 |
| ||||
|
Tara wierp een blik uit het raampje van het vliegtuig. Nederland met zijn vlakke akkers, plukken bos en felgekleurde bloembollenvelden was al uren geleden verdwenen. De Atlantische Oceaan schitterde in het zonlicht. Onwillekeurig voelde Tara bewondering. Ze was vastbesloten het haar ouders zo moeilijk te maken dat ze terug zouden keren naar hun vaderland. Toen haar vader enthousiast was thuisgekomen met foto's van het huis waar ze zouden wonen, was ze snel naar boven vertrokken. Tara wist niet eens welke staat, laat staan welke stad, haar nieuwe thuis was. Het vliegtuig ging over een uur landen op John F. Kennedey International Airport in New York. Daarna moesten ze nog een vliegtuig nemen, dieper het land in. Een stewardess kwam met een karretje met etenswaren voorbij. Tara deed alsof ze verdiept was in haar muziek. Ze had een liedje van Kelly Clarkson aanstaan: Hear me. De klagelijke uitroepen brachten bijna de tranen in haar ogen. Rutger zou haar nooit meer horen! Ze had, op het mislukte telefoontje na, niet gereageerd op zijn briefje, wat moest ze immers zeggen? Ja, ik wil wel verkering, maar over twee weken ben ik tweeduizend kilometer bij je vandaan? Tara had nog geen vriendje gehad, ze wist echter zeker dat een lange-afstandsverkering niets voor haar was. Ze wilde iemand die met zijn arm om haar heen op de bank met haar een film keek of hand in hand met haar wandelde. Misschien zou ze in Amerika zo iemand vinden. Toen ze zichzelf betrapte op die gedachte, schudde ze woest haar hoofd. Ze zou hier weer weggaan zodra ze achttien was, dus een vriendje was dan niet handig. Tara liet haar hoofd tegen de leuning zakken. Na een slapeloze nacht was ze moe en ze dommelde al snel in. Ze werd wakker toen het vliegtuig al aan de grond stond. Haar ouders trokken haar mee naar de aankomsthal. Via een lopende band kwamen de koffers met hun laatste spullen uit de buik van de zilverkleurige Boeing 777. In de hal was het druk. Een kakofonie van stemmen was te horen. En geen enkele van die stemmen sprak Nederlands. Voornamelijk Engels (Brits, Amerikaans of Afro-Amerikaans), Spaans, Arabisch en nog wat andere Midden-Oosterse talen. Er liepen vrouwen rond in kleding bestaande uit twee dunne reepjes stof en vrouwen van top tot teen gesluierd. Mannen in zakenkostuum naast mannen in boernoezen met een fez op het hoofd. New York leek tot nu toe haar verwachtingen van een multi-culturele stad heel aardig te vervullen. Tara liep achter haar ouders aan naar een enorme McDonalds. Na een maaltijd gingen ze naar de vertrekhal. Hun tweede vliegtuig zou om half twee vertrekken. Tara kon het niet helpen dat ze een blik wierp op het ticket. From JFK International Airport to Philadelphia International Airport. Waar lag dat? Ondanks zichzelf vroeg ze aan haar vader: 'Pap, waar ligt Philadelphia?' 'In Pennsylvania, het grenst deels aan Canada.' |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||
. Typfoutjes heb ik verbeterd. Ga eindelijk verder met schrijven, ik werk beter op school in tussenuren dan thuis om de een of andere reden en speciaal voor jou, Christiaan?!? (ik zal altijd aan je blijven denken als EsQuirrel net als Levanda heb ik begrepen) heb ik de kleine Mac in een enorme verandert. En nog iets: Tara is nogal extreem en wil niets weten over haar nieuwe vaderland dus ook niet hoever het precies is (ik moet bekennen dat ik het ook niet wist en dus maar een wilde gok heb gedaan 
