 |
| ||||
|
Zachtjes legde agent Avital Cohen de hoorn neer terwijl er een glimlach om zijn mond verscheen. Het prinsesje had toch gelijk gehad. Het was vergezocht geweest, maar blijkbaar hadden ze gelijk gehad. Hij liet zich hangen in zijn stoel. Voor het oog van zijn ondergeschikten leek het alsof hij zat te relaxen, maar niets was minder waar. Zijn gedachten waren in hypermode gesprongen. Toen hij had beslist wat hij wilde gaan doen, stond hij rustig op, trok zijn pak recht en bezorgde vervolgens de andere aanwezigen op het kantoor de schrik van hun leven door op luide toon bevelen te blaffen. Het rustige kantoor werd ineens een mierennest van snel lopende mensen en verhitte telefoongesprekken. Goedkeurend knikte Cohen toen hij alle bedrijvigheid zag. Het Sisak-commando bestond dus echt, maar niet lang meer! Binnen enkele uren was er veel werk verricht. Wereldwijd was de locatie achterhaald van zestig simkaarten waarvan de telefoonnummers op de lijst stonden. Daarna waren er wereldwijd sluipschutters opgetrommeld. Zonder iemand te alarmeren waren de sluipschutters zo gepositioneerd dat ze op commando hun doelwit zouden kunnen uitschakelen. Er was besloten met scherp te schieten en geen gebruik te maken van verdovende middelen. Met terreuraanslagen namen ze geen risico’s. Niet meer. De seconde die nodig was voor de stoffen om een lichaam te immobiliseren zou genoeg kunnen zijn om een knop in te drukken. Een catastrofale knop die veel mensenlevens zou kunnen kosten. Het was muisstil geworden in de commandoruimte. Het weinige licht was afkomstig uit een hele batterij computers die langs de wanden waren opgesteld. In het midden stond Cohen. Hij riep een vraag naar één van de bedieners van de computers. „Wat is de tellerstand?” „5-9-9-8-4, meneer,” was het antwoord. Hij moest snel zijn. Met behulp van de programmeur was EsQuirrel bezig de routine aan te passen, maar hij had nog geen bevestiging dat dit al gelukt was. Het feit dat de aanvaller van Prinses een heel aantal van de zestig nummers op een briefje had staan, maande tot uiterste voorzichtigheid en haast! De leden van het Sisak-commando moesten worden uitgeschakeld vóórdat de teller op 60.000 zou komen te staan. Naast de belangrijkste reden, dat hij nog geen uitsluitsel had of het programma al was aangepast, konden de iets modernere mobiele telefoons tegenwoordig al op internet. En je hoefde geen genie te zijn om te begrijpen dat het plan mislukte als de teller dit getal zou overschrijden zonder dat er iets gebeurde! Daarom had Cohen besloten, in snel overleg met buitenlandse ambassades en militaire leidinggevenden, dat ze de actie moesten coördineren. Op precies hetzelfde moment moesten zestig terroristen worden uitgeschakeld, zodat zij elkaar niet zouden kunnen alarmeren. En er werd besloten om Cohen hierover de leiding te geven. „Staat iedereen op zijn plaats?” Een aantal vingers bewogen snel over een toetsenbord en korte gesprekken werden in meerdere talen over de headsets gevoerd. Eén voor één gingen de duimen omhoog ten teken dat alles en iedereen klaar stond. Cohen knikt goedkeurend. „Laatste check. Tijdssynchronisatie.” Weer allemaal opgeheven duimen. „Op mijn teken tien seconden aftellen… Nu!” Een groene teller op één van de monitoren begon tien seconden af te tellen. Gespannen konden alle aanwezigen nu niets meer doen dan wachten. ‘3, 2, 1, 0’ De stilte was onwerkelijk. Cohen wist dat er nu op zo’n zestig plaatsen ter wereld gelijktijdig een schot was gelost. Als het goed was, waren er nu zestig mensen gedood zodat velen konden overleven. Als alles volgens dit snel opgezette plan was verlopen, dan bestond het Sisak-commando nu niet meer. Zo niet… Daar wilde hij liever niet aan denken. Zoals afgesproken verscheen een nieuwe teller in beeld. Deze begon bij nul. De gesprekken via de headsets kwamen weer op gang en de vingers begonnen weer op het toetsenbord te tikken. Langzaam maar zeker kwam de teller in beweging. Elke keer als het getal één hoger werd, betekende dit de bevestiging dat er een terrorist was uitgeschakeld. Steeds meer ogen keken naar dit getal. Er was angst geweest voor de zestigduizend, maar nu hoopte iedereen op een perfecte score van zestig. En toen deze werd bereikt ging er een gejuich op in de commandoruimte. Cohen was ook uitermate opgelucht. Hij liet zijn medewerkers even genieten van deze overwinning, maar na een halve minuut vond hij het nodig om ze weer tot de orde te roepen. Hij hield een korte speech: „Het getal, sexaginta milia, is onderschept, maar de persoon die zich zo noemt, loopt nog vrij rond. Zij is bijzonder gewiekst, want haar SIM-kaart was niet te traceren. Wij zullen haar echter zoeken en vinden, zodat ze nooit weer een kans krijgt om een dergelijk kwaad te organiseren!” Cohen wist, dat de spanning nog niet voorbij was. Was die ‘EsQuirrel’ er al in geslaagd om op aanwijzingen van die ‘Snow’ het programma aan te passen?! Hij pakte zijn telefoon en belde Concepts nummer. Intussen liep de teller verder. 59985, stond er nu... |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
