Keiharde dromen 6. Kracht Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
Met haar handen diep in haar jaszakken gestoken stapte Gabriëlle ingetogen verder, net begonnen aan het tweede rondje om het enorme schoolcomplex met de uitgestrekte gravelvelden, waar ’s zomers uitbundig gesport werd. De heerlijk koude karnemelk had ertoe bijgedragen dat ze zich verre van warm voelde, maar de stevige lichaamsbeweging die ze van zichzelf eiste, compenseerde dat enigszins. Met haar gedachten was ze weer terug bij het diner dat prinses Lidhia met haar gezin genoten had, die avond in Liliaño. Magister Toenak had, zoals iedere avond, een gedeelte uit de Gewijde Geschriften gelezen. Met zijn expressieve stem wist hij jong en oud steeds opnieuw te boeien. Het ging over een waterman, die het koninkrijk eens gered had nadat hij enkele schildwachten had betrapt op het beramen van een complot om de toenmalige koning te vermoorden. Gabriëlle betrapte zichzelf nu op een glimlachje. Wat leek dat verhaal op het beroemde Bijbelverhaal van Esther en Mordechai! Koning Silvaeo, Lidhia’s vader, had zijn gezin ernstig toegesproken over het belang van openheid en eerlijkheid. „Wanneer één van jullie door de voorzienigheid van de Almachtige over informatie zou komen te beschikken die voor het koninkrijk, of zelfs maar voor de geringste stalknecht, van belang kan zijn in een rechtvaardige zaak, dan is het een afschuwelijk onrecht om die kennis vóór je te houden,” had hij naar aanleiding van de voorgelezen geschiedenis gezegd. Die woorden klonken in Gabriëlle’s hart door, maar sterker nog herinnerde ze zich de pleitende blik van de magister, schuin achter de koning. Ze voelde opnieuw hoe hij Lidhia’s blik had vastgehouden, niet verwijtend of boos, maar vriendelijk. Bezorgdheid had uit die blik gesproken. Hij vraagt zich natuurlijk af of ik… of Lidhia iets belangrijks weet, dacht ze. Nu, dàt was zeer zéker het geval, ook al was het anders dan wat de magister misschien verwachtte! Ze vroeg zich af… zou zij de enige zijn, of zouden er méér meisjes… Plotseling stond ze stil; met hernieuwde kracht stootte ze wolkjes condens uit. „Dat ís het!” hijgde ze. „Meneer Den Engel!” Ze draaide op haar hakken om en beende terug, terug naar school. De zware buitendeur kraakte in de scharnieren toen ze erdoor naar binnen kwam stuiven, regelrecht op haar kluisje af. „Whoa! Hé, zeg! Móét dat zo!?” schrok een conciërge, die dankzij een wonderlijk staaltje acrobatiek nog juist een dienblad met serviesgoed wist te redden. „Sorry!” riep ze over haar schouder zonder de pas zelfs maar in te houden. „Jaja,” mopperde de man, die hoofdschuddend verder liep en nog iets lelijks mompelde dat klonk als „Het zal juffrouw LaCroix weer eens niet zijn,” — maar Gabriëlle schonk er dit keer geen aandacht aan. De klok wees tien minuten voor het volgende lesuur aan. Even mijn tas opbergen, liep ze haar korte, mentale takenlijstje af, en dan linea recta naar boven. Ze hing haar jas op. Ik hoop maar, dat hij er is! Even boog ze achterover. Hiervandaan kon ze precies het zwarte bord zien, waarop in witte letters twee kolommen de namen van alle af- en aanwezige medewerkers weergaven. „Yessss!” fluisterde ze opgetogen. Den Engels naam prijkte bovenaan, direct onder de kop „Aanwezig”. Terwijl ze met haar ijskoude handen aan het slot van haar kluisje morrelde om het sleuteltje erin te krijgen, bedacht ze hoe goed het ondanks haar angst voelde om het juiste te doen — hoe moeilijk het misschien ook zou worden. Maar als ik het nú niet doe, als ik het nú niet open gooi, durf ik het misschien wel nóóit weer! „Squiiie!” piepte het kluisdeurtje gewoontegetrouw, terwijl het opendraaide. De tas verdween in de opening. „Squèrrrr!” kraakte het deurtje dicht. Gabriëlle stond stil, fronsend, met het sleuteltje tussen haar koude vingers. Maar ze draaide het niet om. Het deurtje draaide weer open — langzaam en krakend, dit keer. Ze tilde haar tas van de bodem. Daar lag iets wits. Een enveloppe die ze niet herkende. Langzaam pakte ze de onbekende indringer op. Wat zou erin zitten? Ze hield hem tegen het licht, terwijl ze haar tas tussen haar voeten op de grond liet zakken. Niets te zien. Met enige moeite wist ze de lichtelijk gekreukte enveloppe open te krijgen. Er zat niets anders in dan een niet al te netjes opgevouwen vel wit papier. De enveloppe dwarrelde op de grond, terwijl ze het blad openvouwde. Haar adem stokte.
Gepost op 12-12-2007 om 22:26 uur 568 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: kiezel

...de stevige lichaamsbeweging (...) compenseerde de koelte enigszins. Ik zou zeggen: de kou. Bij koelte denk ik meer aan een aangename koelte (bv. 's zomers); maar hier bedoel je echt dat het koud is. Volgens mij dan hè. Die woorden echo’den... dat mag één woord worden: echoden. En dat is weer familie van de spiegelspar. Meneer Den Engel, hier mag den zonder hoofdletter, omdat er meneer vóór staat. Als je alleen de achternaam noemt (dus zonder meneer) is het wel Den Engel. Hier vandaan kon ze precies het zwarte bord zien... Hiervandaan mag als één woord worden geschreven. waarop in witte letters twee kolommen de namen van alle af- en aanwezige medewerkers weergaven. Ik zou het andersom zetten: waarop twee kolommen de namen van alle af- en aanwezige medewerkers in witte letters weergaven.

