 |
| ||||
|
“Mam, Mamma, wil je mij helpen?”, vroeg Deborah. “Waarmee dan?”, vroeg mamma. “Nou zei Deborah: ”juffrouw Karin vroeg of we allemaal iets mee wilde nemen van wat God heeft gemaakt.” “Ja, maar dat is alles, kun je misschien vertellen wat juffrouw Karin precies vroeg?”, vroeg Mamma. “Ja, mamma, juffrouw Karin vroeg om iets wat God helemaal aan het begin gemaakt heeft, je weet wel toen Hij de hemel en de aarde maakte. We mochten zelf weten wat, het mocht zelfs een dier zijn. Maar dat vind ik helemaal niet leuk. En uh… God maakte niet alleen maar planten of dieren, Hij maakte ook de zon, de maan en de sterren. En die kan ik nou net niet meenemen”, zei Deborah. “Ja hoor, dat kan wel”, zei Mamma, “Je kunt ze wel tekenen.” “Ja Mamma, dat is een goed idee, ik ga er meteen aan beginnen.” En Deborah maakte een hele mooie tekening van de zon, de maan en de sterren. Ze had nu iets heel speciaals, wat niemand had. Ze was heel blij met het idee van Mamma. De volgende dag ging Deborah snel naar school, ze had er veel zin in. Na een poosje op het plein te hebben gespeeld mochten Deborah en de andere kinderen naar binnen. Ze had aan niemand verteld wat ze had meegenomen. Juffrouw Karin wilde beginnen met bidden en vroeg of iemand dit samen met haar wilde doen. Nou dat wilde iedereen wel en dus koos juffrouw Karin iemand uit. Arjan mocht beginnen en daarna zou juffrouw Karin ook nog bidden. Eerst gingen ze een paar liedjes zingen. Juffrouw Karin pakte de gitaar een speelde en zong samen met ons. Toen ging juffrouw Karin een mooi verhaal uit de bijbel vertellen. Maar eerst vroeg ze of iedereen wat mee had genomen. En iedereen riep door elkaar, “ik, ik, ik”!!! Maar niet alleen de kinderen riepen door elkaar, ook de dieren. Arjan had een Cavia meegenomen, Corina een hond en Connie een poesje. Er waren nog veel meer dieren en al deze dieren maakten geluiden door elkaar heen. Nou vertelde juffrouw Karin: “als ik met het verhaal begin zal ik jullie vragen om te laten zien wat jullie hebben meegenomen.” Dus zo begon juffrouw Karin met haar verhaal. Wisten jullie dat er heel lang geleden helemaal niets op de aarde was? Er waren geen mensen, dieren en planten. Alles was helemaal zwart, het was donker en er was overal water. God was de enige die er al wel was en vond dat zwarte om zich heen helemaal niet zo fijn. Hij vond dat er ook licht moest zijn. En weet je wat Hij deed? Hij sprak: “laat er licht zijn”. En toen was er licht. God noemde het licht dag en het donker nacht. God keek over de aarde heen en vond dat alles goed was. De eerste dag was voorbij. Nou vroeg juffrouw Karin: “wie heeft er iets meegenomen van wat God op de eerste dag geschapen heeft?” Maar niemand stak zijn of haar vinger op. Natuurlijk had niemand dat meegenomen, je kunt de dag of de nacht toch niet meenemen? “Maar weet je wat God op de tweede dag maakte?” Vroeg juffrouw Karin, “Luister maar”. Maar de volgende dag ging God verder. Overal was water en ook dat vond God niet goed. Weet je wat Hij deed? Hij sprak: ”Laat het water uit elkaar gaan”. En het gebeurde zoals God het gezegd had. Nu was er een hemel en een aarde. God keek weer over de aarde en ook nu was alles goed. Dit was de tweede dag. “Heeft er iemand water meegenomen?” Vroeg juffrouw Karin. Daar had niemand aan gedacht. Dus vertelde juffrouw Karin verder… Maar … God was nog steeds niet klaar. Er was nu wel verschil tussen de aarde en de hemel, maar op de aarde kon er niemand leven. Overal was water op de aarde, net een hele grote zee. Dus sprak God “Laat het water aan de kant gaan, zodat er ook droge plaatsen op de aarde komen”. Zo kwamen er droge stukken land, dit noemde hij aarde en de plaatsen waar het water was gebleven noemde Hij zee. Maar God keek nog eens goed over de aarde en Hij vond dat alles er wel heel erg kaal uit zag. Hij besloot om er planten en bomen op te zetten. Dus sprak God: “Laten er planten en bomen zijn”. En weet je wat er toen gebeurde? Nou, overal waar het droog was, kwamen grote planten en mooie bomen te staan. En de bomen en planten moesten er zelf voor zorgen dat er meer kwamen. En God keek weer over de aarde en vond dat het goed was. Dit was de derde dag. Ook nu vraagt juffrouw Karin weer of er iemand is die