Keiharde dromen s2 398 Belangstelling Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Op de vierde verjaardag van Kd een nieuwe post voor jullie. Met dank voor de door jullie getoonde belangstelling. Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 5 minuten
„Ik ben blij dat Pappa die gang heeft laten dichtmaken,” vond Tirashya, nadat Gabriëlle verbaasd op de gloednieuwe muur had gewezen waarachter ze de resten van de reuzenzeekat wist te liggen. „Ik vind het persoonlijk wel jammer,” reageerde Eliyna vanuit wetenschappelijk oogpunt, „al moet ik toegeven dat ik Pappa’s besluit óók kan begrijpen. Het water zal daar intussen wel niet meer fijn smaken.” „Nee, dat denk ik óók niet,” gaf Gabriëlle toe. „Brrr, wat is er nou aan een dood béést!?” wilde Tirashya eigenlijk liever niet weten. „Niet zo héél veel,” antwoordde Eliyna dan ook direct, tot Gabriëlles opluchting omdat het de conversatie bij háár wegtrok. En Eliyna wist veel zinnigere dingen te zeggen dan zij, vond ze. ‘Hun’ grote zus veranderde tactisch het onderwerp: „Ik vind het ècht grappig dat dat hangertje een stukje van dat oude tablet bleek te zijn!” Tirashya keuvelde daar direct gezellig op in, wat de sfeer tussen de drie zussen met hier en daar een toevoeging van Malin erg prettig maakte voor Gabriëlle om haar mond zo veel mogelijk te kunnen houden. Ze was beducht op meer flaters en wilde die onaangename situaties het liefst helemaal voorkomen… Het duurde niet lang of één voor één kwamen de lichtende waterlingen vanuit de nauwe, schuine buis onderin wat nu ‘Toenaks put’ heette in de grootste bekende ruimte onder het paleis uit. Iedere waterling die voor het eerst vanuit het plafond in de vreemd indrukwekkende hal terechtkwam, slaakte een kreet van verbazing over de uitgestrektheid van de ruimte waarover zijn of haar voorgangers zich al verdeeld hadden, schrok dan van de eigen echo’s en bleef daarna maar overdonderd stil. „Laat ons de bodem bezoeken,” stelde Silvaeo rustig voor toen het relatief ingetogen „Oh!” van kamerheer Cadosh, de voormalige poortwachter die tijdens deze excursie als hekkensluiter diende, meerdere malen had geklonken. De enige die tijdens de kalme afdaling nog geluid maakte, was Malin, die vooral met haar pantserplaten de voor Gabriëlle inmiddels vertrouwde diepe ‘cloc’- en lichtere ‘clac’-geluidjes uit het Waterlings maakte, om dan heel geconcentreerd naar de bijna levende maar toch steeds wegstervende echo’s te luisteren. Gabriëlle voelde hoe Tirashya zich dicht tegen haar aan liet glijden en haar arm veilig in die van Lidhia haakte. Ze gaf het jongere meisje een warme glimlach, die ze terugkreeg met een stil gefluisterd: „’k Vind ’t hier èng… Jij ook?” „’n Beetje wel,” knikte Gabriëlle voorzichtig. Ze wilde niet laten merken dat ze dit helemaal niet zo’n fijne ruimte vond — vooral omdat Lidhia hier al eerder in haar eentje behoorlijk dapper was geweest! Daarom voegde ze eraan toe: „Maar wij zijn toch allemaal bij je?” „Jah,” antwoordde Tirashya. Het klonk als een zuchtje wind. Gabriëlle vroeg zich af hoe het voor Tirashya zou zijn: ‘haar’ zusje was natuurlijk zó aan haar begaafdheid gewend dat deze echogrot, waarin ze er niets aan had, haar volledig desoriënteerde… Het olieachtig zwart glanzende, harde materiaal waaruit de met gladde groeven bezaaide bodem bestond, intrigeerde Kharmon direct. Ook Lersac vond het naar eigen zeggen „uitermate interessant”, maar dat leek vooral te komen doordat Kharmon zich uiteindelijk gewonnen moest geven en geen antwoord paraat had op de vraag met welk materiaal ze hier te maken hadden. Yanaeka werd als archeologe vooral geboeid door de grote, grijze bulten, die Gabriëlle nog het meest aan de