouders ons beschermen tegen een God die wereldmachten verslagen heeft en de natuur beheerst. Je hebt zelf gezien hoe het water in de Jordaan wegvloeide. Wou je tegen die God gaan vechten? Je bent gek! Kijk hoe groot Zijn volk geworden is. Hagri: Waarom moet jij die machtige god dan een handje helpen? Kan hij het niet alleen af? Rachab: Kijk dan, wat gebeurt er met mensen die zich tegen de God van de Israelieten verzetten? Wat blijft er van Jericho over? Hagri: En was het ook zover gekomen als we de spionnen vermoord hadden? Rachab: Jij denkt dat hun God niet zonder spionnen kan? Hagri: Weet ik veel! Ik weet alleen jij medeschuldig bent aan de moord op m’n vrienden, m’n kennissen en m’n buren. Een brute moord die je niemand toewenst. Stilte. Rachab: Misschien heb ik Jericho verraden. Jericho verraad mij elke dag. Geile mannen genieten ‘s nachts van me en zien me overdag niet staan. Jongens die vroeger stenen naar me wierpen, maken nu van m’n diensten gebruik. Vrouwen die me vandaag veroordeelden, zijn morgen collega’s. Dat is teveel pijn, verdriet en eenzaamheid om me nog druk te maken over het lot van Jericho. Hagri: Dat is je eigen schuld, hoer! Stilte. Jouw keus, jouw leven. Wij hebben je gewaarschuwd. We hebben ons voor je geschaamd, maar je niet 1x in de steek gelaten! Rachab: Ik laat jullie ook niet in de steek. Jullie zijn hier veilig. Hagri: Ik had zo graag daar veilig willen zijn, Rachab. Jij mag dan een hekel hebben aan deze stad, ik hou van Jericho. Wat moet ik met een nomadenvolk uit Egypte? Stilte. Rachab: Ik wil leven, Hagri. Mijn leven is een puinhoop, moet ik me daar bij neerleggen? Ik laat me niet afslachten zonder ooit geleefd te hebben. Zij hebben een God die macht heeft over leven en dood. Ik hoop dat Hij mij een leven kan geven dat het waard is om te leven. Ik kies niet voor een oorlog, ik kies voor mijn leven. Hagri: Leven? Nu ben je misschien de heldin van die Israëlieten. Straks ben je een asielzoeker die ze niet vertrouwen, een hoer die ze minachten, een zondares die ze links laten liggen. Denk je nou werkelijk dat die Israelieten lieverdjes zijn? Kijk wat ze doen. Zijn zij jouw toekomst? Stilte. Waar blijven je vrienden? Wie komt ons redden? Welke garantie heb je? Hoe kun je zo naief zijn? Jij, uitgerekendjij, zou toch moeten weten hoe mannen zijn. Doe me een lol. Niemand komt ons redden. We worden gewoon afgeslacht, net als... 2 soldaten komen naar voren en nemen Hagri en Rachab mee. Rachab: We zijn gered. Eindelijk ben ik gered. Kijkt omhoog. Dank u wel. Kom op, we moeten gaan. De soldaten nemen hen mee, maar Hagri sputtert luid tegen. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
