 |
| ||||
|
I watch the great fall of men Zeven zeven om half elf, ik ben net wakker en zet een kop koffie voor het ontbijt. Een huisgenootje vraagt me of ik CNN al heb gezien? Er is een aanslag gepleegd, een ramp en veel doden. Dat is duidelijk, verder weet nog niemand iets, terwijl de TV alleen maar doorgaat met het doorzenden van de ellende. Paniek, klinkt er ook, straks zijn wij aan de beurt. We voelen soms al mee met de slachtoffers, dat hadden ook wij kunnen zijn in een Nederlandse trein. We zien het leed op TV ondertussen doorgaan, bloedende en huilende mensen, en de beelden stoppen maar niet....Dan komen de helden, onze leiders, die ons beloven het terrorisme te overwinnen....ik word nu echt bang. Een oorlog tegen terrorisme kent alleen maar verliezers. Maar ik wil niet bang worden, want angst is waar het om gaat. Yoda wist het al: Fear leads to anger, anger leads to hatred, and hatred... leads to the dark side! Ik denk dan maar aan de titel van de film: A new hope! Dat is wat we nodig hebben. We moeten bidden voor de slachtoffers hoor je dan? Maar wie zijn de slachtoffers? De mensen die daar dood of gewond op straat liggen? De bange inwoners van Londen? Wij hier in Nederland? Of zijn de slachtoffers de Turken hier in de buurt, omdat ze niet meer rustig naar de Moskee kunnen? Bidden voor de slachtoffers, maar voor wie? Ik bid voor de bommenlegger. Ik bid voor de terrorist, het zijn je vijanden die je lief moet hebben zei Jezus ooit. En daar ligt de kracht van de Christen. Bekijk ze niet met de haat die bij zoveel doden hoort, maar bekijk ze met de liefde die bij een christen hoort. De pijn van de slachtoffers is behalve veel angst, die wil ik niet marginaliseren, vooral fysieke pijn. Maar kan je je de pijn voorstellen die hoort bij de haat die zo'n extremist moet hebben gehad. De wanhoop voor je je leven geeft voor de vernietiging van andere. Kan je meevoelen met iemand die alleen in terrorisme zijn uitweg ziet? De pijn die zij moeten voelen kan ik niet beschrijven, wil ik niet eens beschrijven, want alleen die pijn zien maakt me al bang. Misschien is dat ook wel wat terrorisme echt zo beangstigend maakt. Ondertussen denk ik aan een tekst van de Zweedse rockband Narnia: "Tomorrow I will pray for the ones who did not survive...." En dat zal ik doen, want ook de mensen die hier in Londen zijn gestorven mogen niet vergeten worden: "Tell me all who made it... and show me all who fell" Denk aan de slachtoffers...... |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
