Levanda Hoofdstuk 4 Door: Levanda Commentaar van de schrijver: Categorie: Fantasy Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
Hoofdstuk 4 “Oef, dat is nog niet makkelijk!” Levanda liet zich langzaam zakken aan de stevige gordijnen. Ze durfde niet omlaag te kijken. Haar armen trilden onder de inspanning. Vanaf het Oosterbalkon had ze zich laten zakken aan de aan elkaar geknoopte lappen. Haar spullen had ze met ander gordijn tegen haar rug gebonden. Dan gebruikte ze er toch nog maar drie, terwijl alle ramen van haar kamer leeg waren. De rest had ze om haar nek gehangen, want er zouden vast meer afdalingen komen. Haar laarzen vonden steun op de vele ribbels en uitsteeksels op de ruwe grijze muren. Plotseling raakte ze met haar kont de grond. “Hm. Volgende keer maar wel naar beneden kijken.” Ze was geland op het dak van de bibliotheek. Zachtjes sloop ze verder. Het dak lag slechts iets lager dan de kasteelmuur. Met vier gordijnen kwam ze er makkelijk overheen. Nu moest ze wegwezen. De gordijnen waren net vlaggen, witte spoken zachtjes wapperend. Ze wreef over haar armen en haar handen. Snel liep ze verder. Ze was aan de stadsrand uitgekomen. Ze moest naar de haven, zodat ze daar een schip naar Arlenia zou kunnen krijgen. Eén week heen, één week terug. Maar de haven lag wel aan de andere kant stad. Ze was echter nog gespannen van haar ontsnapping en besloot alvast die richting op te lopen. Toen het gevoel echter begon te zakken, steeg het gevoel van vermoeidheid. Gelukkig viel haar in een steegje een wagen met hooi op. Waarschijnlijk hadden er kisten het fruit of groente in gezeten. Levanda kroop tussen het hooi en sloot haar ogen. Toen de stad wakker werd, werd Levanda ook wakker. De zon kwam op. Haar stralen kropen langzaam en stiekem over de kasteelmuren en streelden de strooien en houten daken van de stad. Levanda kroop uit het hooi en rekte zich uit. Steeds meer luiken van huizen en winkels gingen open, zoals ook de stadspoorten straks open zouden gaan. Dan zouden de boeren hun waren proberen te verkopen. Molenaars zouden graan kopen van de boeren, bakkers zouden meel kopen van de molenaars. Slagers zouden oude koeien en varkens ophalen, leerlooiers zouden huiden kopen van de slagers, schoenmakers zouden leer kopen van de leerlooiers. Met die ochtenddrukte zou ze naar de haven gaan. Ze wist waar ze moest zijn, maar moest eerst nog langs de smid. De smidsen lagen twee straten van het marktplein af, richting de haven. Ze hoorde al steeds meer geluiden en de eerste wagen reed al het plein op. Levanda slenterde naar de smidse. Nog maar één smid had zijn deuren geopend. De man stond al achter het aambeeld. Hij legde zijn tang en hamer neer en liep op haar toe. “Waarmee kan ik je helpen, meisje?” Ze haalde een paar sieraden te voorscheen. Even was ze bang dat ze daar geen goed aan had gedaan, want de ogen van de man werden zo groot dat ze bang was dat ze uit hun kassen zouden springen. “Meisje,”vroeg hij scherp, “hoe kom je daaraan?” Levanda keek de smid aan. De man leek betrouwbaar. “Ik heb het van mijn ouders gekregen.” De harde waarheid. Maar zou hij het geloven? “Hm. En waarom probeer je het dan nu te verkopen?” “Omdat ik geld nodig heb voor een reis.” “Als je zo welgesteld bent, waarom wil je dan weg van huis?” “Goed, daar gaat ‘ie! Een leugen om bestwil.” Eigenlijk wilde ze de smid de waarheid vertellen. Eigenlijk wilde ze hem vertellen van het plan van haar vader. Eigenlijk zag hij er best vriendelijk en betrouwbaar uit. Eigenlijk… Maar wat als hij niet zo betrouwbaar was? Daar zat het probleem. Misschien briefde hij het wel door aan haar vader. Dus kon ze het hem niet vertellen. “Mijn moeder vijf winters geleden gestorven. Mijn vader is kortgeleden omgekomen toen zijn koets omviel in de bocht. We hadden een groot huis, maar het was nog niet afbetaald. Toen heeft hij me eruit gezet.” “Wie?” “De man die voor de bouw van het huis zorgde, natuurlijk,” antwoordde ze verbaasd. “Wie anders?” Het verbaasde haar hoe makkelijk alles eruit rolde. De smid slikte het voor zoete koek. “En nu sta ik op straat, met het weinige geld dat ik heb. Kleding heb ik al verkocht, de huisraad heeft die man in beslag genomen. Deze sieraden kon ik nog redden. Kunt u er wat mee? Ik hoef er niet veel voor te hebben.” “Maar wat zou ik ermee kunnen?” Ze zag het. Hij stond op het randje. “Nog één argument!” “U kunt ze misschien verkopen aan een edelsmid. Dan kunt u nog winst maken.” Hij zuchtte. “Goed dan. Laat nog maar eens zien wat je hebt.”
Gepost op 21-01-2009 om 18:18 uur 203 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Levanda)
Alle verhalen van deze schrijver (Levanda)