uitsteeksels op de rug van een dinosaurus deden denken. Evenals Kharmon had de historica wel enkele theorieën paraat, maar daar moest ook zij het voorlopig helaas bij laten. Langs de eentonige serie monolieten bereikte de groep al gauw de ring die glanzend, grijs als zuiver zilver, zacht hun licht weerkaatste en zijn aanwezigheid daarmee al vroeg verried. „Hier ziet u,” begon de koning een aankondiging, die hij onderbrak om op het wegebben van de treiterende echo’s te wachten voordat hij verderging met: „de centrale ring… waarin prinses Lidhia… een tekenreeks… ontdekte.” Hij keek zoekend rond en vond het silhouet van zijn dochter in Tirashya’s roze lichtgloed, waarop hij uitnodigend vroeg: „Lidhia?” Gabriëlle vond het niet fijn om zo in de belangstelling te staan, maar ze besefte dat zij waarschijnlijk nog steeds de enige was die het genoemde lichteffect zou kunnen demonstreren. Ze kwam in beweging — Tirashya bleef vlak naast haar en fluisterde behulpzaam: „Dan zíé je waar je zwemt!” Hé! ontdekte Gabriëlle met een dubbelzinnig dankbare glimlach. Blijkbaar kan zij óók onbedoeld doorzichtig zijn! Vlak boven de ring zwommen ze nu, onder grote belangstelling van de rest van de aanwezigen, met de kromming van het gevaarte mee. „Wat zoeken we?” vroeg Tirashya, blijkbaar vanuit hun meest recente gedeelde herinnering aan deze hal. „Het knopje van de stoel,” antwoordde Gabriëlle bijna onnadenkend, met haar gedachten bij de blijkbaar toegepaste tijdschakelaar die de klapstoel weer opgevouwen had. „Wàt!?” vroeg Tirashya direct. „Oh, euhm, een rond kuiltje, ongeveer zó groot,” gaf Gabriëlle aan, waarbij ze Lidhia’s duim en wijsvinger een paar centimeter uit elkaar hield. „Oh. Goed,” knikte Tirashya tevredengesteld. Zachter fluisterde ze nu: „Heb je gemerkt dat Menkar en Gétalon vanaf de ronde kamer niet meer bij de groep zijn?” Gabriëlle moest even omschakelen voor ze bedacht dat dat de namen van twee paleiswachten waren, met wie zij nog niet eerder te maken had gehad. „Nee?” antwoordde ze. „Misschien staan ze op wacht bij de mijnschacht?” „…Staan,” reageerde Tirashya bijna direct. „Lekker onhandig!” „Nou ja, zwemmen dan,” verbeterde Gabriëlle zich blozend. „Zoiets als dit hier?” vroeg Tirashya, die verder geen aandacht aan het foutje besteedde. Ze wees. Gabriëlle keek. „Ja! Pas op nu…,” waarschuwde ze het meisje dat dit fenomeen nog niet had meegemaakt. Ze hoopte dat het openvouwen van de stoel Tirashya genoeg afleiding zou bieden om haar verspreking te vergeten en duwde Tirashya zacht omhoog, terwijl ze met Lidhia’s andere hand het knopje aanraakte. Direct vouwde de stoel zich opnieuw open, onder verraste uitroepen van meer waterlingen dan slechts Tirashya. Ze liet Lidhia erin glijden, terwijl de koning probeerde uitleg te geven bij het voor hen onbegrijpelijke fenomeen: „Het openvouwen… van de stoel… gebeurt mechanisch… en naar het schijnt… zonder waterlingse… aandrijving. Prinses Lidhia, reageert… de ring nog… op je stem?” Gabriëlle voelde hoe haar diepe zucht het koele water tot diep in Lidhia’s lijfje zoog. Ze antwoordde: „Er is maar één—Ja!” Zodra ze zweeg, vervaagde het exotische schrift weer, dat ze al eerder gezien had. Terwijl Tirashya zich opwond over het feit dat zij het óók had gezien, verbaasde Gabriëlle zich ergens anders over. „Dàt is apart!” zei ze, waarbij Toenak en Ishtaran zich achter haar bij Tirashya posteerden om mee te kunnen kijken naar de blauwachtige gloed die haar opnieuw van onder de ring toestraalde. „Het was me de vorige keer niet opgevallen dat ik geen echo’s heb als ik vanuit dit stoeltje praat!”
Gepost op 28-11-2011 om 21:34 uur 139 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door:

