Keiharde dromen 58.·Onmogelijk Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
*** HOOFDSTUK 4 *** „Stadig glijdt zij voort; glipt tussen onze vingers. Gezien noch ooit gehoord en rijgt zij zich in slingers. Wat ooit de jeugd probeert te binden met haar handen, de ouderdom, zij leert: ’t is tijd legt òns aan banden.” Hij herinnerde zich woord voor woord het gedicht, dat hij ooit geschreven had ter gelegenheid van de bijzetting van koning Dachitroh. De eerste strofe was nu het onderwerp van zijn overdenking, en zacht fluisterde hij het in het duister voor zich uit. Maar zo letterlijk als op dit moment had magister Toenak die laatste regel nog nooit ervaren… Absolute duisternis dóét iets met je, realiseerde de magister zich. Hij had geen idee meer van de tijd die verstreken was sinds zijn bewaker hem alleengelaten had. En het gefluisterde gedicht dreef ook alweer weg in het nabije verleden. Hij zuchtte. Hoe lang zou hij hier nog moeten zitten in deze onhandige positie? Het leek voor zijn tijdbesef weinig uit te maken. Iedere seconde duurde te lang. Maar de ketenen en het blok bonden hem onverbiddelijk in zowel ruimte als tijd… Er waren genoeg zaken om zijn verstand bezig te houden en de tijd te doden. Hij dacht aan het onthutsende verhaal en het bizarre verzoek van prinses Lidhia — en aan de boeken die hij die avond had willen raadplegen. De sidderrog was niet uit zijn bewustzijn verdwenen. Toenak vroeg zich af of een vergelijking met een pijlstaartrog niet toepasselijker zou zijn: die was nog dodelijker. Hij sloot zijn ogen — een overbodig gebaar in de diepe duisternis onder zijn blinddoek — en opende zijn mond. Hij had zijn bewaker gezegd dat er Iemand was Die hem altijd hoorde, al zou hij slechts onhoorbaar fluisteren. Dat was een dreigement geweest. Nu zou hij dat maar eens ten uitvoer brengen. … Woorden wilden niet komen. De pijlstaartrog liet zich niet in woorden vangen. Gruwelbeelden drongen zich aan hem op, met de prinses als lijdend onderwerp. Emoties bleken een beter medium te zijn voor zijn gebed. Zacht schokkend gaf de magister ruim baan aan zijn verdriet om prinses Lidhia en de angst die hij om haar had. Om haar, maar ook om zijn veel te trage reactie op wat hij nu zag als een schreeuw om hulp. Hij kon zich niet herinneren dat hij zich ooit zó machteloos gevoeld had. En had hij ooit eerder zó verschikkelijk gehuild? … Langzaam, heel langzaam, verschoof zijn angst naar het vertrouwen dat zijn verdriet niet onopgemerkt was gebleven, evenmin als Lidhia’s noodkreet. Wat zou hij haar nu graag willen spreken! Maar ook al was dat onmogelijk, tòch wist hij dat geen muur, geen duisternis en geen afstand ook maar de geringste blokkade kon opwerpen tegen zelfs woordenloze gebeden. Uitgeput viel de magister in een onrustige slaap.
Gepost op 01-06-2008 om 20:46 uur 518 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: kiezel

Tja dat zat er wel in natuurlijk, dat Toenak ergens gevangen zou zitten... Mooi begin zo, met dat gedichtje. Maar kijk nog eens naar de laatste regel van het gedichtje. Die loopt niet zo lekker en ik acht Toenak tot méér in staat Verder denk ik dat het kon in de voorlaatste zin konden zou moeten zijn, hoewel ik daarover twijfel doordat alle onderwerpen in de opsomming voorafgegaan worden door geen. Misschien kun je anders beter noch gebruiken, dat lost het volgens mij ook op.

Gepost op 02-06-2008 Om 13:05

Door: EsQuizzy

Sorry, beetje vage omschrijving van mijn verbazing, hierboven. Kiezel, jij had in ieder geval al meegekregen dat hij nog leeft, getuige je reactie onder ·51. Daar doelde de 'respectievelijk' hierboven op, maar dat kwam niet helemaal goed over, geloof ik...

Gepost op 02-06-2008 Om 18:18

Door: kiezel

Tja, respectievelijk tja... Het is dan ook 3 weken geleden dat ik voor het laatst iets van Toenakje had gehoord, dus ik wist het ook niet meer precies... M.b.t. dat gedicht... Niet makkelijk hoor, je hebt mijn respect! Als ik toch een poging zou moeten wagen...: „Stadig glijdt zij voort; glipt tussen onze vingers. Gezien noch ooit gehoord en rijgt zij zich in slingers. Ofschoon jongelingen proberen haar te binden met hun handen, zal d' ouderdom hen leren: Zij legt juist òns aan banden.” Shakespeare is er niks bij...

Gepost op 02-06-2008 Om 20:04

Door: kiezel

En om het nog archaïscher te maken zou ik ofschoon nog willen veranderen in schoon; da's ook beter voor het ritme...

Gepost op 02-06-2008 Om 20:06

Ik vind het een mooie try-out, kiezel. Complimenten! Toch hoop ik dat je 't Toenak vergeeft als hij het tòch liever bij de originele versie wil houden, die hij jaren geleden schreef. Ik wil zo ver gaan dat ik Toenaks eigen mening over zijn oude gedichtje weergeef in het verhaal. De laatste regel is een poëtische samentrekking van „het is de tijd die ons aan banden legt”, en in mijn ogen is dat een heel behoorlijk stukje poëzie, waar het jouw mening is dat „die zin niet lekker loopt”. Smaken verschillen... ;)

Gepost op 02-06-2008 Om 22:40

Door: Tines

Ik wist nog wel dat hij leefde, maar niet hoe of waar... Dit is niet echt geweldig, maar hij lijkt tenminste geen pijn te hebben... En gezien de donkerheid lijkt het mij logisch dat hij in de kerkers zit... Dat zou betekenen dat de koning op het goede spoor zit!

Gepost op 02-06-2008 Om 23:58

Door:

Je houdt het lekker spannend EsQuirrel. Ik vind het ontzettend mooi hoe Toenak zich in zijn nood toch vasthoudt aan het gebed... Mooi hoe je zijn vertrouwen verwoordt en toch ook niet de angst en verdriet verzwijgt... Knap stukje dus!!!

Gepost op 03-06-2008 Om 08:40

Door: Tines

Joah beetje wel, maar ik ben zo benieuwd, dus dan ga'k zelf vooruitdenken...

Gepost op 10-06-2008 Om 12:18

Sorry, andere zaken houden hem intussen bezig. ;)

Gepost op 23-10-2008 Om 20:34

Door: EsQuizzy

Deze post bijgewerkt.

Gepost op 25-10-2011 Om 21:24

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.