Bodemloze Liefde Deel 2 Door: Esther Commentaar van de schrijver: Hier deel twee van mijn verhaal Bodemloze Liefde. Gelieve weer gedegen commentaar en kritiek geven. En wees niet bang, ik heb een dikke huid ;) Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
Roos kijkt me bedachtzaam aan en nipt van haar glas, terwijl ik verwoed in de zakken van mijn colbertje zoek naar een nieuw pakje sigaretten. Mijn laatste sigaret ligt nog na te smeulen in de asbak, maar ik heb behoefte aan nog een sigaret. ‘Jemig, waar is mijn andere pakje!’ roep ik gefrustreerd uit. Dan sta ik op en gris mijn portemonnee van tafel. Ik loop naar binnen de hal van het restaurant in. Boos haal ik wat muntgeld tevoorschijn en prop ze in de automaat. Ik hoor wat mechanisch gerommel voordat mijn geld met een hard tikkend geluid weer tevoorschijn komt. Ook dat nog! Met flinke passen loop ik naar de bar en vraag om een age coin, waarna ik eindelijk mijn felbegeerde pakje peuken uit de lade uit de automaat grijp en terugstamp naar buiten. Met een rood hoofd ga ik zitten en trek verwoed het pakje open. Ik voel dat Roos me aanstaard, terwijl ik in de broekzak van mijn pantalon naar mijn aansteker graai en daar mijn vermiste pakje sigaretten aantref. Ik vloek. Als ik trillend mijn sigaret aangestoken heb, opent Roos haar mond. Tijdens het eten hebben we amper wat tegen elkaar gezegd. ‘Jemig Abby!’ Ik reageer niet. Wat moet ik zeggen? Ik weet zelf niet eens wat er aan de hand is. ‘Ik weet dat je je de laatste tijd soms niet lekker voelt.’ gaat Roos verder. ‘Maar zo heb ik je nog nooit gezien. Is dit vanwege Nick? Omdat jullie tijdelijk niet meer samenwonen?’ Ik kijk haar aan en zie dat ze geschrokken is van mijn gedrag van zojuist. Eigenlijk heb ik haar nog nooit zo naar me zien kijken. Het raakt me intens. Ik probeer haar een antwoord te geven, maar mijn keel is dichtgeknepen. Ze grijpt mijn hand vast en zegt zachtjes: ‘Abby, wat is er?’ Ik haal diep adem. Een snik welt omhoog en voordat ik het weet rollen de eerste tranen over mijn wangen. Ik probeer ze weg te vegen, maar het helpt niet. Roos schuift haar stoel naar de mijne en trekt me in haar armen. Ik klamp me aan haar vast als een angstig kind. ‘Meid toch...’ fluistert ze geschrokken, mijn haren strelend. Ik huil zoals ik zelden gedaan heb. Alles in me voelt als gebroken en de pijn is overweldigend. Zachtjes wiegt ze mijn trillende lichaam terwijl ik haar woorden hoor mompelen naar een God waarin ik niet geloof. Met horten en stoten haal ik adem. Mijn borstkas doet pijn bij elke nieuwe hap lucht. Roos klopt me zachtjes op mijn rug. ‘Goed zo meid, toe maar, gooi het er allemaal uit.’ Haar kalme, liefdevolle stem laat mijn tranenstroom minderen. Nog even blijven we zo zitten. Dan maak ik me los uit haar armen en zoek in mijn handtasje naar tissues. Ik snuit mijn neus en schraap mijn keel een paar keer. Mijn ogen voelen opgezwollen aan. Opeens ben ik me bewust dat we midden op een terras zitten. Een paar vreemde ogen staren me aan en ik voel me ongemakkelijk. Welke vrouw gaat nu midden tussen de mensen janken? Roos merkt het ook en staat op. ‘Kom, we gaan even ergens anders naar toe.’ Ze loopt naar binnen om af te rekenen, terwijl ik snel het damestoilet induik en mijn gezicht onderdompel in koud water. Wie watervaste mascara heeft uitgevonden is een genie. Als we weer buiten zijn lopen we naar het park. Roos heeft haar arm in de mijne gehaakt. Ze zegt niets. We vinden een afgelegen bankje en gaan erop zitten. Ik steek een sigaret op en neem een flinke trek. Dan vertel ik hortend en stotend mijn verhaal.
Gepost op 10-10-2006 om 14:56 uur 495 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Bodemloze Liefde)
Alle verhalen van deze schrijver (Esther)

