Gerda Door: Linda Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
Ze keek voor de laatste keer om. Dit was het afscheid. Nooit meer zou ze de lach in zijn ogen zien, nooit meer die lieve bruine ogen zien waarin je kon verdrinken. Ze zou eraan moeten wennen dat hij niet langer achter haar zou staan. Ze zou niet lan-ger zijn steun voelen, even zijn hand op haar schouder. Altijd was die er geweest op de juiste momenten. Altijd wanneer ze dacht het echt niet meer aan te kunnen was daar die hand geweest die haar de kracht gaf om door te gaan. En nu… nu zou ze het voortaan alleen moeten doen. Zonder zijn steun, zonder zijn liefde voor haar. Met gebogen hoofd liep ze van begraafplaats. Er was niemand die op haar gewacht had. Straks zou ze in een leeg huis komen, koud en kil. Ze stond besluiteloos bij haar auto, draaide zich om en liep het bos in dat naast de begraafplaats lag. In het midden van het bos lag een prachtige open plek. Op een omgevallen boom ging ze zitten. Ze keek naar al het prachtigs om haar heen. Ze zag de vlindertjes vrolijk door de lucht fladderen, ze hoorde vogels fluiten, de zon scheen. Lang bleef ze zitten zonder dat er iets gebeurde. Plotseling hoorde ze dat er iemand aan kwam lopen, ze keek op en zag twee ogen, blauw-grijs. Ze keek nog eens en zag toen dat de ogen van Gerda waren. “Ik zag je het bos in lopen en toen het zo lang duurde ben ik je toch maar achterna gelo-pen.” Eigenlijk kenden zij en Gerda elkaar helemaal niet zo goed. Meer dan ‘hoi’ en ‘dag’ hadden ze nooit tegen elkaar gezegd. “Mag ik erbij komen zitten?” De zo onschuldige vraag van Gerda deed haar in huilen uit-barsten. Gerda ging naast haar op de boomstam zitten en sloeg een arm om haar heen. “Het is goed, huil maar.” En dat deed ze dan ook. Ze huilde uit in de armen van een bijna vreemde vrouw. Toen ze wat kalmeerde bood Gerda haar een zakdoek aan. Dankbaar accepteerde ze die. “Waarom ben je blijven wachten. Ik ken je nauwelijks?” “Op het moment dat je bij je auto stond wilde ik net naar je toe lopen, toen jij besloot het bos in te lopen. Ik dacht dat je wat tijd voor jezelf zou willen hebben en dat je wel snel terug zou komen. Ik wachtte en het duurde zo lang dat ik maar ben gaan kijken of er niets gebeurd was.” “Maar waarom je kent me toch nauwelijks, waarom ben je niet weggegaan zoals…?” “Zoals alle anderen? Ik weet het niet, ik denk dat het was omdat ik zag hoeveel pijn zijn dood je deed. Ik wilde zo graag tegen je zeggen dat… ach ik weet niet eens wat ik had willen zeggen. Ik zag dat iedereen weg ging en ik wilde niet dat je helemaal alleen zou zijn.” Dankbaar keek ze naar Gerda. “Ik ben blij dat je op me gewacht hebt.” “Wil je me misschien iets over hem vertellen. Ik kende hem nog maar net?” Dat was de vraag waar ze zo bang was, kon ze nu al iets over hem vertellen, terwijl ze hem nog maar net had begraven? Toch knikte ze naar Gerda. En ze vertelde over hem, hoe hij er altijd voor haar was geweest en dat ze nu even niet meer wist hoe het moest. En Gerda? Gerda luisterde. De twee vrouwen zaten nog lang op de boomstam. Toen het begon te schemeren stonden de twee vrouwen op en liepen het bos uit. Ze lie-pen naar haar auto en daar namen ze afscheid van elkaar. “Bedankt dat je er voor me was Gerda.” Gerda knikte, toen liep Gerda naar haar eigen auto. Ze keek Gerda na, stapte in haar auto en besefte toen dat geen van haar vrienden zoiets ooit voor haar hadden gedaan. En plotseling besefte ze dat ze niet meer bang was om alleen thuis te komen. Ze wist dat er altijd iemand voor haar zou zijn, dankzij Gerda.
Gepost op 28-01-2006 om 16:52 uur 715 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (Linda)

Door: watspreektjouaan

Hallo Linda, Kom jij even met een mooi verhaal binnen. Leest prettig en heeft een mooie boodschap. Voor taalkundige kritiek kan ik je de andere schrijvers van harte aanbevelen;) Ik zat er aan te denken dat er zoveel mensen zijn die eenzaam zijn en waar wij zoveel voor kunnen betekenen.

