 |
| ||||
|
Allereerst wil ik heel duidelijk maken dat ik in géén geval aan Levanda twijfel. Wel trok ik in mijn vorige stukken haar manier van redeneren en het fundament van haar meningen en uitlatingen in eerdere versies van haar post (2) in twijfel. Maar dat staat los van haar waarde als persoon. Die is namelijk even groot als die van ieder ander mens: onbetaalbaar (behalve dan voor Jezus). Maar goed, om over mijn eigen twijfels te praten. Misschien twijfel ik meer aan mijzelf dan aan God. En misschien zijn mijn twijfels aan mijzelf wel uitingen van twijfels aan God. Ik weet het niet precies. In ieder geval weet ik dat Hij gewoon is wie Hij zegt dat Hij is — ondanks onze twijfels. In mijn leven heb ik zo vaak op voor mij erg indrukwekkende manieren gezien en meegemaakt dat God is Wie Hij zegt dat Hij is, en dat Hij voor mij zorgt, dat ik geen enkele reden heb om aan Hem en Zijn Woord te twijfelen. Dat zegt niet dat ik daarmee ook de Christen ben die ik wel zou willen zijn: als mens struikel en val je. Er is daarin alleen wèl een constante: mijn Vader, God. Mijn Pappa, die me opvangt wanneer ik val. En struikelen en vallen doe ik maar al te vaak. Mijn Pappa, die ervoor gezorgd had dat mijn agenda helemaal was omgegooid de week dat mijn vriendinnetje verongelukte, zodat ik het meest verschrikkelijke nieuws dat ik tot nu toe te horen heb gekregen, op de meest zachte manier te horen kreeg. Ik heb geen antwoord op de vraag waarom zij stierf. Misschien is er wel geen antwoord. Ik weet alleen maar dat Hij bij mij was en is, en dat Hij voor mij zorgt, ondanks alle vragen die ik over mijzelf heb. Want ik twijfel aan mijzelf, in vele opzichten. Er zijn genoeg zaken in mijn leven waar ik naar zou kunnen kijken en mij zou kunnen gaan afvragen waarom dat is zoals het is. En waarom die dingen bij mij zo gaan, terwijl ik ze in andere mensenlevens zo anders zie gaan. Ik heb erg geworsteld met eigenwaarde en zelfverzekerdheid. In sommige opzichten heb ik daar nog steeds wel mee te kampen. Maar aan Gods bestaan, aan Zijn offer voor mij, aan Zijn liefde, aan Zijn trouw... daaraan twijfel ik eigenlijk niet. In mijn beleving en ervaring zijn dat constante factoren die de rest van mijn leven zin geven en die mij een reden geven om te leven, ook als ik niet veel van mijn leven snap. Hij is bij mij. Hij houdt van mij zoals niemand dat ooit zou kunnen. Hij heeft mij vast, ook als ik struikel. En als ik val, dan weet ik dat Hij er is om mij op te vangen en, waar nodig, te verzorgen. Hij luistert altijd en met altijd bedoel ik ook altijd: er is geen moment dat Hij bij mij weg is. De avond in 1993, toen ik ervoor koos om op Zijn uitnodiging in te gaan om voor Hem te leven, zong Ben Ketting een liedje waarvan hij vertelde dat hij het voor een klein, eenzaam meisje had geschreven dat naast hem in het vliegtuig had gezeten, op weg naar een van haar gescheiden ouders. He will always love you. He will always stay. He will never ever go away. (tekst: © Ben Ketting) Dat vind ik nog steeds het liefste liedje dat ik ken. Mijn Pappa is er gewoon. Punt. Maar er zijn momenten van twijfel aan wat Hij heeft gezegd. Twijfel over Zijn mening over mij. Het grappige is, dat Zijn mening hoe dan ook overeenstemt met de waarheid. Dus als Hij zegt dat ik „meer dan overwinnaar” ben in Christus, dan is dat ook zo. En Hij zègt het. Misschien heeft het feit dat ik inmiddels 34 ben er iets mee te maken dat ik er anders tegenaan kijk dan wanneer je halverwege je tienerjaren bent. Op dat moment denk je dat je alles kunt beredeneren en *moet* beredeneren. Maar dat is niet zo. God vraagt van ons allemaal dat we Hem geloven zoals een kind liefdevol kan vertrouwen op wat zijn of haar ouders zeggen. Dat er enorm veel bewijzen zijn dat de bijbel betrouwbaar is, is een mooie ondersteuning. Het mooiste vind ik echter dat God Zich aan Zijn beloften houdt — ook als die anders blijken te werken of uit te pakken dan je het je had voorgesteld. Ik weet genoeg om te durven stellen dat er geen reden is tot twijfel. Naast de leuke woohh-momenten die ik heb mogen ervaren als gevolg van wetenschappelijke documentatie, is mijn eigen ervaring met Hem te reëel. Eerder probeerde ik Hem te begrijpen en te beredeneren. Maar ergens heb ik moeten toegeven dat wij mensen zijn, en Hij God. Ik wil Hem beter leren kennen. Hij laat Zich kennen. Ook als Hij Zich lang niet altijd laat begrijpen. Het is waardevol om Hem te vertrouwen ook al begrijp je Hem niet. Als je dat aandurft, zul je merken dat je Hem als vanzelf beter gaat begrijpen. Dat is tenminste mijn ervaring. =) 
|
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