Gepost op 13-12-2007 Om 15:32

Koelte/kou: je hebt gelijk, maar ik vind 'koude' en 'kou' zo vlak achter elkaar niet mooi. Heb het even anders opgelost, dus. Kaatsconifeer: grappig, maar ik ga het helemaal anders doen omdat niemand het woord 'echoden' na jouw grapje nog serieus met de klemtoon op de eerste lettergreep zal lezen. Ik niet, in ieder geval. :lol: Den/den Engel: je hebt gelijk, dank je. Hiervandaan: correct. ThnQ. '…in witte letters…': ik wist dat jij op die zin op die manier zou reageren. *hihi* Ik laat het zo staan, puur omdat ik het mooier vind, zo. Noem het een uiting van 'artistieke vrijheid in het musiceren met woorden'. Misschien zet ik de drie woordjes nog wel even tussen komma's voor de leesbaarheid. ™

Gepost op 13-12-2007 Om 17:19

Door: kiezel

Den Engel’s naam... De apostrof moet weg, dus het is Den Engels naam. De Engelsen gebruiken daarentegen weer wel de apostrof in deze situaties... En nu: dóórposten, EsQuirrel! Ik wil weten waarom haar adem stokte!!

Gepost op 13-12-2007 Om 15:32

(Nog even terugkomend) Ik laat de komma's rond 'in witte letters' ook weg. Anders staat dat 'waarop' zo stom tussen komma's. Engels: ja, waarschijnlijk was het die naam die de fout veroorzaakte, want ik weet heel best het verschil tussen het gebruik van de apostophe in het Engels en het Nederlands! Pun acknowledged. :lol: Dóórposten: ga ik doen. Je komt er vanzelf achter. Nogmaals dank voor de reacties en de tips.

Gepost op 13-12-2007 Om 17:25

Door: Anaranë

Ooh!! Leuk!! Je maakt het weer lekker spannend!!!

Gepost op 13-12-2007 Om 15:34

Rustig maar. Het overkomt je vast nog wel eens. Dit verhaal is nog niet afgelopen.

Gepost op 13-12-2007 Om 17:39

Door: EsQuizzy

Apostophe. Yeah, riiiiiiiiiiiiight. Het Groot Esquirreliaans Woordenboek *krijst* om een update. En die gaat *niet* om mijn persoonlijke (Franse) voorkeurspelling met '-phe' i.p.v. '-f'. @kiezel: ik herinner mij ons gesprek over 'envelop(pe)'. http://www.betacygnus.nl/graphs/EsQ_lm.jpg

Gepost op 13-12-2007 Om 17:36

Tags. Hate 'em, but can't do without 'em.

Gepost op 13-12-2007 Om 17:37

Door: inem

Gepost op 27-04-2009 Om 13:44

Door: EsQuizzy

Quote (kiezel): „Meneer Den Engel, hier mag den zonder hoofdletter, omdat er meneer vóór staat.” Ik heb het nog eens nagekeken, kiezel. Nu al? Tja... Maar je hebt hier ongelijk. Alléén wanneer de voorletters of de voornaam ontbreekt schrijf je het beginlidwoord of voorzetsel van een tussenvoegsel in een persoonsnaam met een kleine letter.

Gepost op 10-05-2009 Om 11:30

*bloempje* voor je oplettendheid! =D

Gepost op 10-05-2009 Om 12:00

Door: EsQuizzy

Oh... heheh, verkeerd verwoord, dank je, Levanda! Correctie, dus: Wanneer de voornaam of de voorletters ontbreken, schrijf je (hier) Den met een hoofdletter. Om verdere misverstanden (door mijn onhandige verwoording) te voorkomen, zie: http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/433 ...waar staat: „Tussen Nederland en België bestaan verschillen in de schrijfwijze van achternamen die met een lidwoord en/of een voorzetsel beginnen. In Nederland worden deze woorden klein geschreven wanneer de voornaam of de voorletters voorafgaan: de heer Jan van den Berg en mevrouw M. de Vries, maar met een hoofdletter als voornaam of voorletters ontbreken: de heer Van den Berg en mevrouw De Vries.”

Gepost op 10-05-2009 Om 11:54

Door: kiezel

@EsQ: Grappig dat je het hebt opgezocht, want ik kwam het onlangs ook tegen! En jij hebt gelijk in mijn ongelijk. Alleen als je een voornaam en een achternaam achter elkaar zet (Gabriël den Engel) is het zonder hoofdletter. In België trouwens wel weer, daar is het altijd met hoofdletter.

Gepost op 11-05-2009 Om 16:41

Door: kiezel

Oh dat van België zei jij ook al zie ik nu...

Gepost op 11-05-2009 Om 16:43

We zijn lekker bezig, kiezel... =D

Gepost op 11-05-2009 Om 17:10

Mooi! Pas op, val niet... =)

Gepost op 10-08-2010 Om 17:02

(Nodding) Uh-huh! =)

Gepost op 10-08-2010 Om 17:04

Door:

leuk vooral spannend eind stukje ga direct verder lezen

Gepost op 06-06-2011 Om 17:39

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.