248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Iantha
6. Het afscheid
Door: Linda
Commentaar van de schrijver:
Eindelijk weer een hoofdstuk :D
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten

Ze wist het nu zeker, die brief moest van Simon komen. Hij was tenslotte degene geweest die zijn liefdesbrieven altijd ondertekende met ‘voor altijd de jouwe’. De enige vraag die overbleef was hoe Simon haar echte naam wist.
Ze wist niet wat ze nu moest doen. Eigenlijk wilde ze Simon heel graag weer ontmoeten, ze wist dat ze nog steeds van hem hield, ook al had ze hem al heel lang niet meer gezien.
Ze liep naar de voorraadkast en draaide hem van slot, ze keek naar de doos die ze onderin had neergezet. Met de inhoud waar ze eigenlijk een beetje bang voor was. Ze had God van zich af geduwd nadat ze door meneer Jansen op straat was gezet. Ze had God verweten dat hij de liefde tussen Simon en haar onmogelijk maakte. Simon zei dat ze moesten blijven geloven in een goede afloop. Hij zei dat als God het wilde ze uiteindelijk toch bij elkaar zouden komen.

Ze was door meneer Jansen op straat gezet vlak nadat ze haar eindexamen had gehaald. Net achttien was ze geweest. Hij had tegen haar gezegd dat nu ze achttien was ze haar erfenis kreeg en dat ze dus voor zichzelf kon zorgen. Ook had hij gezegd dat hij ervoor zou zorgen dat ze nooit, maar dan ook nooit iets met Simon zou krijgen. En daar had ze dan gestaan, met niets meer dan haar erfenis en een middelbare schooldiploma op zak. Geen thuis, geen Simon, helemaal niets meer.
De eerste paar weken had ze bij Elsa kunnen blijven, maar Elsa’s ouders hadden haar direct verteld dat ze zo snel mogelijk weer moest vertrekken. Johannes Jansen was een man met veel macht in het dorp en kon Elsa’s ouders het leven flink zuur maken als ze zich teveel met Iantha zouden inlaten. Ze had het ook wel begrepen.
Eén van de eerste dingen die Iantha was gaan doen was woonruimte zoeken. Al snel had ze iets gevonden aan de andere kant van het land.
Nog één keer had ze Simon gezien voordat ze het dorp verliet. Daarbij had ze hem het kruisje gegeven dat aan haar ketting hing. Ze had het kruisje gekregen van haar vader, vlak na het overlijden van haar moeder.
Ze kon zich het afscheid tussen haar en Simon nog herinneren:

“Simon.” Ze keek hem aan. Hij keek haar bedroefd aan met zijn donkerbruine ogen. Ze las zijn liefde voor haar in die donkerbruine ogen.
“Inge, ik hou zoveel van je. We moeten erop vertrouwen dat God ons weer bij elkaar zal brengen.”
“Ik heb iets voor je Simon, dat zal je altijd aan mij doen herinneren. Ik heb het niet meer nodig.” Ze maakte haar ketting los en haalde toen het kruisje eraf. “Hier, houd het maar als teken van onze liefde.” Verbaasd keek Simon haar aan.
“Geef je zomaar het kruisje weg? Je had het toch van je vader gekregen?”
Iantha knikte.
“Ik wil dat jij het voor me bewaart. Goed?” Ze had hem diep in zijn ogen gekeken. Toen had ze zich omgedraaid, haar koffers gepakt en was naar haar trein gelopen.
“Inge wacht, ik heb je nieuwe adres niet. Ik moet je toch kunnen bereiken?”
Ze had zich omgedraaid.
“Het is beter als je het niet weet. God heeft het blijkbaar zo gewild. Jij mag dan geloven dat het nog goed kan komen. Ik geloof dat niet meer. Blijkbaar wil God niet dat wij bij elkaar zijn en ik kan dat niet begrijpen. Ik haat hem, ik haat hem! De laatste woorden schreeuwde ze.
“Natuurlijk ik haat mijn vader ook, maar daarom moet je niet je geloof in een goede afloop opgeven. Zodra ik klaar ben met studeren kan ik gaan en staan waar ik wil en dan wil ik naar je toe komen. Nog maar twee jaar en dan ben ik klaar.”
“Simon je begrijpt het niet. Het is niet alleen je vader die ik haat, het is ook God die ik haat. Om alles wat er gebeurd is. Ik kan niet meer in Hem geloven.”
Verbaasd keek Simon haar aan. “Niet in God geloven? Inge dat meen je niet?”
Ze knikte.
“Ik meen het wel.” Toen draaide ze zich voor de laatste keer om en liep naar de trein, die wonderbaarlijk genoeg nog steeds stond te wachten. Bij een ingang van een coupé stond Elsa.
“Ik zal je missen meid, zorg goed voor jezelf en schuif het niet op God af. Hij heeft besloten dat jullie bij elkaar horen en daar kan zelfs meneer Jansen niets aan veranderen. Waarom zouden jullie elkaar anders hebben ontmoet. Het komt goed, écht.” Ze omhelsde Iantha en liet haar toen los. Zonder iets te zeggen stapte Iantha in de coupé en zocht haar plaatsje. Op het perron was Simon bij Elsa gekomen, Iantha zag hen samen op het perron staan toen ze uit het raam keek. Simon met tranen op zijn wangen en Elsa met de frons op haar voorhoofd die ze altijd had wanneer ze ergens over nadacht.

