 |
| ||||
|
De eerste impuls die Lidhia had nadat haar blik op het kleine bruine voorwerp in haar hand viel, was om het weer te laten zinken. Maar terwijl ze de waggelende spiraal volgde waarin het naar de grijs beslikte bodem zonk, zag ze plotseling wat het was. Nog vóór het de zachte bodemlaag kon verstoren, onderschepte haar hand het in een vlugge beweging. „Auw! …Pappa!?” Aan haar stem hoorde koning Silvaeo dat ze meer ontdekt moest hebben dan het voor de hand liggende feit dat haar wond nog steeds niet genezen was. Hij keek op en zag de opgewonden blik in de ogen van zijn dochter, terwijl ze naderde en hem iets kleins aanreikte. „Wat is dat voor iets, Lidhia?” vroeg hij, terwijl hij het harde steenachtige voorwerpje van haar aannam. Zijn getrouwen keken even nieuwsgierig als hijzelf bij Lidhia’s hakkelend: „Is dat niet… Het lijkt wel een stukje…” De koning keek Ishtaran vragend aan, die knikte en uitsprak wat Lidhia niet durfde te veronderstellen: „Een stuk pantserplaat van een waterling. Waarschijnlijk heeft deze crefalm zijn meerdere in de strijd toch nog behoorlijk aangepakt: de snavel van een exemplaar van deze afmetingen kan met enige moeite — maar toch — door onze bepantsering heen bijten, als de bek maar grip krijgt. Een gesloten waterlingschelp biedt zijn kaken geen houvast, maar een open pantser…” Ze liet haar wijsvinger langs de randen van het grofweg driehoekige, bruine stuk ivoorachtig materiaal glijden en wees: „Kijk, deze twee randen zijn afgebeten. De andere rand is gewoon de buitenrand. Ik kan zo niet zeggen om welke plaat het hier exact gaat — niet bij dit licht. En het is maar de vraag of het wel te achterhalen is. Maar het lijkt mij dat degene die dit monster gedood heeft, daar een blijvende herinnering aan heeft opgelopen.” „Mooi,” vond generaal Korfos direct. „Dat geeft een verdere mogelijkheid tot identificatie!” „Inderdaad,” antwoordde Silvaeo opgewekt. „Violet is een niet heel veel voorkomende luminescentiekleur, maar een beschadiging als deze aan een pantserplaat is een moeilijk aanvechtbaar bewijs in combinatie daarmee. Dus wellicht mogen wij dit dier dankbaar zijn voor de hulp.” Hij wendde zich weer tot de prinses. „Waar vond je dit fragment, Lidhia?” „Euhm, een stukje terug in de hoofdgang, net voordat we dat geluid van die speer voor het eerst hoorden,” herinnerde Lidhia zich. „De strijd heeft zich dus niet slechts in deze zijgang afgespeeld,” zei prins Rehinor, die het stukje pantser van zijn vader overnam en het uitvoerig bekeek. „Daarbij dient aangetekend te worden, dat de locatie van het ontluisterde overblijfsel van de klaarblijkelijke verliezer niet noodzakelijkerwijs vanzelfsprekend toestemming verleent tot het trekken van de conclusie dat de worsteling zich op enig moment in deze aftakking van de hoofdader heeft plaatsgevonden,” mengde de magister zich nu in het gesprek. „Met hetzelfde recht zou men de stellingname kunnen verdedigen dat de mogelijkheid bestaat dat deze crefalm zich eerst ná diens fatale verwonding heeft teruggetrokken om de consequentie van zijn nederlaag te ondergaan.” „Ook dat is mogelijk,” knikte de koning. „Maar voor nu is het ons doel om ons onderzoek voort te zetten naar de verdere inhoud van deze gangen.” Korfos hoorde in die uitspraak een duidelijke opdracht en hij gaf daarom een signaal, waarop zijn mannen zich weer bij de groep voegden. Geen van hen had iets bijzonders te melden, behalve dan dat de hoofdgang nog tot ongeveer vijfentwintig meter voorbij de zijgang met de dode zeekat vreemd exotische en niet thuis te brengen voorwerpen bevatte. Eén van de bewakers reikte de koning een stenen plakkaat aan waarop met een donkere, contrasterende kleur enkele regels tekst in een verhoogd reliëf waren aangebracht. „Deze tekens zeggen mij niets,” zei koning Silvaeo na een kort moment van stilte, waarop hij de tegel aan Toenak gaf. De geleerde schudde ook zijn hoofd ten teken dat hij hier geen wijs uit kon worden. Maar Ishtaran keek naar Lidhia en zag de reactie van het meisje op het zien van de uitheemse karakters. „Hoogheid?” vroeg de medica verbaasd. *** EINDE HOOFDSTUK 6 *** |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Waarbij ik dus aanneem dat de talen van boven en onder water van elkaar verschillen... Maar dat is mijn vermoeden maar... 
Dit is weer een stapje verder! 
Kom maar op met die geit, EsQuirrel!!!
En daar komen wij bij de huidige post (164?) pas achter! Wat een logica, AW! 