Trefpunt Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Zomaar een gedachte...? Categorie: Gedachten Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
Al bijna een uur stond hij in de file, na een vervelende afspraak bij een lastige klant. Stoppen, wachten, optrekken, remmen, stoppen, wachten, zuchten… Vóór hem reed al even een blauw Peugeotje, een 205. Er zat een pluchen Winnie de Pooh op de hoedenplank. Het beertje keek hem met die welbekende, overmatige glimlach aan. Aan de rechterkant zat een Eeyore-pop zijn stemming na te bootsen. Het wagentje droeg trouwens een visje achterop — net zo ééntje als degene die op zijn Audi prijkte. De kleine remlichten van het autootje gingen weer uit. Hij liet zijn rem ook los. Wacht, even naar huis bellen om de oven aan te zetten, waarin al sinds vanmorgen een schaal lasagne op hem stond te wachten. Hij drukte op de sneltoets van zijn toestelletje dat bleek blauw oplichtte. Een klap! Hij hing in zijn gordel. Wat!? Bij deze lage snelheid al? Hij keek op. O nee! Even twee tellen naar je telefoon kijken en dan… Uit het Peugeotje stapte een knappe, maar begrijpelijkerwijs bezorgd kijkende jonge vrouw — hij schatte haar globaal op zijn eigen leeftijd, misschien iets jonger. Ook hij stapte uit, na nog even de verbinding verbroken te hebben. „Het spijt me verschrikkelijk, mevrouw,” begon hij zich te verontschuldigen. „Ik lette even niet op…” Hij wilde nog vragen of ze niet te erg geschrokken was, maar zag al dat dat niet nodig was. Ze leek volstrekt kalm. „De schade aan uw auto lijkt me groter,” antwoordde ze niet onvriendelijk, met een blik op haar trekhaak die zich diep in zijn nummerbord had geboord en daarbij een radicale barst dwars over zijn bumper had veroorzaakt. Het Peugeotje had zo te zien geen schrammetje opgelopen. Op het eerste gezicht was alleen de trekhaakdop verbrijzeld. Ze keken elkaar aan. Ze kwam hem vaag bekend voor. Hij nam het woord, maar verbaasde zich over de hakkelende manier waarop het eruit kwam: „Misschien eh… Misschien is het een goed idee, …ik bedoel…” — had zij niet ineens veel meer kleur in haar gezicht dan toen ze zojuist die kalme constatering deed, of verbeeldde hij het zich? Hij vervolgde: „Wellicht wilt u mij eh, uw telefoonnummer geven? Ik wil u graag eh… graag elke eventuele schade vergoeden enne…” De zachte, grijze ogen keken hem nadenkend aan. Ze bloosde inderdaad. Waar kende hij haar toch van? Toen bedacht hij dat ze hem wel volledig verkeerd begrepen moest hebben! Hij wilde zijn niet al te beste indruk teniet doen en zei: „Ik bedoel… begrijp me alstublieft niet verkeerd, maarre… misschien is er meer aan de hand dan zo op het eerste oog te zien is…” Hij hield maar op zodra hij besefte dat deze woorden nog veel meer dubbelzinnigheid in zich droegen… Achter hem begonnen een paar chauffeurs ongeduldig te worden. De Audi en de Peugeot stonden de boel op te houden en de linkerrijbaan gaf geen centimeter ruimte… Ze viste een visitekaartje uit de zak van haar vest en gaf het hem, terwijl ze glimlachte: „In dat geval lijkt het me praktischer als u mij úw telefoonnummer geeft…” …Natalie Hovinga… Een hem volslagen onbekende naam. Nee, hij wist zeker dat hij haar nooit ontmoet had. En toch… Hè? Wat zei ze ook al weer? „O, ja! Natuurlijk!” schrok hij op. Dom van hem! Hij haalde zijn zilveren etuitje uit de binnenzak van zijn colbert. De ruilactie werd voltooid. Ook zij keek even nadenkend naar het kaartje in haar hand — en weer naar hem. Achter hem blèrde een onvriendelijke claxon. En nog één. „Aarzelt u alstublieft niet om mij te bellen,” zei hij. Ai! Weer verkeerd op te vatten… „Ik zal eraan denken,” beloofde ze. „Maar ik moet nu ècht gaan,” voegde ze daaraan toe met een knik in de richting van de gestaag groeiende file. „Ja,” antwoordde hij mat. Ze stapte in bij Winnie de Pooh en Eeyore. Hij nam weer plaats achter het stuur van zijn nu gehavende Audi. Tot de volgende afrit bleef ze voor hem rijden — en schommelde hij tussen de emoties die vóór hem in pluche geuit werden. Toen liet zij hem en de snelweg achter zich. Hij durfde de lasagne niet meer op te bellen… Die avond zat hij geknield voor zijn bed. „Vader in de hemel, ik kom voor Uw Troon door Jezus en in de Heilige Geest,” klonken zijn woorden in de oren van de Almachtige. „Ik weet niet wat voor indruk ik heb gemaakt op die Natalie. Alleen U kunt elke verkeerde indruk tenietdoen. Maar ze maakte wel indruk op mij. Ik weet dat ik haar niet verdien. Waarschijnlijk heeft ze al een vriend of zelfs een man… Wilt U mij dan helpen niet aan haar te denken?” „…Ik weet het niet. Misschien heeft ze wel géén relatie.” Klonk dat hoopvol? De ernstige jongeman vervolgde, „U weet dat ik bijna zeker weet dat ik haar nog nooit gezien heb. Hoe kan het dan dat ik zo sterk het gevoel heb dat ik haar al jaren ken?” Glimlachend keek de Vader neer op Zijn kind, dat aan zijn voeten geknield zat. Kilometers verderop, in een klein huisje, trok een van Zijn andere kinderen Zijn evenzo onverdeelde aandacht. Ook háár woorden werden door de Eeuwige gehoord alsof zij de enige was die op dat moment met Hem sprak. Dit was een kind dat al sinds die middag had geprobeerd te achterhalen waar ze Vincent Groothuis toch eerder ontmoet kon hebben… „Lieve Vader, dank U dat ik altijd weer aan Uw voeten mag komen in Uw Troonzaal…”
Gepost op 25-11-2005 om 12:40 uur 957 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: Auke-Willem (AW)

