|
|
 |
twijfels
Christelijk
|
|
Door: Levanda
|
|
Commentaar van de schrijver:
|
Categorie: Gedachten
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
|
|
Mijn ouders zijn sinds kort gescheiden, en de omgang met mijn vader verloopt niet gladjes. De reden is kortgezegd dat ik iets te weten ben gekomen wat mij teleurgesteld heeft. Nouja, eigenlijk niet alleen teleurgesteld, mijn vaderbeeld is gewoon helemaal verbrijzeld.
Op een nacht heeft mijn moeder er met mijn broertjes over gepraat. De muren zijn gehorig, dus ik kon een deel verstaan en horen. Ik ben er niet naar toegegaan om te praten. Maar ik ben wel gaan denken.
Uiteindelijk wist ik waarom ik mijn vader niet wilde zien. Als ik hem zou willen zien, zou dat betekenen dat hij niet zo erg zou zijn als ik nu denk. En dan zou hij gelijk kunnen hebben over mijn moeder. Waarna vervolgens mijn moeder beeld óók verbrijzeld zou zijn. Tegen wie zou ik dan moeten op kijken? Wie zou ik als voorbeeld hebben?
Op een gegeven moment was ik echt wanhopig. Ik heb gehuild. En gebeden. Smekend om een teken dat er wél iets was, iets dat mij erdoorheen wilde slepen. Want zonder teken kán ik niet geloven. Waarom weet ik niet. Misschien heb ik te veel dingen gehoord, waar sommige zo sterk in geloven, terwijl ik zeker weet dat het niet zo kan zijn. Misschien zijn er te veel tegenstrijdigheden. Misschien. Maar toch zou ik het gevoel willen hebben dat er nog iets is dat altijd voor mij klaar staat, er voor mij is, ook als anderen dat niet zijn. Ook als ík er niet voor mij ben. Dus heb ik gesmeekt om dat teken dat duidelijk zou maken dat zoiets, zo iemand er ook voor mij is.
Er kwam niets.
|
| Gepost op 28-05-2010 om 13:25 uur |
232 keer gelezen |
|
Alle verhalen in deze serie (twijfels)
Alle verhalen van deze schrijver (Levanda)
| Door: |
Ja... ik snap hoe je je voelt. 
Ik herken dat echt, die wens om Iemand te hebben die er altijd voor je is, ongeacht wat dan ook; dat bidden voor een teken...
Zo heb ik Wachtend... ook geschreven... ik voelde me toen, nu ja, ik kon het allemaal gewoon even niet meer. Ik bad voor een voorteken.
Ik hoorde de trein.
Mijn situatie is/was natuurlijk heel anders dan de jouwe... maar ik wens je heel veel succes. 
|
| Gepost op 28-05-2010 Om 17:24 |
| Door: EsQuizzy |
De vraag om een teken is een valide vraag, Levanda. Ik ken jouw situatie niet, ik kan niet in jouw hart kijken.
Om eerlijk te zijn, ik geloof niet meer in het vragen om een teken als "bewijs" voor iets.
Te vaak heb ik een teken gevraagd om duidelijkheid — vervolgens exact het teken gekregen dat ik vroeg — en daarna gezien dat het allemaal heel anders was dan ik in dat teken bevestigd had gezien.
Maar de vraag om zekerheid... ken je de geschiedenis van Thomas, een leerling van Jezus? Hij had zekerheid nodig.
En Jezus was bereid te geven wat hij nodig had.
Ik weet niet wat voor jou een teken zou zijn, of wat jij zou vragen.
Ik weet ook niet wat ik kan zeggen om jou te bemoedigen. Afgezien van "Ik bid voor je."
|
| Gepost op 28-05-2010 Om 18:23 |
| Door: inem |
Hey Levanda,
Moeilijk voor je.. En ook wel heel begrijpelijk...
Je kunt me altijd mailen, als t er even uit moet. Of wat dan ook...
Ik sta er voor open.
Ik zal aan je denken... en voor jou bidden, Levanda.
Veel sterkte!
|
| Gepost op 28-05-2010 Om 23:08 |
|
Dankje Inem!
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 23:25 |
| Door: EsQuizzy |
Hoi Levanda,
Sinds de serie "twijfels" is begonnen, zijn er een aantal factoren in mijn leven veranderd die mijn perspectief op veel zaken... veranderd hebben.
Ik bied je hierbij mijn verontschuldigingen aan. Toen je voor het eerst ging meedoen hier meende ik mijn verwelkoming van jou, maar ik geef toe dat ik je uitdaging als een persoonlijke uitdaging zag: ik probeerde je te overtuigen van "mijn" geloof - deels omdat je om die poging leek te "vragen".
