248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Alledaags
Begaafd en beperkt
Door: prinses
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Column
Geschatte leestijd: ca. 3 minuten

Begaafd en beperkt

Bij mijn schoonouders komt een naaimachine binnen.
"Oh, echt iets voor pa," zegt mijn schoonmoeder. "Die kan goed naaien hoor!"
Ja, ik weet het: toen mijn man voor zijn werk een aantal nieuwe broeken kreeg, was het mijn schoonvader die ze even korter had gemaakt. Tot onze blijdschap, want dat scheelt je aardig wat geld voor het korter maken.
Een handige schoonvader hèb ik: hij kan ook horloges repareren en allerlei lastige klusjes slim opknappen.
Om van mijn schoonmoeder maar niet te spreken: die kan de geweldigste gerechten koken zoals niemand anders dat kan. Ook is ze een meester in het doen van koopjes.
Daar hebben we elkaar trouwens echt in gevonden. Het is dan ook heerlijk om onze koopjes aan elkaar mee te delen, te laten zien en, soms nog leuker, om elkaar een beetje af te troeven.

En natuurlijk is mijn man dùs ook handig: hij knutselt zelf een handig salontafeltje in elkaar, verzint allerlei creatieve oplossingen voor ons nieuwe huis (wat nog moet komen!), weet alles van snoeren, aansluitingen en knopjes enzovoorts. En een musicus in hart en nieren die alle gitaren en wat niet al bespeelt.
Alleen een elektrisch klusje moet je hem niet vragen. Dat rijt een oude wond open van die keer dat hij op het podium achter een muziekbox op de tast een plugje wilde loshalen. De schok die hij kreeg, was immens. Die deed zijn haren overeind staan en is volgens mij nog steeds niet uitgewerkt. Als ik het over een lampje heb, schieten zijn nekharen nog steeds een centimeter omhoog.

Nu de naaimachine bij mijn schoonouders binnen is, vertel ik dat ik er eigenlijk eentje mis. Geen ruimte voor.
"Kan je ook naaien dan?" vraagt mijn schoonmama.
Als ik desgevraagd vertel dat ik vroeger als kind mijn eigen poppekleertjes naaide op een oude handnaaimachine van mijn oma, en later als tiener mijn eigen kleren met plooizakken op blousjes en schuine stroken in mijn rok, kan ze het niet laten om uit te roepen: "Zó! Jij kan ook alles!"

't Is waar: ik kan een heleboel.
Zingen, schrijven, schilderen, tekenen, lesgeven, spreken, organiseren, naaien, knutselen, technische klusjes, administratieve zaken, dansen, toneelspelen, enzovoorts. En ik heb gelukkig ook een goed verstand.
Begaafd heet je dan, als dit allemaal in je zit.
Of getalenteerd.
Leuk hoor. Niet speciaal om al die talenten te hèbben, maar om te dóen!
En daar zit hem nou net het knelpunt.

Want al die 'knappe dingen' zitten in een teer omhulsel: mijn lichaam.
Dat lichaam heeft een hoop te doorstaan, na diverse ongevallen en ziektes.
En het heeft dus zo zijn beperkingen. Logisch.
Maar zo logisch voelt het niet altijd.
Niet als ik wil zingen en ik moet steeds hoesten door de COPD en astma.
Niet als ik wil lesgeven en ik te moe ben om het maar een dagdeel vol te houden.
Niet als ik wil dansen en ik zak door mijn benen doordat ik zo benauwd ben.
Niet als ik zelf dat lampje wil ophangen (vanwege mijn mans nekharen) en ik kan met mijn zwakke armen niet omhoog werken tegen het plafond.
Dus voelt het ook helemaal niet logisch als ik de prachtigste kleren kan naaien, maar door mijn nekbeschadiging niet meer achter een naaimachine kan zitten.

"Jij kan ook alles!" zegt mijn lieve schoonmama.
En tegelijk denk ik: "Ik kan zo weinig..."
Hoe logisch is het leven?

Intussen maak ik op dit moment lekker gebruik van mijn schrijftalent.
Zonder problemen.
En ik heb er plezier in.
Haha!

Gepost op 05-07-2008 om 20:54 uur
368 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Alledaags)
Alle verhalen van deze schrijver (prinses)



Door: Tines
Lekker puh! Dat kan dan maar mooi weer wel! Leuk, zo'n positieve draai op het einde! Wel lastig dat je zo wordt beperkt in het benutten van je talenten... Maar gelukkig laat je je niet kisten! Een leuke column en ook nog grappig, ik moest lachen om dat voorbeeld van je man...
Gepost op 05-07-2008 Om 21:58
Ja, die man van mij blijft me verbazen.
Gelukkig vindt hij het geweldig dat hij een handige vrouw heeft. Meestal vinden we samen wel een oplossing voor iets, of doen we alebei dat stukje waar we goed in zijn.
Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat ik ook niet meer zo van de electriciteit ben.
Nadat ik in mijn studententijd een schakelaartje aan mijn bedlampje zette en vergat hem uit het stopcontact te halen...! SCHOK!!!
Gepost op 07-07-2008 Om 22:30

Door: EsQuizzy
Toe maar, prinses! Schrijf maar fijn!

