 |
| ||||
|
"Goedemiddag mevrouw. Wij zijn van de tv zender Holy Channel en wij zouden graag een kijkje bij u binnen willen nemen. Zou u dit zien zitten?" Verrast keek ik op. Wat is dit nou weer? Holy Channel? Van die zender had ik nog nooit gehoord. Maar he, mij leek het leuk hoor, om ook eens op TV te komen! "Ja, natuurlijk! Komt u verder. Dit is alleen niet mijn huis. Ik denk niet dat mijn ouders het prettig zullen vinden dat alles gefilmd wordt. Maar u mag gerust een kijkje nemen in mijn kamer hoor!" "Als u ons dat toe vertrouwt zou u ons daar enorm mee helpen" zei de man weer. Hij zag er vriendelijk uit. Helemaal niet opdringerig of zo. De manier waarop hij met me om ging beviel me wel. Ik nam hem en de complete filmploeg mee naar mijn kamer. Onderweg viel het oog van de man op mijn ketting. "He, u draagt een kruisje om uw nek! Bent u gelovig?" "Ja, ik ga elke zondag naar de kerk en bid elke dag!" antwoordde ik braaf. De man glimlachte naar me, alsof hij wou zeggen;'daar ben ik blij om'. Mooi zo. De eerste punten had ik dus al binnen. Holy Channel zal wel een soort EO zijn of zoiets, dus kon ik maar beter een goede beurt maken. Toen ik de deur van mijn kamer open deed, schrok ik. Ik was van de opwinding helemaal vergeten dat mijn vriend nog op mijn kamer was. Een ramp! Hij was zo antichristelijk als het maar zijn kon! En hij had ook nog eens zijn dead-metal muziek opgezet en ging er helemaal in op. En zijn T-shirt.....nou ja, laat ik maar niet zeggen wat daarop stond. Ik schaamde me in elk geval weg. "Stefan!" schreeuwde ik en zette boos de cd uit. "Wat is dit voor herrie?" "Wat nou?!" riep Stefan boos. "Gisteren vond je ze anders geweldig!" En bedankt Steef! Kon je me nog meer voor schut zetten? Ik ging maar snel over op wat anders. "Dit zijn mensen van de zender Holy Channel" zei ik kort. "Ze komen mijn kamer filmen." Meteen verharde het gezicht van Stefan."Holy Channel dus" herhaalde hij. "Toch zeker niet zo'n Jezus-redt-zender he?" vroeg hij aan de man die de vragen stelde. "Steef, ophouden!" riep ik boos. "Laat die mannen gewoon hun werk doen!" Stefan wist dat discussiëren geen zin had en liet zich boos in mijn bureaustoel vallen. Ik wist dat hij kwaad op me was en dat hier het laatste woord nog niet over was gezegd, maar dat was een probleem voor later. Voorlopig moest ik ervoor zorgen dat deze opnamen voor de rest gladjes verliep. De cameraploeg filmde mijn muren. Snel keek ik rond of er geen dubieuze posters ophingen. Ik had er genoeg. Gelukkig had ik ze pas geleden allemaal weg gehaald, omdat ik een muur opnieuw ging behangen. Er hingen er nog maar drie en die waren heel onschuldig. Gelukkig maar! De mannen bekeken de posters. "Het zijn allemaal bands" zei degene die het woord deed. De anderen waren opvallend zwijgzaam. "Ja, ik hou van muziek" antwoordde ik. "Oh, wat gaaf!" zei de man. "Wat voor soort muziek, als ik vragen mag?" Shit Lisa, dat heb je weer mooi voor elkaar meid! Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan! Wat moest ik nou zeggen? Ik kon toch niet voor heel gelovig Nederland gaan vertellen dat ik metal en gothic draai? "Worship."loog ik. "Heel veel worship." " Wat loop jij nou allemaal te ijlen!" riep Stefan uit. "Je bent een diehard metalfan man!" "De laatste tijd draai ik steeds meer worship!" kletste ik me eruit. Stefan sloeg zijn handen voor zijn gezicht. Ik wist dat hij van binnen kookte van woede. Hij draaide zich demonstratief om en zette mijn computer aan.De man was mijn reddende engel door over wat anders te beginnen. Hij raapte een sweater op. Hij keek er raar naar. "Deze sweater is vast veel te groot voor jou. Voel je je prettig in ruime kleding?" Nog voor ik kon antwoorden had Stefan zijn mond al open getrokken. "Nee, die is van mij. Ik blijf wel eens slapen, weet je. Of zij bij mij." Hij lachte en knipoogde naar mij. Ik wist dat hij dat deed omdat hij trots op me was en heel Nederland wou laten weten dat ik van hem was en van hem alleen. Maar ik vond het helemaal niet zo tof op dat moment! Hoe redde ik me hier nou weer uit? Waar ik al bang voor was gebeurde inderdaad. De man keek me verbaasd aan. "Ik dacht dat u gelovig was?" "Nou en?" verdedigde ik me. "Iedereen doet het, ook christenen! En Stefan en ik gaan later toch trouwen, dus dan doen we het nu alvast voor God en dan later in het echt." "Ho, wacht eens even, dit heb jij me nooit verteld!" zei Stefan. "Man, bemoei jij je nou maar met je computer!" snauwde ik hem toe. Ik was zo bezig met