Door: snow

Ik ben de eerste die de eer heeft dit te lezen. Je neemt volgens mij behoorlijk wat hooi op je vork. En dat is positief bedoeld! De manier waarop je schrijf is moeilijk. Niet alleen dit deel, maar ook de voorgaande. Je schrijft in de ik-vorm, en dat kom je niet vaak tegen hier op bloCnoot. Daar ligt ook meteen je hooibaal. Toen ik dit deel las voelde ik me niet echt betrokken bij de hoofdpersoon. Waarom, dat is moeilijk uit te leggen. Ik ga het toch proberen: Hoewel het verhaal een ik-perspectief heeft, hoef je niet steeds "ik" te zeggen. Het stukje bevat ruigweg 50x het woordje "ik". Zeker de eerste helft van je stukje wordt daardoor erg storend. Zeker als elke zin met "ik" begint. Hoe je het moet oplossen weet ik zo één-twee-drie niet. Misschien gewoon nog eens goed naar kijken, beetje spelen met zinnen. Verder heb ik het gevoel dat zinnen niet echt worden afgemaakt. Zeker de dialogen zijn nogal kort en niets-zeggend. Misschien hoort het ook wel bij de stijl van het >>

Gepost op 10-10-2006 Om 17:00

Door: snow

verhaal, dus ik zal daar niet veel verder op ingaan. Maar dan weet je het... Verder maak je het jezelf ook niet makkelijk door zoveel emotie in het verhaal te willen stoppen, hoewel ik moet zeggen dat je zeker in de laatste helft van je post er prima in slaagt. Ben benieuwd naar het volgende deel.

Gepost op 10-10-2006 Om 17:03

Door:

Voor de volledigheid zal ik hier ook nog effe vermelden dat Jemig een bastaardvloek van Jezus is. Net als Jeminee, tjeempie, jeetje enzovoort. Dus gij zijt allen gewaarschuwd!

Gepost op 15-10-2006 Om 12:18

Door:

Ik vond jou verhaal mooi om te lezen. Aangrijpend. Vooral dit tweede verhaal maakt je nieuwsgierig naar de oorzaak van de moeilijkheden en het verdriet van 'Abby'. Ga vooral door!

Gepost op 18-10-2006 Om 09:33

Door: prinses

Esther, ik denk dat er niets mis is met de ik-vorm. Alleen ga je daar in je eerste hoofdstuk veel speelser mee om, door het niet steeds te herhalen. Je beschrijft het daar vloeiender en hier wat 'houteriger'. Het veelgebruikte 'ik' maakt dat het verhaal stokt in plaats van 'loopt'. Het begin, met de struggle om een pakje sigaretten klinkt vooral simplistisch daardoor. Je zou dat stukje misschien ook iets kunnen inkorten, zonder dat de frustratie van Abby daardoor tekort wordt gedaan. Nu klinkt het erg 'opsommerig'. Vervang gewoon zinnen door ze iets anders te verwoorden bv. (puur als voorbeeld): Als ik haar aankijk, zie ik dat ze geschrokken is... Na het geluid van wat mechanisch gerommel,... Mijn gevoel zegt me dat Roos me aanstaart... Het laatste stukje tekst loopt wat dat betreft veel beter!

Gepost op 29-10-2006 Om 20:22

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.