Hostis ou Amicus? Proloog Door: Tara Commentaar van de schrijver: Categorie: Fantasy Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Hostis ou Amicus? Proloog De vrouw liet een schreeuw horen, in de schreeuw lag de opgekropte pijn die ze de afgelopen uren had geleden. De vrouw kreunde, een gesis ontsnapte haar lippen, toen was het stil. Ze perste, en een glibberig kind gleed op de doeken, die de vrouw van tevoren had klaargelegd. Kort erop volgde een tweede baby. De vrouw leek niet verbaasd dat het een tweeling was, en ook niet over het feit dat het twee meisjes waren. Het was alsof ze het al had geweten. Ze keek van de ene naar de andere baby. Nu al was het verschil tussen de twee meisjes zichtbaar. De een huilde hard en dwingend, het trappelde wild met de voetjes. Het andere was rustig, keek kalm om zich heen. De vrouw koos weloverwogen de drukste van de twee. ‘Jij, jij zult het zijn, zei ze zacht, je zult mijn Rhiannon zijn. Mijn nimf, mijn heks… Je zult de zotten uit dit dwaze land de baas zijn. Je zult je domme vader van de troon stoten, en niet alleen jezelf aan macht helpen, maar ook mij.’ De stem van de vrouw klonk hypnotiserend. Het lachje dat op haar woorden volgde, was wreed. ‘En jij, ze keek nu naar de stille baby, jij zult bekend staan als Rizpah. Hoop, de hoop voor die zotten, althans tot je zus en ik komen.’ Opnieuw lachte de vrouw haar lage, wrede lachje. ‘Ik zal je naar je vader laten brengen, hij zal denken dat ik niet voor je kan zorgen, omdat ik nu in een grot moet leven! Ha, laat hem maar denken wat hij wil! Als ik kom…’ Toen pakte ze de ketting met een vreemde steen eraan, die om haar hals hing, vast. De vrouw prevelde allerlei mysterieuze woorden. Een vreemde, duistere aanwezigheid vulde de kille en muffe grot. Toen van ver weg verscheen er een gestalte die langzaam groter werd. Er vormde zich langzaam een gedaante, die veel weg had van de vrouw, alleen was de gedaante gehuld in armoedige kledij en werd het door een afstotelijke lucht omgeven. De gedaante lachte hetzelfde lachje als de vrouw even daarvoo en pakte toen de stille baby op. Het liep ermee de grot uit, zonder ook maar de moeite te nemen de baby in doeken te wikkelen. De vrouw keek de gestalte na, ze trilde, eindelijk -eindelijk!- zou ze de macht krijgen die haar toekwam…
Gepost op 27-03-2007 om 17:31 uur 549 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Hostis ou Amicus?)
Alle verhalen van deze schrijver (Tara)

Door: EsQuizzy

Open verhaal. Was dat de bedoeling Tara? Eerrste reactie: wauw. Indringend, aangrijpend, boeiend, spannend, je pakt het allemaal. Klasse. Al word je naar het einde toe wat minder secuur. Een paar suggesties en puntjes: '...met een vreemde steen eraan, die om haar hals hing, vast.' Komma na 'hing' i.p.v. na 'hals'. Het 'hing' hoort onlosmakelijk bij (en in) de bijzin. 'Toen verscheen er van ver weg een gestalte, die langzaam groter werd. Leest prettiger, vloeiender. 'De gedaante lachte hetzelfde lachje als de vrouw en pakte toen de stille baby op om ermee de grot uit te lopen. Het nam niet eens de moeite de baby in doeken te wikkelen.' Leest ook vlotter door. 'De vrouw keek de gestalte na. Ze trilde: eindelijk — eindelijk! — zou ze de macht krijgen die haar toekwam…' Probeer het eens met deze suggesties. Anders dan dit kan ik niet anders dan bewondering uitspreken.

Gepost op 27-03-2007 Om 22:34

Door:

Hier sluit ik me geheel bij aan! Super! Nog 1 puntje: 'arme kledij en stonk het verschrikkelijk.' Kledij kan niet echt arm zijn, wel armoedige of armzalige of zoiets. en wat of wie is 'het'? Slaat dat op de gestalte? dan zou ik het gewoon weglaten, anders moet er staan 'en het stonk verschrikkelijk'. Het laatste doet het beter als een nieuwe zin. Maar inderdaad: 'Wauw!' Je hebt een hoop verhalen tegelijk. Meestal is er ergens wel een dood punt in een verhaal waar je doorheen moet schrijven. Als je ongeveer weet waar je naartoe wilt, kun jezelf dwingen dit te doen, daarna loopt het weer soepeler. Iets afmaken geeft veel voldoening! Succes met alles!

Gepost op 28-03-2007 Om 22:47

Door: prinses

Heel erg knap Tara! Ik krijg kippenvel en huiver inwendig als ik dit stuk lees. Dat is een goed teken: het betekent dat je me met een paar zinnen het verhaal binnengsleurd hebt. Het is ook spannend en meeslepend: ik wil gelijk verder lezen. Tot ik zag dat het een open verhaal was...

Gepost op 01-04-2007 Om 21:04

Door: Tara

Beetje vaag, hé? Als jullie een zinnig vervolg weten te verzinnen mag je van mij een vervolg schrijven. En anders ga ik gewoon zelf verder met 't verhaal. Althans als ik iets kan verzinnen ...

Gepost op 15-05-2007 Om 08:34

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.