Martijn en kerst Dl.4 Door: Gabriëlle Commentaar van de schrijver: Categorie: Jeugd / Kinderen Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
De volgende dag zei mama dat Martijn zijn mooie kleren aan moest doen. "Maar mama, we gingen toch morgen pas naar opa en oma?" vroeg Martijn verbaasd. "We gaan naar het kerstfeest in de kerk," zei mama en dat had Martijn helemaal niet verwacht. "Weten opa en oma daarvan?" vroeg hij verbaasd en mama knikte. Dat was maar goed ook, want het was druk in de kerk toen ze binnen kwamen, maar opa had twee plekjes naast hen vrij gehouden. Martijn zag Arie met zijn vrouw zitten en hij keek om en zwaaide even naar hen. De mensen werden begroet door een jonge dominee, die Martijn niet kende. Ze zongen alle liedjes die hij de afgelopen weken op school had gezongen en ook het kerstverhaal werd verteld. En toen deed Martijn iets wat oma hem had geleerd. "Martijn", had ze gezegd. "Je mag God alles vragen wat je wilt, Hij luistert ook naar jou hoor." Hij bad dat mama deze kerst minder verdrietig zou zijn, dat God haar zou troosten en dat ze voor het eerst weer een echt blije kerst mochten hebben met elkaar. Nadat de dienst was afgelopen liep Martijn naar voren en bleef staan bij een reusachtige kerstboom. Hij bekeek hem eens goed, en vroeg zich net af hoe zo een boom in de container van Arie zou moeten passen, toen hij achter zich een stem hoorde vragen: "En vind je het wat?" Martijn draaide zich om en keek op naar het vriendelijke gezicht van de dominee. "Nou," zei Martijn, terwijl hij bedacht wat hij zou zeggen. "Nou, hij is wel erg groot. Maar hij heeft geen piek." Toen bedacht hij dat de dominee de waarheid wel kon verdragen en voegde er toen aan toe: "Maar de boom die we thuis hebben is veel mooier." De dominee schoot in de lach en zei: "Precies, je moet niet altijd kijken naar de grootte van iets. Er staat een verhaal in de Bijbel, misschien ken je het wel. Samuël moest op zoek naar een nieuwe koning. En hij dacht dat de grootste en de knapste wel de nieuwe koning moest zijn. Dat bleek niet zo. God had de kleinste van het stel uitgezocht, David." Martijn knikte. Hij kende het verhaal. "Hoi Rob," hoorde Martijn zijn moeder zeggen. Even was het stil tussen de twee volwassenen, maar dat duurde niet lang. Mama kende de dominee dus en even later was het voor Martijn duidelijk dat het gesprek niet één twee drie zou zijn afgelopen. Martijn keek een beetje om zich heen en zijn blik viel op de glas in lood ramen, die hem vroeger nooit waren opgevallen. Maar toen hoorde hij zijn moeder lachen op een manier die zeldzaam geworden was. Hij keek naar haar en zag het nu ook. Mama was met deze dominee aan het praten over vroeger en ze lachte om iets wat ze samen hadden meegemaakt. Martijn moest daarbij denken aan zijn gesprek met oma. "Oma, hoe troost God mensen dan?" "O, dat kan Hij op verschillende manieren. En vaak, vaak gebruikt hij daar mensen bij." Mama keek nu ook naar hem en vroeg: "Martijn, vind je het goed als Rob straks op de koffie komt?" Rob keek Martijn serieus aan, maar zijn ogen lachten toen hij zei: "Ik heb gehoord dat er bij jullie een kerstboom staat die je gezien moet hebben." Martijn glimlachte en knikte naar hem. Niet veel later liepen mama en Martijn samen door het gangpad naar de grote openslaande deuren van de kerk. Hij keek op naar zijn moeder en zag een glimlach op haar lippen. Nee, het was een andere glimlach dan die hij zo goed van haar kende. Deze was anders, want ook haar ogen stonden blij. Hij pakte haar hand en toen hun blik elkaar kruisten, kreeg hij een knipoog van haar. Martijn vergat niet wat hij nog moest doen, want nog voordat ze samen naar buiten liepen, bedankte hij God. Hij bedankte Hem voor het fijne kerstfeest. En voor Arie, die zo aardig was en precies wist dat hij zo graag die boom wilde hebben, maar ook bedankte hij God, dat Hij naar zijn gebed had geluisterd en mama had getroost en haar zou helpen om een blij kerstfeest te hebben.
Gepost op 14-12-2009 om 10:07 uur 272 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Martijn en kerst)
Alle verhalen van deze schrijver (Gabriëlle)

Door: EsQuizzy

Mooi, Gabriëlle. Heel mooi. Wel even alle citaten tussen aanhalingstekens, dus ook het flashback-citaat van Oma. Het probleem van "niet meer naar de kerk gaan" komt pas in dit laatste deel naaar voren. Zou ik meteen in het eerste deel zetten. Dan wordt het een deel van de probleemsituatie die door het verhaal heen opgelost wordt. Zoals het nu is, is het voor mijn gevoel een beetje een "aanhangsel": zo van "o ja, dit was er ook nog, dat werd ook mooi opgelost nu." Terwijl het niet-naar-de-kerk-gaan eigenlijk in een kerstverhaal het serieuze probleem zou zijn. Snap je wat ik bedoel? Heel mooi verhaal, al met al, en ik vond het fijn om het te lezen.

Gepost op 19-12-2009 Om 21:38

Door: EsQuizzy

Er staan geen aanhalingstekens in de volgende zin: Martijn, had ze gezegd. Je mag God alles vragen... Toen ik mkiddo was zou ik het een probleem vinden als mijn ouders niet meer naar de kerk waren gegaan terwijl ik dat wel gewend was. Maar dat is misschien mijn persoonlijke achtergrond. Kinderen aan wie je een Christelijk kerstverhaal vertelt, hebben die achtergrond ook, dus zullen ze dat zeer zeker als een probleem erkennen. Just my POV.

Gepost op 21-12-2009 Om 14:06

Door: EsQuizzy

Tegenhanger van die gedachte is deze: is het niet een positieve bijwerking als kinderen het "niet-naar-de-kerk-gaan" als een probleem zouden gaan zien door je verhaal?

Gepost op 23-12-2009 Om 14:18

Door: Tines

Mooi kerstverhaal, Gabriëlle!

Gepost op 24-12-2009 Om 10:27

Door: inem

Prachtig verhaal!

Gepost op 24-12-2009 Om 14:39

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.