Oh wat een super leuke post. Nu weten we gelijk wat voor tekens het waren. Jammer genoeg tekens die ik niet kan lezen. Ik zou net in bed gaan een keertje vroeg kan geen kwaad misschien knap ik dan wel op. Maar deze post had natuurlijk voorrang

Gepost op 28-11-2011 Om 21:43

Ik hoop voor je dat je lekker slaapt en gezond morgen weer zult opstaan Yanaika. Enne… troost je: je bent niet de enige, die deze tekst niet kan lezen. =) Dank je voor het enthousiasme! Welterusten! =)

Gepost op 28-11-2011 Om 21:51

Door: Rapunzel

Sluit me bij Yanaika aan: super leuke post! Ben als "taalgek" natuurlijk reuze benieuwd naar de (het) door jouw ontwikkelde (deel van de) waterlingse taal En verder is het natuurlijk only a matter of time before Tirsch doorheeft wat er met G/L is... denk ik Nog even: G/L hoort haar eigen echo`s niet of heeft ze idd geen echo`s? Want in 328 (jah ) daar heeft Toenak het met L over het moment dat L de convergerende echo’s van haar eigen stem gewaar werd... en dat gaat toch over deze zaal?

Gepost op 28-11-2011 Om 22:21

Ja, dat is deze zaal die in 328 =D bedoeld wordt. Het verschil is alleen dat tussen “echo’s” en “convergerende echo’s”. =) Waar ik nog wèl even kritisch naar ga kijken, is de ‘last’ die ze de vorige keren in deze zaal bij het spreken hadden van de echo’s. volgens mij is dat in deze post realistischer dan voorheen, dat zou ik even moeten aanpassen dan. Intussen… Misschien vind je dit stukje taalpuzzel interessanter dan sterren kijken en coördinaten. =) En Tirashya is wel vaker verrassend gebleken, meen ik mij te herinneren. =) Thanks for the compliment. =)

Gepost op 28-11-2011 Om 23:00

Door: EsQuizzy

Ik heb Kd·197, ·198 en ·199 gesynchroniseerd met de huidige stand van zaken. Nu ik de tekst in elkaar gepuzzeld had, vond ik het niet meer passend dat de waterlingen in die drie posts over ‘letters’ spraken, want het mag wel duidelijk zijn dat dat woord de lading niet dekt.

Gepost op 29-11-2011 Om 19:31

Door:

Quizzy, ik laat de post nog even liggen. Ik wil het graag even mijn volle aandacht geven. Als ik het nu lees, heb ik het idee dat ik het afraffel. Maar post gewoon lekker door. Ik spring er vanzelf weer bij in.

Gepost op 29-11-2011 Om 21:01

Sure. Take all the time you need. =)

Gepost op 29-11-2011 Om 21:16

Door: EsQuizzy

@Rapunzel: die "convergerende ech’s" in Kd·328 is een verwijzing naar wat er in ·197 gebeurde.