Aan het einde van de eerste alinea gebruik je overigens twee maal 'en' vlak achter elkaar. Is dat je bedoeling? "...te laten zien en, en soms nog leuker om..."



Frustrerend. Jij hebt 't lichamelijk, ik met het fenomeen 'tijd'. Dus ik begrijp de frustratie wel...

Gelukkig Hij ook!

Gepost op 05-07-2008 Om 23:32
Ja schrijven is heerlijk...
Als ik dat niet had!
Het lucht me op en ik heb het idee dat ik weer iets 'neergezet' heb. Iets wat echt van mij is.

Bedankt voor de spelling-opmerking!

En ja, ik ben blij dat Jezus me begrijpt en ik ben blij dat ik ook gewoon mijn frustraties bij Hem kwijt kan.
En dat Hij dan ook even mijn ogen opendoet voor wat ik wel kan. Al is het maar één ding.
Gepost op 07-07-2008 Om 22:33

Door: joost
Mooi Prinses. Je deelt iets van jezelf op een positieve manier. Wat is het geweldig als mensen het goede zien tussen al die andere dingen door die ons zo kunnen neerdrukken. En als je dat doorgeeft, ben je een licht in een donkere wereld. Niet alledaags in de alledaagse zaken.
Gepost op 08-07-2008 Om 10:10
Dank je.
Bemoedigend, vooral omdat ik erover denk deze column ergens te plaatsen waar iedereen hem kan lezen (dus vooral geen christenen).
Gepost op 11-07-2008 Om 10:29

Door:
Ja, gaven hebben en gaven gebruiken zijn twee verschillende dingen.
Het is pijnlijk en verdrietig als je al die gaven niet 'meer' kan gebruiken.
Maar je weet een hoop dingen uit ervaring en kan bijvoorbeeld lekker een eigen garderobe verzinnen bij een personage uit een verhaal. Of een personage iets laten doen waarvan jij weet hoe het moet. Dat scheelt een hoop navraag en komt altijd beter over dan tweedehands kennis.
Misschien kan je meer gebruik maken van je kennis en ervaring bij wat je schrijft. Dan komt al die creativiteit toch tot zijn recht...

En schrijven vind ik ook minder vermoeiend voor je lijf. Voor je hoofd vind ik het aardig belastend kunnen zijn, maar ook heel leuk, (hè, Es?)

Heb je ook zo'n hekel aan gavetesten, Prinses? Sommige mensen willen zo graag anderen ervoor enthousiasmeren, maar wat heb je aan je gaven kennen als je beperkingen er niet bij betrokken worden? Die gaan ook niet iedereen aan.
Gepost op 08-07-2008 Om 17:49
Leuk Elle, dat je precies zegt wat ik van-de-week dacht: dat ik veel heb meegemaakt en dat ik dat dus ook heel goed kan gebruiken om me in te leven bij het schrijven.
Misschien moet ik daar meer gebruike van maken.
Dank je voor het benadrukken ervan!

Ik vind gaventesten erg leuk. Ik denk dat het komt omdat ik nog steeds op zoek ben naar dat éne waarvoor ik bedoeld ben.
Maar dat is waarschijnlijk een naïeve gedachte... *smile*
Gepost op 11-07-2008 Om 10:32

Door: EsQuizzy
Oui. Writing is LOL.

Wat beoerkingen betreft, als je een migraine-aanval hebt, is schrijven echt geen pretje. Dan blijf je het liefst zo ver mogelijk weg bij alles wat met tekst te maken heeft, ok al wil je nog zo graag verder met je verhaal...

Ja, beperkingen...



Gepost op 08-07-2008 Om 18:27
Het is ook echt niet zo dat je kunt schrijven 'No mater what'!

Hoewel... ik heb het ooit eens meegemaakt dat ik ziek in bed lag en iemand wilde opschrijven wat ik dicteerde.
Dat was gaaf!
Kon ik me toch uiten en een paar gedichtjes schrijven!
Gepost op 11-07-2008 Om 10:35

Door:
ha, nog een reactie van je, die heb ik vanwege de vakantie niet gezien. Leuk dat je er toch op reageert.

Ik vind testen over het algemeen ook leuk omdat ik ook nog steeds op zoek ben naar mijn gave/bestemming. Maar dan wil ik ze wel stiekem alleen doen, want de uitkomst is vaak niet reëel.
Gastvrij zijn lijkt me bijvoorbeeld leuk, maar in werkelijkheid ben ik er helemaal niet geschikt voor, ik wordt er gespannen van en weet niet hoe (vaak) ik iets moet aanbieden. Ik heb er geen 'feeling' voor! Daarom laat ik mijn personages het vaak zijn, dan beleef ik het een beetje mee.
Gepost op 03-08-2008 Om 16:17

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.