248819
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

in de nor
Door: joost
Commentaar van de schrijver:
Categorie: Eigen beleving
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten

In een bepaalde regelmaat gaan we met een groepje mensen naar de gevangenis hier in de buurt. Er is zondags een kerkdienst die bezocht kan worden door gedetineerden. Meestal zijn er ongeveer vijftig van hen per dienst. We zingen dan onder andere wat liederen begeleid door enkele muziekinstrumenten. Ze noemen ons de “glorysingers”. We doen dit dan samen met het “bajeskoor”, een groepje gevangenen, dat in de week dezelfde liederen instudeert. Er is ook iedere keer tijd voor een praatje bij een koppie.
Zo sprak ik laatst met Jan. Hij begon zelf te vertellen dat hij spijt had van zijn leven tot nu toe. Van de jaren die hij verknald had. Hij zag zichzelf als een nutteloze persoon. De laatste tijd in de gevangenis leerde hij steeds meer om op God te vertrouwen. Hij bidt alle dagen en vindt het belangrijk om er te zijn voor zijn zoontje van drie. Ook al ziet hij die natuurlijk niet vaak.
Ik wees hem kort op dezelfde soort relatie die God de Vader met zijn Zoon heeft. Dat deze Vader die Zoon gegeven heeft aan het kruis. En dat Hij dit deed voor ons allemaal, wat we ook uitgespookt hebben.
Vlak daarna stond ik naast hem te zingen in dat eigenlijk wat vreemd samengestelde koortje. We zongen onder andere het volgende couplet:

Als ik bedenk dat Jezus zonder klagen
Tot in de dood gegaan is als een lam.
Sta ik verbaasd dat Hij mijn schuld wou dragen.
En aan het kruis mijn zonde op zich nam.
Dan zingt mijn ziel tot U, o Heer mijn God: Hoe groot zij Gij.

Ik merkte dat het Jan wat deed. Trouwens, dat was bij mij hetzelfde.
Gepost op 27-06-2005 om 15:33 uur
683 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (joost)



Door: EsQuizzy
Gaaf om zo met mensen, waar ze ook zijn in hun leven over Zijn liefde te spreken!
Soms leg je een zaadje neer en vaak vraag je je af wat je woorden bij mensen doen. Dan is het extra mooi dat je soms ook een zaadje mag zien ontkiemen.

Touching!
Gepost op 27-06-2005 Om 16:14

Door: kiezel
Voor in de categorie 'getuigenissen' (die er niet is, maar dan is 'eigen beleving' inderdaad het dichtstbij)...
Bijzonder om dit te doen. Ook voor jezelf, ik heb zelf eens gezongen in een TBS kliniek en dat heeft mij persoonlijk ook wel wat gedaan...
Gepost op 28-06-2005 Om 09:26

Door: Auke-Willem (AW)
Ik heb ook al een aantal keren met muziekgroepen waar ik bij zit mogen spelen en zingen in een huis van bewaring en een gevangenis. Ik beken dat ik daar in het begin wel kwam met grote vooroordelen, maar er soms weg ging met een bepaald gezicht nog in gedachten. Zo'n jongen die oprecht spijt leek te hebben. Helaas kan ik niet bellen met de persoon in kwestie om te checken of het goed met hem gaat, want we mochten geen adressen en telefoonnummers uitwisselen. Maar ik kan wel voor hem bidden!
Gepost op 28-06-2005 Om 14:29

Door: Auke-Willem (AW)
Wat ik dus probeer te zeggen (vervolg op mijn reactie hiervoor) is dat ik me goed kan vinden in je verhaal dat duidelijk en helder is omschreven. We moeten, net als jij, naast hen gaan staan en niet tegenover hen. Er zijn meer woorden, maar ik kan ze even niet vinden.
Gepost op 28-06-2005 Om 14:30

Door: snow
Gepost op 04-07-2005 Om 12:09

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.