de aarde mee had genomen, maar natuurlijk had niemand hier aan gedacht. Hoe kun je nu aarde mee nemen. “Nou”, zegt juffrouw Karin, “jullie hadden natuurlijk een beetje aarde uit de tuin in een potje kunnen doen en mee kunnen nemen”. Maar hier had niemand aan gedacht. Dan vraagt juffrouw Karin of er iemand is die en boom of een plant heeft meegenomen, want ook dat heeft God op de derde dag gemaakt. Nou en toen was het een lawaai van jewelste, want Marcoline, Frank, Ada en Leo hadden alle vier een plant meegenomen. Ze schreeuwden alle vier door elkaar en juffrouw Karin kon er niet eens bovenuit komen. Na een paar tellen werd het stil, zodat juffrouw Karin kon vragen of ze de planten wilden laten zien. Nadat iedereen de planten had gezien ging juffrouw Karin verder met het verhaal… Maar de volgende dag vond God dat er allemaal lichtjes aan de hemel moesten komen, die de aarde in het licht zetten. Dus sprak God ”Laten er allemaal lichtjes zijn die de aarde in het licht zetten”. En alles gebeurde zoals God het had gezegd. God maakte twee lichten die wel heel groot waren en noemde ze zon en maan. De zon moest overdag schijnen en de maan moest ‘s nachts, als we slapen, schijnen. En God maakte ook allemaal kleine lichtjes en deze noemde Hij sterren. En weet je wat de lichten nog meer deden? Ze zorgden ervoor dat er jaren, maanden en dagen kwamen. God keek weer over de aarde en vond dat alles goed was. Dit was de vierde dag. Je begrijpt zeker wel dat Deborah tijdens dit stukje van het verhaal op haar stoel heen en weer zat te wiebelen. Zij had gisteren een mooie tekening van de zon, de maan en de sterren gemaakt. Maar weet je wat juffrouw Karin zei? “Ik kan vast wel verder gaan met het verhaal, want niemand kan de zon of de maan of de sterren meenemen.” “Ja maar, juffrouw Karin”, riep Deborah, “ik heb ze meegenomen hoor. Kijk maar”. En Deborah liet vol trots haar mooie tekening van de zon, de maan en de sterren zien. Hier moest juffrouw Karin erg om lachen en ze zei: “Ja je hebt heel hard je best gedaan en ik vind het heel slim van je om een tekening te maken. Mag ik hem aan de muur hangen?” Deborah was hier natuurlijk heel erg blij mee en ze zei natuurlijk ja. Toen ging juffrouw Karin weer verder… Op de vijfde dag keek God weer over de aarde en Hij vond de zee en de lucht heel erg leeg. Dus sprak Hij: “Ik wil dat er vissen komen voor in de zee en vogels voor in de lucht”. En alles gebeurde zoals God het had gezegd. Dit was de vijfde dag en God was er heel blij mee en Hij vond dat alles heel mooi was. “Wie heeft er een vis meegenomen?”, Vroeg juffrouw Karin. Nu stak Leandra haar vinger op. Ze had een hele mooie oranje vis meegenomen, een goudvis. Deze vis mocht iedereen zien… en na een poosje ging juffrouw Karin weer verder met het verhaal… En denk je dat God nu klaar was? Nee, natuurlijk niet. Op de aarde waren nog geen dieren. Dus sprak God: ”Laten er allemaal dieren komen”. En weer gebeurde er wat God had gezegd. En God was hier erg blij mee, alles was goed. Maar Hij was nog niet klaar. Hij kon niemand vinden die de dieren namen kon geven en kon zorgen voor alle dieren, bomen en struiken. Dus maakte God de mens. Hij vond dat de mens er precies zo uit moest zien als Hij. God schiep daarom de mens en noemde hem Adam. Hij gaf ook een opdracht aan Adam. Adam moest alle planten en dieren een naam geven. Hij noemde de beesten met een lange slurf Olifant en de beesten met vlekken Koeien. Ook kregen alle bloemen, planten en bomen een naam. Toen keek God weer over de aarde heen en Hij was erg blij en Hij vond dat alles goed was. Dit was de zesde dag. Maar iedereen had natuurlijk de hond van Corina al gezien en het poesje van Connie en de cavia van Arjan. En natuurlijk vond iedereen het heel leuk om de dieren aan te raken. Maar juffrouw Karin wilde toch verder gaan met het verhaal... En weet je wat God op de zevende dag deed? Hij ruste uit van het vele werk wat Hij gedaan had. God vond alles heel mooi en goed, want doordat Hij op deze dag klaar was met het scheppen van de hemel, de aarde, de planten, de dieren, de zon, de maan en de sterren, was deze dag zo bijzonder geworden. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
Maarreh, mooi verhaal. Blijf schrijven!
