uit school geklapt Door: joost Commentaar van de schrijver: Categorie: Eigen beleving Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Het heilig avondmaal vieren we als gemeente eens in de zes weken. Het is een instelling van onze Heer, die graag ziet dat we dit regelmatig doen. Zo staan we dan stil bij het feit dat Hij zijn lichaam en bloed voor ons, mensen gegeven heeft. Meestal merk ik dan ook de verbondenheid met God, de anderen om me heen, en de christenen wereldwijd. Natuurlijk is het avondmaal een nogal ingetogen gebeurtenis. In ieder geval een serieuze zaak. Toch zijn er wel eens van die kleine dingen die mijn lachspieren inwendig (trouwens ook aan de buitenkant) in werking zetten. Bij ons gaan eerst de schalen met brood, en dan de bekers met wijn door de rijen. Eens toen ik meehielp met deze activiteiten, was er een broeder-collega-bezorger met een eigenaardige gewoonte tijdens de viering. Iedere keer als hij terug kwam uit de kerkzaal naar de tafel voorin, om de beker te laten bijvullen, gaf hij vrij zacht, maar voor mij een duidelijk verstaanbaar geluidssignaal. Te omschrijven als: “mmmjakomtie”. Kennelijk vond hij het een praktische methode om aan te geven dat hij er weer aan kwam. De zin van dit ritueel is me nog steeds niet helemaal duidelijk geworden. Want bij mijn weten was er niemand van de anderen die zich afvroeg waar de bewuste broeder nou gebleven was. We hadden hem de kerkzaal in zien gaan en iedereen nam volgens mij aan dat hij ook wel weer terug zou komen. Hoe het ook zij: Tijdens de mooie, plechtige viering van het heilig avondmaal, waren er van die mooie, ontspannen, humoristische momenten, waar ik ook zo van houd. En volgens mij hoort dat er ook bij, toch?
Gepost op 08-01-2006 om 19:42 uur 571 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (joost)

Door: Auke-Willem (AW)

Bij mijn weten werd het avondmaal oorspronkelijk bijna dagelijks gevierd bij elke maaltijd die de toen nog jonge gemeente vierde. Het had letterlijk een plaats tijdens de maaltijd. Ik kan me niet voorstellen dat er tijdens die maaltijden geen ruimte was voor humor en geklets. Bij ons thuis aan de etenstafel is het never, nooit niet stil!

Gepost op 08-01-2006 Om 20:26

Door: yip

iedere zondag, eens in de zes weken of om de drie maanden... wat maakt het uit. Het zou fijn zijn als de sombere sfeer wat meer zou verdwijnen, het is immers een feestmaal. Toch!? Maar daarover zijn de menigen verdeeld.. Maar euh... ik zie het gebeuren en ik betrapte mijzelf op een glimlach. Heerlijk geschreven!

Gepost op 08-01-2006 Om 21:21

Door: EsQuizzy

Hawkeye en zijn lieve vrouw kennende, kan ik me goed voorstellen... en sta ik in voor de waarheid van wat hij in zijn reactie schrijft.

Gepost op 12-01-2006 Om 12:11

Door: EsQuizzy

Die laatste opmerking, dan.

Gepost op 12-01-2006 Om 12:11

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.