Maar inem begrijpt jou beter dan ik. Zij biedt je gewoon simpelweg een luisterend oor / lezend oog.
Het was dwaas van mij om met je te gaan discussiëren. Discussie leidt tot het scheppen van afstand, niet tot wederzijds begrip en respect.
Het spijt me, in ieder geval, dat ik je niet met het respect behandeld heb dat je waard bent.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog steeds met argumenten zou willen komen, die je je teken zouden kunnen geven zodat je zou kunnen geloven wat voor mij zo duidelijk aanwezig is in mijn leven...
»
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 20:50 |
| Door: EsQuizzy |
«
…of eigenlijk: in Wie zo duidelijk in mijn leven aanwezig is, al is mijn leven ook niet altijd makkelijker of zo. Integendeel, eerder moeilijker omdat ik Hem, Jezus, wil volgen zoals Hij dat van mij vraagt.
Ik zou je graag aan Hem willen voorstellen, Hij is mijn beste Vriend - een Vriend Die er altijd is al staat Hij soms toe dat er dingen gebeuren die ik niet fijn vind, of begrijp. Of kan begrijpen.
Toen ik in mijn allerdiepste dieptepunt zat in mijn leven, mijn vader was drie jaar daarvoor van een flat gesprongen en het meisje van wie ik hield was de dag ervoor verongelukt op weg van school naar huis... toen heeft Hij mij opgevangen.
Hij was er. Niet fysiek aanwezig, maar... Ik zag in mijn agenda dat afspraken verplaatst en gebeurtenissen "arranged" waren, buiten iemands mogelijke invloed om. Allemaal om de kleinste redenen, die ik niet meer weet maar waarvan ik weet dat de mensen die de wijzigingen doorvoerden geen idee hadden dat die dag mijn meisje zou gaan sterven, …
»
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 20:52 |
| Door: EsQuizzy |
«
…en dat de wijziging in mijn agenda mij een heleboel verdriet zou sparen omdat ik het van de mensen zou gaan horen die mij het het best konden vertellen: haar eigen ouders, die ik echt nog maar nauwelijks ontmoet had.
Ik strijd nog steeds (ook door omstandigheden van buitenaf) met het verlies van dat meisje, al is dat nu al bijna 18 jaar geleden.
Ik ben een eigenwijs, koppig, soms arrogant en niet altijd gemakkelijk persoontje. Het is voor mij heel "comfortabel" geweest om mijzelf wijs te maken dat er niets met mij aan de hand is, maar ik loop nog steeds met grote emotionele beschadigingen rond. En pas nu ben ik die onder ogen aan het zien.
Weet je, ik ervaar op dit moment niet dat Jezus bij mij aanwezig is. Het is de keuze om het te geloven zonder dat ik het ervaar of zie, die mijn geloof en mijn persoon op dit moment overeind houdt en me ertoe beweegt om tegen Hem te blijven praten - al is het veel minder dan ik van mijzelf gewend ben.
»
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 20:54 |
| Door: EsQuizzy |
«
Het lijkt van mijn kant uit "uit het oog, uit het hart". Ik begrijp Hem niet, mijzelf niet, anderen niet, mijn leven niet, mijn situatie niet, en toch... toch weet ik, omdat Hij het gezegd heeft, dat Hij mij niet verlaat. Nooit. Hij laat mij niet los omdat Hij van mij houdt.
Ik ben op zoek geweest naar een vrouw, maar ben nog steeds vrijgezel. Dat haat ik. Grondig, en helemaal omdat de meeste mensen van mijn leeftijd die ik ken, getrouwd zijn en inmiddels al kinderen hebben die met succes een hardloopwedstrijd met hun ouders aan kunnen gaan. En met mij.
Ik heb God om een teken gevraagd toen ik heel erg verliefd was op een meisje dat ik had leren kennen. Kreeg precies mijn teken. Voor mij iets heel bijzonders.
Ze gaat binnenkort trouwen. Maar niet met mij. En ik denk dat dat goed is, want ik denk niet dat zij en ik bij elkaar zouden passen. Maar... dat "teken" zet me wel aan het twijfelen.
»
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 20:56 |
| Door: EsQuizzy |
«
Aan de andere kant, dat volledig omgedraaide resultaat verandert niets aan al die minuscule kleine wonderen en "toevalligheden" die mijn leven vormen en waarin ik heel duidelijk zie dat God wel degelijk met mij bezig is.
Hm. Heel verhaal over mijzelf. Sorry daarvoor.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is... nou ja: een vraag.
Pas je alsjeblieft op, Levanda, dat je niet zo gericht wordt op dat ene teken dat je wilt zien, dat je alle minuscule tekenen van Gods liefde voor jou voorbijloopt zonder ze te zien?
