 |
| ||||
|
“Jack! Jack! Hé! Wakker worden jongen! Niet staan te dagdromen tijdens je dienst!” riep commissaris Veninga “Kom eens binnen, ik wil je voorstellen aan je nieuwe partner.” Jack schudde zijn hoofd eens flink heen en weer, om zich ervan te vergewissen dat hij niet droomde. Hij keek verdwaasd om zich heen, maar zag geen spoor meer van noch de vrouwtjeseekhoorn en haar jonkie noch Alexander. Ik begin nu toch wel aan mezelf te twijfelen. Net voor ik de commissaris hoorde roepen, dacht ik toch ècht dat ik twee Alexanders zag staan, dacht Jack, hij knipperde eens goed met zijn ogen, haalde z`n schouders op en liep met lood in zijn schoenen de hoge trap op, die leidde naar de hoofdingang van het politiebureau. De laatste tijd twijfelde hij wel vaker aan zijn eigen helderheid, maar nu wist hij toch ècht zeker dat hij niet stond te dagdromen. Dit zojuist was ècht gebeurd en niemand die hem daar vanaf kon praten… “Salomé, Jack, Jack, Salomé,” stelde commissaris Veninga de nieuwe partners aan elkaar voor. Zó-hó, oké, ik had het slechter kunnen treffen, dacht Jack bij zichzelf toen hij een jongedame met een weelderige bos rood haar voor zich zag staan. Hij schudde haar de hand en stelde zichzelf nog eens voor. Salomé op haar beurt lachte beleefd naar Jack en keek de commissaris aan in afwachting van verdere informatieverschaffing. “Zoals jullie weten, stonden we vorig jaar aan de rand van de afgrond, maar sindsdien hebben we een grote stap voorwaarts gemaakt! Loop even mee, allebei. Ik wil jullie iets laten zien in onze databank,” zei commissaris Veninga “We zitten de laatste tijd met een aantal vreemde voorvallen. In stilte hebben we het voorwerk verricht. Het heeft ons een hele week gekost, maar nu willen we een tweetal agenten, jullie dus, undercover hebben binnen het netwerk. We vermoeden nu dat deze man…, laat maar even zien Monroe…,” zei Veninga tegen de man achter de computer “Dat deze man genaamd Alex Stalheim, het brein is achter deze operatie,” wees Veninga naar de afbeelding van een man op het scherm. Jack zette grote ogen op toen hij de foto zag. Maar dat is… dat is Alexander! dacht hij en hij probeerde zich snel weer te herstellen, voordat de commissaris of Salomé iets in de gaten zou hebben en vroeg, terwijl hij zijn nieuwe partner vanuit zijn ooghoeken goed in de gaten hield “Wat houden die vreemde voorvallen precies in, als ik mag vragen, commissaris?” “Vooral kruimelvegerdiefstal, caviazamia, botsende levenslijnen en meer van dat soort ongein. Hij schijnt zelfs ook achter Operatie White Dress bij De Bron gezeten te hebben, maar dat kunnen we nu nog niet met zekerheid zeggen. We hebben meer informatie nodig, want tot nu toe is het één groot mysterie. Van de week las ik in zijn dossier, dat we hem ooit eens één keer gevangen hebben, deze Alex Stalheim. Dat was naar aanleiding van een aantal verkeersboetes dat openstond. Hij was veel te laat met betalen en is daarom binnengebracht hier. Na enige uren weigerde hij nog steeds te betalen. Deze crimineel is echt tè dom! Hij zei namelijk tegen de agent die toen op de zaak zat Als ik een boete krijg betaal ik hem nooit, want wat je krijgt hoef je niet te betalen. Nou is dat dom of is dat dom!?” lachte commissaris Veninga. “Tsja…,” zeiden Salomé en Jack tegelijk. “Oh, oh, enne…,” schoot de commissaris in de lach “Hij is ook ooit zo dom geweest om een gestolen auto voor z`n deur te zetten met een briefje erop: Wil degene van wie ik deze auto gisteren gestolen heb, hem weer even ophalen, er zit namelijk geen elektrische raambediening op. Hahaha, hoe dom wil je ze hebben!?” “Tsja, och…,” bracht Jack uit en zijn gedachten gingen terug naar de vreemde gebeurtenissen van eerder die dag. Zo dom leek Alexander hem niet… “Maar dat is toch geen reden om ons undercover te laten werken, commissaris?” Salomé hield zich liever bezig met de werkelijke reden van hun bezoek aan de computerafdeling. Lachen om domme criminelen kon altijd nog wel, de plicht riep en ze wilde graag aan de slag met deze zaak. “Hm, nee, inderdaad, agent Salomé, inderdaad. Laten we ons toespitsen op de reden van ons bezoek hier. Acuto homine nobis opus est,” hij schraapte zijn keel eens en vervolgde “Zoals ik al aangaf hebben we te maken met een aantal vreemde voorvallen. En we menen duidelijke aanwijzingen te hebben, dat er geheime, ons nog onbekende, wapens in het spel zijn. Wat deze precies kunnen uitrichten en wie er allemaal bij betrokken zijn... dat kan ik jullie helaas niet vertellen, het wordt jullie taak om dat uit te vinden. Wat ik echter wel weet, is dat we de laatste tijd steeds vaker meldingen krijgen van vermiste cavia`s en we vermoeden dat we hier te maken hebben met een duidelijk geval van een monozygotische tweeling.” |
|||||
|
|
|||||
|
||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||
.