Door: Gabriëlle

Goed verhaal! uit de maak: leuk, je humor komt terug. De moraal van dit verhaal tot nu toe: vertrouw geen mannen op schepen Ik zit me te bedenken, als ze om een ontmoeting had gevraagd met de prins, had ze deze reis helemaal niet hoeven maken. Ben ik nu flauw bezig

Gepost op 14-03-2009 Om 11:16

Door: EsQuizzy

Die laatste zinnen? In Gabriëlle’s reactie of in jouw verhaal? Wat bedoel je?

Gepost op 14-03-2009 Om 21:14

Door: EsQuizzy

O, dat was in mijn beleving niet helemaal natuurlijk. Maar bedankt voor de uitleg!

Gepost op 14-03-2009 Om 21:49

Door: Gabriëlle

Nou ik snap je reactie eigenlijk nog niet. Welke laatste zinnen bedoel je? Sorry, maar het lijkt nu net alsof ik al jouw commentaar niet snap?

Gepost op 15-03-2009 Om 17:49

Door: EsQuizzy

Ze had er geen rekening meegehouden dat prinsesje Levanda altijd dolgraag had willen leren zwemmen, maar dat ze het nooit had kunnen leren zwemmen, omdat het haar altijd verboden was. Valt me net op: òf ‘het’, òf ‘zwemmen’ moet weg. Ik zou zelf voor ‘zwemmen’ kiezen, om te verwijderen.

Gepost op 15-03-2009 Om 17:58

Door: EsQuizzy

...en een spatie tussen ‘mee gehouden’

Gepost op 15-03-2009 Om 17:59

Door: Gabriëlle

Oke, ik snap nu waar je op doelt, maar of ik jouw reactie dan alsnog helemaal begrijp.

Gepost op 16-03-2009 Om 09:13

Door: Tara

In goofdstuk 11 staat ergens de ipv van ze. Verder bij de meerminnen: witblauw en witblond vlak achter elkaar vind ik niet zo mooi klinken. Maak er bijv. van: witblauwe huid en zilverblond haar. Dat is volgens mij ongeveer hetzelfde als wwitblond. Verder, helemaal aan het negin staat: ze regeerden goed. Omdat het een sprookje betreft zou ik zeggen: ze regeerden wijs en/of rechtvaardig. Klinkt sprookjesachtiger. Maar het is jouw verhaal... Dan nog een puntje bij de zeemeerminnen: dat daarnet? Klinkt niet erg respectvol, . De bel gaat, dus we hebben een vrij uur!

Gepost op 07-05-2009 Om 10:25

Door: Tara

Goed, een derde poging tot het plaatsen van een tweede reactie. Eerst: de nuchterheid van Levanda als ze merkt dat ze is gekrompen. Ik zou geschokt, bang en verbijsterd zijn. Of is dat nou gewenning aan magie? Verder: ik schrok me kapot, bij het zwemmen. Ik zou een meer opmerking gebruiken. Je bezorgde me de doodschrik, ik schrok heel erg, oid. Maar het blijft jouw verhaal. Sorry trouwens voor alle typefouten in mijn vorige respons. Is goofdstuk geen leuk, nieuw woord voor in je -woordenboek, EsQ?

Gepost op 07-05-2009 Om 11:33

Door: EsQuizzy

Ik zat het me al af te vragen. Maar die mag in jouw woordenboek, Tara, want jij hebt het woordje bedacht!!!

Gepost op 07-05-2009 Om 11:34

Door: Tara

Betoverd met een d.

Gepost op 07-05-2009 Om 11:41

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.