Tsja, noem het een talent! Die hebben we allemaal. Eén van jouw talenten kunnen we op diverse plaatsen op deze site bewonderen. ;) (Niet slijmerig, maar opbouwend bedoeld... eh... ..., snap je ). ;)

Gepost op 28-11-2005 Om 22:02

Door:

Leuke anekdote bij dit verhaal: ik had het helemaal on-line geschreven. Klikte dus op "Verhaal plaatsen" of "— posten" of wat er ook precies op die knop staat. ...Bleek mijn inlogtijd verlopen... verhaal kwijt! Nou ja, hallelujah anyway... Het kan geen kwaad. Deze tweede versie is koerter (wwarom nou toch?) en ietsje verbeterd...

Gepost op 04-12-2005 Om 13:36

Door:

Citaten uit Het Koert Quirrelliaans Woordboek: „koert I bn., bw. 1 niet lang: een ~e zin…” „wwar'om, -om' I vnw. bw. om wat; II o oorzaak, reden: naar het wwarom' vragen”

Gepost op 04-12-2005 Om 13:45

Door: wiwiwam

Ha broertje, Weer sta ik versteld wat je allemaal verwerkt in je verhalen. Echt geweldig Enne....ik bid vor je hoor!!

Gepost op 13-02-2006 Om 15:36

Door: Tines

Hee, ik heb weer een leuk oud koetje gevonden!! Laat ik die eens uit de sloot takelen.. Ik zie er iets romantisch in.. Wat leuk dat je dat ook schrijft! Was ik hier nog niet tegengekomen.. Schattig wel, dat 'ie zo reageert trouwens.. Leuke gedachtengang, herkenbaar ook wel En dat overzicht aan het eind, van de Toehoorder van beide, super! Eén ding snap ik niet: hoe kun je in vredesnaam met lasagne bellen?

Gepost op 12-03-2008 Om 19:36

Moderne apparatuur: domotica. Er stond een lasagne in de oven, en door zijn 'huiscomputer' (niet: pc) te bellen en een bepaalde code in te tikken kan hij op afstand het huissysteem bedienen. Daarop is de oven onder andere aangesloten. Handig als je vrijgezel bent en je hebt genoeg geld, maar weet nooit wanneer je precies thuis bent. Anders had hij de timer wel gewoon gebruikt. Goede vraag!

Gepost op 12-03-2008 Om 20:56

Door: Tines

Echt? Cool!! Ik had wel eens bedacht dat het handig zou zijn, maar dat het er al was... Goh.. Hoewel je er misschien ook weer lui van zou kunnen worden.. Ach ja, later, als ik geld verdien, in plaats van uitgeef, dan ... Misschien.. Dankje..

Gepost op 12-03-2008 Om 22:00

Mwôh... ik heb het er ook maar ingeschreven, hoor, zonder te onderzoeken of ik het zelf al zou kunnen krijgen. Ik heb in de afgelopen jaren gemerkt dat er meer op de markt is dan waar ik mij bewust van ben, en het zou mij niet verbazen als zoiets als dit al wel te regelen is. Voor grof geld, natuurlijk. Goedkoop zal het nog niet zijn, tenzij hij het zelf gemaakt heeft met zijn thuis-pc.

Gepost op 13-03-2008 Om 08:46

Door:

Mooi verhaal Esq! Gelezen dankzij Tines... Je kan het wel heel goed uitleggen hoe dat apparaat werkt via de telefoon. Heb je zelf ook zó'n apparaat?! lijkt me wel heel

Gepost op 13-03-2008 Om 14:52

Nee, zoiets heb ik niet. Ik zou er het geld ook niet voor over hebben. Sorry, late reactie. ;)

Gepost op 01-09-2008 Om 23:09

Door: inem

Heel mooi verhaal. Ik kan niet meer stoppen met lezen. Zet me wel aant nadenken hoor. groetjes, Ine

Gepost op 28-04-2009 Om 12:19

Door: EsQuizzy

Dat je erover nadenkt is ook de bedoeling, ja. Bedankt voor je reactie!

Gepost op 28-04-2009 Om 16:36

Door: Levanda

Aha, naast een Levandaans en Taraïsch is er al een Quirrelliaans woordenboek... Dan zou ik on-ontbossing er ook nog even in zetten

Gepost op 29-04-2009 Om 14:19

=D Eigenlijk kan dat niet. Alleen typ- en spellingsfouten komen ervoor in aanmerking. =)

Gepost op 29-04-2009 Om 15:00

Door:

Ik had toch nog niet alles gelezen. Deze vind ik vertederend. Ik heb er geen ander woord voor.

Gepost op 02-12-2010 Om 21:08

Dank je wel! =)

Gepost op 13-07-2011 Om 09:38

Door: kiezel

Lasagna bellen & pluchen emoties: mooi gevonden! Wist je trouwens dat Winnie the Pooh en Eeyore ook Nederlandse namen hebben? Winnie de Poeh en Iejoor dus...

Gepost op 13-07-2011 Om 09:25

Bedankt voor de complimenten en de tip. En tja, dit is het gewraakte korte verhaal dat het hele idee "verhalenbundel" op gang bracht.

Gepost op 13-07-2011 Om 09:37

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.