Gepost op 28-01-2006 Om 19:54

Door: Auke-Willem (AW)

Inderdaad een mooie binnenkomer, Linda. Goed werk. Ik sluit me helemaal aan bij WatSpreektJouAan. Zullen we nog vaker wat van je lezen op deze site? Ik hoop het! Toch wijs ik je wel even op enkele taalkundige zaken die ik tegenkwam. Het zijn dingen die het lezen wat kunnen vergemakkelijken. Opbouwend bedoeld en dus niet afkrakend! Dat is per slot van rekening waar bloCnoot voor bedoeld is. We lezen elkanders verhalen en leren van elkaar. Ik hoop ook nog veel van jou te leren. Wees maar hard als je ooit één van mijn schrijfsels leest.

Gepost op 28-01-2006 Om 20:49

Door: Auke-Willem (AW)

Leuk om te horen, WatSpreektJouAan! Mijn vrouw vindt dat verschrikkelijk!: „Op school speel je maar voor meester, thuis niet!"

Gepost op 28-01-2006 Om 22:31

Door: EsQuizzy

Zulke mensen hebben we allemaal zo nu en dan nodig, en vaak blijken het juist de mensen te zijn van wie je het het ninst verwacht... Al ben ik geen schoolmeester en heb ik geen vrouw om mijn correcties verschrikkelijk te vinden, ik sluit me aan bij de vorige reacties. Ik heb slechts één klein taalkundig puntje. Het is gebruikelijk om in directe citaten een nieuwe sppeker op een nieuwe regel te laten beginnen. Dat leest wat overzichtelijker en je kunt makkelijker bijhouden wie wát zegt. Ik hoop je hier ook nog vaak te zien.

Gepost op 28-01-2006 Om 23:59

Door: EsQuizzy

sppeker = spreker

Gepost op 29-01-2006 Om 00:00

Door: EsQuizzy

Over wie de hoofdpersoon is in dit korte verhaal valt mijns inziens te praten... De titel suggereert namelijk een ander.

Gepost op 29-01-2006 Om 12:19

Door: EsQuizzy

Leuk hè, die onbedoelde wendingen in je eigen verhalen? Zo kom je zelf als auteur nogal eens voor verrassingen te staan...

Gepost op 29-01-2006 Om 14:14

Door: EsQuizzy

Ja, dat is ook zo'n beetje mijn stijl van schrijven... Meestal weet ik wel waar ik ongeveer héén wil, maar hoe ik daar kóm is weer een ander verhaal... letterlijk.

Gepost op 29-01-2006 Om 21:14

Door: EsQuizzy

Ik heb het verhaal en A.W. (nieuwe naam hier) zijn toegevoegde reacties gelezen. Heb niets toe te voegen, A.W. is zeer uitgebreid bezig geweest. Hij heeft gelijk met die laatste 'had'. Als je 'geen van' zou weglaten, zou het 'hadden' moeten zijn, maar die twee woordjes daar maken het enkelvoud. Nogmaals heel mooi verhaal en ik hoop dat je er hoog mee scoort, Linda!

Gepost op 12-03-2008 Om 21:21

Door: Tines

Een mooi verhaal! Ik denk ook dat je met bovenstaande reacties al een heel eind komt!

Gepost op 12-03-2008 Om 22:29

Door:

Tsjonge Linda, wat een hoop reacties op je eerste verhaal. Ik weet niet of ik nog wat nuttigs heb toe te voegen, maar een complimentje in ieder geval wel. Ontroerend verhaal. Mooi en overtuigend geschreven.

Gepost op 01-11-2010 Om 21:24

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.