De tranen stroomden over haar wangen. Hoe had ze zo dom kunnen zijn? Natuurlijk kwam de brief van Simon en al die cadeautjes! Maar hoe kon ze hem vinden. Hoe kon ze hem in vredesnaam vinden. En toen deed ze iets wat ze al een heel tijd niet had gedaan, ze wendde zich tot God.


Gepost op 23-08-2008 om 21:32 uur
362 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Iantha)
Alle verhalen van deze schrijver (Linda)



Door: EsQuizzy
Heel fijn om weer een vervolg van dit mooie verhaal te lezen, Linda.

Sleutelzin van deze aflevering: 'Ik heb het niet meer nodig.' IJzersterk neergezet, en hartverscheurend als iemand zo ver is dat hij of zij dat zegt.

Let even op: Ik wil dat jij het voor me bewaart.

Verder zou ik , om verwarring te voorkomen, en nieuwe regel beginnen waar je na een citaat van de één verdergaat met vertellen over de reactie van de ander. Voorbeeld?

"Geef je zomaar het kruisje weg? Je had het toch van je vader gekregen." Iantha knikte.

Dat 'Iantha knikte.' zou ik los op een eigen regel zetten. En (in dit voorbeeld) misschien een vraagteken na 'gekregen'? Loop de tekst even door, er staan een paar 'nieuwe regel beginnen'-gevoelige situaties in.

In de laatste alinea zou ik ook een vraagteken zetten achter 'Hoe had ze zo dom kunnen zijn?'. En dan een uitroepteken na 'cadeatjes'. Legt nèt even wat meer emotie in de tekst.

>>
Gepost op 23-08-2008 Om 22:32

Door: EsQuizzy
>>

Als laatste:

En toen deed ze iets wat ze al een heel tijd niet had gedaan: ze wendde zich tot God.

Nogmaals: heel fijn dat je weer aan dit verhaal bezig bent. Writer's block is heel vervelend, en fijn dat je er overheen bent.

Het resultaat mag er zijn!!!



Gepost op 23-08-2008 Om 22:34
Bedankt voor de puntje EsQuirrel!
Gepost op 24-08-2008 Om 10:53

Door: EsQuizzy
Nieuw woord: cadeatjes' in mijn reactie.



Gepost op 23-08-2008 Om 22:35
Die heb ik inderdaad maar op mijn manier laten staan
Gepost op 24-08-2008 Om 10:52

Door: hope
Mooi! Ben benieuwd hoe het verdergaat...
Gepost op 24-08-2008 Om 21:03

Door:
Nee, het gaat op blocnoot toch niet verder?
Ze herinnert zich dat ze Hanna kan vragen waar Simon is en als die het niet wil zeggen: Else. Else's ouders wonen vast nog wel in het dorp. Of iemand anders, die hen weer kent enzovoort enzovoort...

Het verhaal geeft goed de onlogische gedachten weer die mensen over God kunnen hebben.

'Blijkbaar wil Gods niet dat we bij elkaar zijn.'
'Ik haat Hem'
'Ik kan niet meer in Hem geloven.'

Dan denk ik altijd: wat is het nu?
Als je niet meer in hem gelooft, dan hoef je ook niet te denken dat Hij iets niet wil. Maar als je dat wel denkt en Hem haat, geloof je dus toch in Hem?

Of geloof je alleen in een God als er goeie dingen in je leven gebeuren?
Ik hoor er altijd een soort verzet in en zelfbeklag en een gebrek aan inzicht in je eigen handelen en de gevolgen daarvan. Geef God maar de schuld, dan heb 't niet.

Na wat Iantha heeft meegemaakt in haar leven kan ik me voorstellen dat ze niet meer in God kan geloven. Maar dat is iets heel anders.

Gepost op 12-09-2008 Om 11:21

Door:
En ik ben blij dat er toch een (goed) einde aan het verhaal is gekomen!
Leuk hoor!
Heb je toevallig al ideeën voor nieuwe verhalen? Of zit ik je nu teveel op de huid?
Gepost op 12-09-2008 Om 11:23

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.