Dat heb ik namelijk veel te vaak gedaan.
»
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 20:57 |
| Door: EsQuizzy |
«
Ik heb God willen "aansturen".
Beetje belachelijk. En Hij laat Zich niet "sturen".
Maar ik weet uit ervaring dat Hij zorgt voor wie Hem om hulp vraagt en bereid is Hem de leiding en de planning en de uitvoering in handen te geven.
Ik kan me alleen maar voorstellen dat dat voor iemand in jouw positie nog veel moeilijker is dan voor iemand als ik, die Hem van kinds af aan kent.
Maar hoe vaak geven wij ons leven niet in de handen van door mensen gemakte machines zoals auto’s of andere dingen? Hoe vaak vertrouwen wij er niet op dat de verdiepingsvloer waarop wij lopen, niet zal instorten onder ons gewicht?
Of een achtbaan? Of een vliegtuig?
We vertrouwen erop dat het veilig is, dat het ons zal houden en dat het vliegtuig veilig zal landen. Maar we hebben geen enkele zekerheid.
Als een kind op een schommel of een glijbaan stapt, dan is dat een daad van geloof. Wanneer er iets fout gaat, kan het het kind ernstig verwonden - of zelfs dodelijk.
»
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 20:58 |
| Door: EsQuizzy |
«
Wat ik je wil vragen is dit: wil je alsjeblieft van mijn fouten leren en je blik breder laten zijn dan ik gedaan heb? Wil je alsjeblieft ook om je heen kijken of je ook dingen kunt zien die heel klein lijken, maar die wel een onderdeel kunnen zijn van een groter geheel van omstandigheden die aanwijzingen zouden kunnen zijn van het bestaan van Iemand Die op onverklaarbare wijze voor jou zorgt, ondanks al je verdrietige omstandigheden?
Verschillende kleine dingetjes op heel verschillende vlakken en gelinkt aan heel verschillende mensen die elkaar niet kennen, kunnen soms sámen heel specifieke omstandigheden creëren, die precies "goed" uitpakken voor ons mensen.
Daarin heb ik in mijn leven een teken van de aanwezigheid van God en Zijn interesse in mij leren zien. Ik kan me bijna niet voorstellen dat jij daar in jou leven ook niet op zijn minst één geval van zou kunnen vinden.
»
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 20:59 |
| Door: EsQuizzy |
«
God laat Zich niet graag kennen door enorme manifestaties van kracht. Hij laat Zich liever kennen door liefdevolle zorg, en die kan heel subtiel, bijna onmerkbaar zijn. Ik heb er vaak overheen gekeken, al leer ik wel om achteraf steeds meer van die kleine grote wonderen te zien.
Op dit moment heb ik door mijn persoonlijke strijd met mijzelf en mijn verleden... en God... weinig om te geven. Maar ik geef om jou, om wie jij bent, zoals jij bent. Of je nou gelooft of niet.
Mijn geven is misschien in het typen van dit ellenlange bericht. 
Inem kan geven door een lezend oog en een luisterend hart. 
»
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 21:00 |
| Door: EsQuizzy |
«
Ik wens je toe, met alles wat er op dit moment van mijn hart daarvoor beschikbaar is, dat je op je levenspad tussen alle grijstinten van problemen de ontzettend mooie piepkleine, vrolijk gekleurde bloemetjes zult gaan zien die er speciaal voor jou zijn neergezet.
Vaak zie je ze het best als je omkijkt. Vooral als je in de richting van de zon loopt.
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 21:01 |
Mijn vraag, gebed, is nu veranderd.
In plaats van dat ene teken hoop ik nu niet langer voorbij te gaan aan kleinere tekenen.
Het eerste gevoel is al binnen, kwam precies op de dag dat ik mijn stuk gepost heb (de reacties nog niet gelezen). Ik ging er aan voorbij, maar dankzij jouw posts kan ik terugkijken en het zien.
Genoeg is het niet voor mij, misschien ben ik er te koppig voor. Maar het is de eerste stap.
Bedankt voor je hulp
|
| Gepost op 29-05-2010 Om 23:25 |
| Door: EsQuizzy |
Ben dankbaar dat je er wat aan hebt.
|
| Gepost op 30-05-2010 Om 16:21 |
| Door: |
|
Sterkte Levanda! Zoals Jezus voor jou bid bij Zijn Vader, zullen wij Zijn voorbeeld volgen en bidden voor jou, een kostbaar meisje in Zijn en onze ogen...
|
| Gepost op 31-05-2010 Om 08:46 |
|
Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van
de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden
teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt
worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de
auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van
het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur)
stappen ondernomen worden.
|
|
|
