248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Mijn oude huis
deel 3
Door: Gabriëlle
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten

Inmiddels waren weer twee maanden verstreken. Yessica liep door de rustige straten, ze had drie kwartier hard gelopen en was nu bezig haar warme spieren te laten afkoelen. Eerder die avond was er een wolkbreuk geweest en nu lieten de straatlantarens hun lichten schijnen op de nog natte stoeptegels. Ze ontweek de glimmende plassen water en ze belandde als vanzelf in de overbekende straat, waar ze inmiddels elke oneffenheid in het plaveisel kende.
Waarom ze die straat was ingelopen wist ze niet. Welles, dacht ze grimmig. Ze wist het maar al te goed. Ze hoopte, tegen beter weten in hem tegen te komen, zodat ze hem opnieuw aan zou kunnen spreken. Dat had ze de afgelopen maanden al zo vaak geprobeerd. Maar tot nu toe was dat niet gelukt. Ze stond stil voor de voordeur en zag in het raam ernaast de lichten branden. Hij was thuis. Zou ze aanbellen? Wat moest ze zeggen? Ze kreeg het nare gevoel over zich dat ze de ander aan het stalken was. Uitgerekend zij, die wist hoe vreselijk dat kon zijn. Zelfs als ze aan zou bellen, wat zou ze kunnen zeggen? Dat ze elke dag aan hem moest denken? Dat ze hem even wilde zien, hem even wilde spreken?
Ze liet haar vingers in het donker over het naambordje gaan, net zoals de voorgaande keren. Ze hield even haar adem in. De letters waren in het donker niet te
onderscheiden. Was hij verhuist? Haar ledematen voelden plotseling zwaar aan en ze liet haar arm naast haar lichaam glijden.
Ingespannen keek ze naar de letters. Nee, ze zag zijn naam M. Verbeek, maar ook alleen omdat ze wist waarnaar ze op zoek was.
Niet veel later liep ze gedesillusioneerd naar huis, wetend dat ze nooit meer zijn straat, zijn huis zou bezoeken. Vannacht zou in haar dromen die ene naam haar blijven achtervolgen, zoals in de dagen na zijn verjaardag. Nog even dacht ze zich vergist te hebben, het was ook zo donker. Nee, hield ze zichzelf voor, het bordje was nieuw, haar vingers hadden het meteen gevoeld. Die hadden eerder gevoeld, dan wat haar ogen zagen, dat er stond zwart op wit: M. Verbeek en V. Thijssen.
Gepost op 21-04-2009 om 13:07 uur
171 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Mijn oude huis)
Alle verhalen van deze schrijver (Gabriëlle)



Door: EsQuizzy

Jah.

Au.



Gepost op 22-04-2009 Om 13:05

Door: Levanda
NEE! Zo mag het niet aflopen!

Verhalen moeten goed aflopen, zodat je er in het gewone leven hoop aan over houdt! Wat natuurlijk niet wegneemt dat het een heel mooi verhaal is

Gepost op 22-04-2009 Om 17:15
Mag ik dan speciaal voor jou nog een tipje van de sluier oplichten. Dit verhaal is gebaseerd op een echte gebeurtenis. De vrouw in kwestie ging bij de man in kwestie op bezoek met een fles wijn als bedankje en heeft daar een heel gezellige avond gehad. Ze zijn zover ik weet getrouwd, maar verder ben ik haar uit het oog verloren.

Gepost op 22-04-2009 Om 17:59

Door: kiezel
Oeps, andere afloop dan verwacht...

Complimenten voor dit verhaal-in-drie-delen!

Komt er wellicht nog eens een deel 4?
Gepost op 07-05-2009 Om 09:57

Door: inem
ahh, komt er nog een deel 4?
Je schrijft goed

Gepost op 07-05-2009 Om 10:03

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.