Gepost op 30-11-2011 Om 10:30

Door: Rapunzel

Ik denk dat ik het snap, het al dan niet horen of het op een bepaalde manier horen van "een echo" heeft te maken met de plaats waar een waterling zich in de zaal bevindt. En vwb de termen... Als ik even denk aan wat ik ooit bij fonetiek geleerd heb: het verschil tussen convergeren (naar elkaar toe) en divergeren (van elkaar af). Obstakels verstrooien het geluid natuurlijk nog wel eens, zodat het in verschillende richtingen gaat en voor de één goed hoorbaar is en voor de ander niet/minder. Maar het gebeuren hier in deze zaal heeft natuurlijk (?) te maken met akoestische impedantie En dat de tekst zichtbaar wordt bij juist Lidhia, zal te maken hebben met CRAST (I guess)... Oja, vraagje nog, zijn de letters groen of blauw? In post 198 spreek je van luminescente woorden van een groenige teint, en in deze post kijken ze naar een blauwachtige gloed… en op het plaatje zijn ze bij mij op de laptop ook lichtblauw(ig)

Gepost op 30-11-2011 Om 11:36

Convergerend: klopt, zoals je kunt lezen in de ongeveer twee jaar oude posts viel Lidhia flauw toen ze binnen de verticale zone zwom waar de echo’s van haar stem elkaar op hetzelfde punt ontmoetten. CRAST: geen idee waar je het over hebt, Google geeft héél rare woorden daar... En dáár heeft het gebeuren in deze zaal niet mee te maken!!! (Ja, dat was een disclaimer ) De tekst (niet meer: letters, zie reactie hier ergens boven) is blauw. Zoals je hierboven kunt lezen is ·198 één van de drie posts die ik met Kd·398 heb gesynchroniseerd. Dàt specifieke detail viel daar ook onder. Nog vragen?

Gepost op 30-11-2011 Om 12:42

Door: EsQuizzy

Sorry, emoticons:

Gepost op 30-11-2011 Om 12:45

Door: Rapunzel

Nog vragen, zegt `ie dan, hahaha Vwb CRAST… (iets te veel tijd ooit in hospital doorgebracht ) beeld(kwaliteit) (dus ook die van de tekst die zichtbaar wordt als Lidhia praat, denk ik dan met mijn logica…) wordt bepaald door een aantal elementen: C contrast R resolutie A artefacten S signaal/ruisverhouding T tijd En het zal wellicht ook nog iets met de frequentie te maken hebben (waarmee Lidhia het geluid dus produceert en de geluidsgolven weerkaatst worden)

Gepost op 30-11-2011 Om 13:01

Door: Rapunzel

Oh, trouwens de tekst heeft wel wat weg van braille en Arabisch

Gepost op 30-11-2011 Om 20:16

...en nog een paar andere dialecten... =D

Gepost op 30-11-2011 Om 20:27

„Hier ziet u,” begon de koning een aankondiging, die hij onderbrak om op het wegebben van de treiterende echo’s te wachten voordat hij verderging met: „de centrale ring… waarin prinses Lidhia… een tekenreeks… ontdekte.” =) Silvaeo was bang dat de echo’s zijn uitleg aan de gasten onverstaanbaar zou maken. Daarom brak hij zijn zinnen in stukjes, zoals een stadionomroeper dat eigenlijk zou moeten doen... =D =) Dank je! Leuk om te zien dat Kd als ontspanning wordt gebruikt!

Gepost op 01-12-2011 Om 17:07

Door: EsQuizzy

zou = zouden

Gepost op 01-12-2011 Om 17:07

Door:

Dank je voor je duidelijke uitleg.

Gepost op 01-12-2011 Om 17:38

Graag gedaan. =)

Gepost op 01-12-2011 Om 18:12

Door: zonnetje241

Ik begin het te snappen. Lees nog even verder. Leuk zeg

Gepost op 10-01-2012 Om 20:15

Euhm. Heb je nú al tot híér gelezen!? =)

Gepost op 10-01-2012 Om 23:03

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.