 |
| ||||
|
Op een onbewoond eiland, 12 juli Michael hield zijn ogen met moeite open. De duisternis viel zoals gewoonlijk snel, er was nauwelijks schermering. Met goed twintig minuten zou het aardedonker zijn op het licht van het kleine vuur dat hun onderkomen verlichtte na. Plotseling hoorde hij het geronk van een motor. Michael sprong op en rende de grot uit. Tegen de strakblauwe lucht zag hij het zilver van een helicopter die daalde. Het leek wel of hij op het eiland zou landen! Waren ze dan toch gezien? De helicopter verdween uit het zicht, maar de motor was nog te horen. Enkele minuten lang bleef het geluid vaag te horen, toen stierf het weg. Michael was als op zijn plaats versteend. Niet alweer! Franks woorden kwamen terug in zijn herinnering. 'Misschien is het wel vooropgezet allemaal.' Hij begon als een dolle te rennen toen zijn spieren eindelijk los genoeg waren om te bewegen. De takken striemden zijn armen, een paar keer struikelde hij bijna over uitstekende wortels. Waarheen hij rende, wist Michael niet. Een flink eind lopen zou hem helpen stoom af te blazen over het feit dat er nu alweer een helicopter onverrichter zake was weggevlogen. Opnieuw waren ze niet gered! De frustratie borrelde in Michael op als warm water in de bron bij Nagano, Japan waar makaken geregeld hun toevlucht zoeken. Hij schopte tegen de bast van een vreemd gebochelde boom en vloekte van de pijn die een dergelijke onhandige move hem opleverde. Hinkend en in een lager tempo vervolgde Michael zijn weg. Voor hij het wist had hij de baai bereikt die alleen hij wist te vinden. Gewoonlijk kwam hij daar als hij Frank en de anderen wilde ontwijken wanneer ze hem weer eens de onaangenaamste karweitjes wilden laten opknappen. Tot zijn grote verbazing zat er een vrouw op het zand. Een grote, bruinleren koffer lag naast haar. Toen de vrouw Michael zag stond ze op. Ze was lang en slank en haar bruine krullen waren in een keurige wrong achter op haar hoofd vastgemaakt. Haar rode mantelpakje was gekreukt en haar lippenstift was uitgelopen. 'Jij bent één van de jongeren die hier zijn gedropt?' Michael knikte. 'Wie bent u?' 'Ik ben Eileen en als je ze terug wil pakken kun je me beter meteen naar jullie kamp brengen.' |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
