 |
| ||||
|
„Waar zijn die dingen eigenlijk van gemaakt?” wilde Lidhia weten. Met een vies gezicht keek ze naar de vettige, ronde schijven die de generaal op de tegel drukte terwijl haar vader en Murox een ingewikkelde constructie met vezels en katrollen boven de vreemde vloertegel fabriceerden. „Van kraakbeen, Hoogheid,” antwoordde de generaal. Lidhia griezelde bij het idee. Ze was vastbesloten de zuignappen in géén geval aan te raken. „De zuignappen zijn bevestigd, Sire,” meldde Korfos plichtsgetrouw, terwijl hij de halfdoorzichtige instrumenten één voor één vastpakte en er eens flink aan trok. Ze leken goed vast te zitten: ze gaven in ieder geval geen millimeter mee. „Hoe werkt dat?” informeerde Tirashya nu. „Doordat de generaal het water onder de zuignap uit heeft gedrukt, is daar een lagere waterdruk ontstaan dan hier in het omringende water,” legde Silvaeo uit. „Het water boven de zuignap probeert die ruimte op te vullen. Dat drukt de zuignap vast tegen de tegel aan.” „Dus… eigenlijk zuigt die zuignap helemaal niet?” meende Lidhia te begrijpen. „Eigenlijk niet, nee,” antwoordde haar vader, terwijl Korfos de kabels begon te bevestigen. „Maar hoe kan die druk van het omringende water dan gebruikt worden om die tegel los te trekken? Dat is toch zuigen?” vroeg Tirashya nu. „Nou, ook hier geldt: eigenlijk niet. Want de waterdruk die op de zuignap drukt, drukt ook van onderen op de tegel. Wat wij straks gaan doen is proberen de zuignappen van hun plaats te krijgen door eraan te trekken. Als alles goed gaat, drukt de waterdruk van het water onder de tegel de steen dan omhoog, want de steen probeert óók om die leeggedrukte ruimte onder de zuignap te vullen.” „Wat gek,” vond Tirashya, die evenals Lidhia haar best deed die uitleg te begrijpen. „Maar zuigt die tegel zich dan niet vast aan de bodem?” „Die kans zit erin,” knikte Murox. „Of… drukt het bovenliggende water dan de tegel naar beneden omdat de druk eronder kleiner wordt?” fronste Lidhia. „Jij snapt het, meisje,” prees haar vader haar. „Dus… wij gaan proberen om de zwaartekracht die op de tegel werkt te overwinnen, en de druk die het water er van bovenaf op uitoefent?” vroeg Lidhia. „Die door u laatstgenoemde pressie zal zich pas gaan manifesteren wanneer de caviteit onder de tegel vergroot wordt zonder dat er een compenserende hoeveelheid water voor in de plaats kan stromen,” zei magister Toenak nu. „En daarom hebben de gebroeders Mathon mij dit andere instrument meegegeven,” legde Korfos uit, terwijl hij een ander vreemd voorwerp oppakte, dat de nieuwsgierigheid van alle aanwezigen reeds geprikkeld had zonder dat ze er nog naar hadden durven vragen. „Hiermee kunnen wij water onder de tegel spuiten.” „Dus… eigenlijk gaan wij de waterdruk overwinnen met waterdruk?” glunderde Lidhia. „Sterker nog: wij gaan de waterdruk overwinnen met zichzelf!” zei Tirashya pienter. „Domme waterdruk, dat hij dat trucje niet doorziet!” grapte Lidhia. Allebei lachten ze even — even kruisten hun open blikken elkaar. Een warm gevoel doorstroomde Lidhia: het zou weer helemaal goed gaan komen met haar zusje! Blijkbaar had haar tastbare afscheid van Kirja, die middag in de koraaltuin, een wezenlijk effect op Tirashya gehad. En Mamma zal wel veel met haar gepraat hebben, vermoedde ze. De generaal bracht opnieuw verslag uit: „De kabels zijn bevestigd en gezekerd, Sire.” „Mooi. Heer Murox, bedient u de spuit?” vroeg Silvaeo. „Gaarne, Majesteit, tenzij één van de prinsesjes die taak graag op zich wil nemen?” antwoordde Murox direct. „Ik wel,” knikte Tirashya. „Hoe werkt het, generaal Korfos?” De generaal liet het haar zien. Het was een vrij eenvoudig apparaatje dat Gabriëlle aan het handpompje voor ballonnen deed denken, waarmee die zomer een clown in het winkelcentrum had gestaan als reclamestunt voor een supermarkt. „En dan moet ik tussen de tegels spuiten?” wilde Tirashya nog weten. De generaal bevestigde dat. „Maar de tegel kan onverwachts losraken!” waarschuwde hij haar. „Wees dus op uw hoede, Hoogheid!” „Goed,” zei Silvaeo, die zelf een slinger ter hand genomen had. De generaal stond al klaar bij de andere. „Daar gaan we. Eén, twee…” Op het „drie!” van de koning zetten hij en de generaal kracht op de molens. De terugloopbeveiliging maakte zacht tikkende geluiden op de draaiende tandwielen. Vezelkabels spanden zich; katrollen draaiden langzaam. De zuignappen hielden het allebei prima, maar de tegel bleef nog op zijn plaats. „Tirashya?” spoorde Silvaeo haar aan. Snel drukte het meisje de dunne spuitmond in de naad van de tegel om er met flinke kracht water tussen te spuiten. Twee wolken donkergrijs slib spoten in tegengestelde richtingen weg uit de spleet. Het prinsesje ging zo de hele tegel rond, waardoor de naad rondom duidelijk leeggespoten werd terwijl de spanning op de kabels bleef stijgen. „Dat die zuignappen dat houden!” verbaasde Lidhia zich hardop. „Zo sterk is het gewicht van het water, Hoogheid,” knikte Murox haar toe. Lidhia was onder de indruk. Plotseling schoot — eerst aan generaal Korfos’ kant — de tegel los, om daarna direct ook aan de kant van de koning omhoog te komen onder gejuich van de beide prinsesjes. De tegel schommelde even heen en weer, maar hing al snel stil boven de ontstane opening, die nog schuilging in de dwarrelende wolk bezinksel die Tirashya veroorzaakt had. „Kantelen dan maar,” gaf Silvaeo intussen aan. De generaal knikte. Voorzichtig lieten ze de complete constructie naar de zijkant overhellen, zodat de tegel netjes op de bodem kwam te liggen, vlak naast zijn vorige positie. De waterverplaatsing verwijderde de sluier. „Hè?” reageerde Lidhia bij het zien van wat er in de ontstane holte lag. „Curieus,” vond Murox. *** EINDE HOOFDSTUK 10 *** |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