hoe ik Stefan rustig kon houden tot ze weg waren dat ik niet door had dat een van de mannen van de cameraploeg een zakje weed had gevonden. Hij wilde het weer terug leggen. Waarschijnlijk om mij niet nog meer voor gek te zetten, maar weer verpestte Stefan het voor me. "Ja, die drugs is van mij. Die was ze me nog schuldig!" zei hij en hij nam het zakje vlak voor de camera in ontvangst. Ik kon wel door de grond zakken! Deed hij dit nou expres of was hij gewoon dom? "Dus jullie gebruiken drugs?" vroeg de man aan Stefan. Vlug deed ik een schietgebedje! Laat Stefan liegen, alstublieft! De filmploeg zou me niet alleen arrogant aan gaan kijken, maar heel Nederland zou dit te weten komen! "Ja, je moet toch wat om even te ontsnappen aan deze krankzinnige en oneerlijke wereld!"zei Stefan. Steef, hou nou je bek! Please! Ik zal alles voor je doen, maar hou nou je mond! Smekend keek ik hem aan, iets waar hij normaal voor smolt. Nu niet. Ook dat nog. Maar tot mijn verbazing ging de man naast hem zitten en ging een gesprek met hem aan. Ik voelde me behoorlijk opzij gezet en ging boos op mijn bed zitten, terwijl zij praatten over deze wereld, hoop en wanhoop. Na een kwartiertje richtte de man zich weer op mij. "Zo, dus dit is jouw leven." zei hij. Ik rolde met mijn ogen. Ik was erbij. Heel Nederland zou zien dat ik af ging. Weg reputatie in de kerk. Nu zou iedereen weten van mijn zondige bestaan buiten de kerk. "En gaat dat goed? Een relatie tussen een gelovige en een niet-gelovige?"vroeg hij. "Dat gaat prima!"zeiden Stefan en ik tegelijk. Gelukkig! Dat ging goed. Maar ik had te vroeg gejuicht. "Ik merk er toch niet zoveel van. Ze gaat 's zondags naar de kerk en dat is het" zei Stefan erachteraan. "Ik wil hem bekeren!"verdedigde ik mezelf. Stefan liet een spottende lach horen. "Nooit!" En de man ging er potverdorie weer op in en weer gingen ze in discussie! Wel een half uur lang! En Stefan luisterde nog naar die man ook! Dat deed hij nou nooit naar mij als ik het hierover had. Wat denkt die man wel niet? Dat hij beter is dan mij of zo? Na de discussie was het stil. Ik was boos en Stefan.....ja, het leek wel alsof hij nadacht over het gesprek met die man. Tjonge, dat was ook voor het eerst. Stefan die uitgepraat is! Even keek de man naar hem en toen weer naar mij. "Om heel eerlijk te zijn, heb ik het idee dat hij jou heeft bekeerd!" Wat?! Dit was de druppel! "Ja, meneer, als u mij hier alleen maar zwart komt maken, dan heb ik liever dat u weer gaat!"riep ik boos. De man knikte. "Als u dat wilt, dan doen wij dat. Maar als u het niet erg vindt, denk ik dat het beter is om deze beelden niet uit te zenden." Ik kon hem wel zoenen! Ik was gered! "Dat lijkt mij geen goed idee, nee!" "Oké, dan zit ons werk erop. Bedankt dat we bij je rond mochten kijken, Lisa!" Hij gaf me een hand en liep naar de deur. "Fijn om met je gepraat te hebben, Stefan!"zei hij. En toen liep hij de kamer uit. Opgelucht ging ik languit op mijn bed liggen en ik begon me voor te bereiden op een denderende ruzie tussen Steef en mij. Maar Stefan zei niks. Hij zat daar maar met open mond naar mijn deur te kijken. "Hoe wist hij mijn naam?" stotterde hij uiteindelijk. "Weet ik veel. Niet van mij in elk geval!"zei ik. "Maar dat is toch raar Lies! Ik bedoel....." Opnieuw viel hij stil. "Lies!" stamelde hij. "Je hand! Je hand bloedt!" "Wat?!"schrok ik en keek snel. Inderdaad was er bloed op mijn hand, maar er was nergens een wond. Het was dus niet van mij. Maar wat....He? Hoe kan dit? "Oh Lies!" riep Stefan uit. "Dat bloed kwam van de hand van die man!" Bloedde die man dan? Ineens herinnerde ik me dat hij inderdaad bloed aan zijn handen had. En aan zijn voeten. Dat me dat niet eerder is opgevallen! Ik besefte het me niet eens! Wat stom dat..... Ineens begon me iets te dagen. Bloed aan handen en voeten! Een kruis! Dit was geen gewone man geweest! Dit was iemand anders geweest.... "Jezus! Dat was gewoon Jezus!" riep Stefan uit. En ik heb hem het huis uit gezet! "Ik heb gewoon met hem zitten praten!" zei Stefan. En ik heb me rot lopen ergeren aan hem! "Snel, vertel me alles wat je weet van hem!" smeekte Stefan. "Wat dan? Ik weet niks!" riep ik in paniek. "Stomme hypocriete trut!" schold Stefan en holde de deur uit. Vanuit mijn raam zag ik dat Stefan de man inhaalde en dat hij met hem praatte. Urenlang. En ik, ik kon niks anders dan me verstoppen in mijn donkerste hoekje en huilen.. Firefly. |
|||||
|
|
|||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
