Strijd Verwarring Door: kiezel Commentaar van de schrijver: Het onderscheid wordt lastiger... Welk licht is nou echt, en welk is de duisternis in vermomming...? Ik probeer wat helderheid te brengen. Ik schrijf verder in verleden tijd (zoals in de eerste delen). Categorie: Fantasy Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
De verwarring in Mattias’ hoofd kwam tot een uitbarsting. Hij schreeuwde het uit naar degene die hij zijn leven lang al diende: “Waarom toch God? Waarom laat U dit gebeuren? Waarom laat U het niet stoppen?” Hij was even stil. Toen vervolgde hij, zachter nu en snikkend: “Waarom laat U die jongen er niet buiten?” Mattias wist het nu heel zeker: het licht, waar zo velen hysterisch achteraan liepen, was niet echt. Het was de duisternis in vermomming. Het moest wel. Maar wie zou dat geloven? Iedereen die hij kende was van het tegendeel overtuigd. Als Mattias hun die illusie zou proberen af te pakken, zouden ze hem aanzien voor een spotter. Een ketter, een afvallige dienaar van God. En nu was Piet ook al verblind. Die vrolijke, open jongen, de laatste in wie Mattias nog vertrouwen had. “Waarom?! O, God! Waarom ook hij...?” Even aarzelde Mattias nog. Daar stond hij, midden in de studeerkamer, met de ongeopende envelop nog in zijn hand. Toen rende hij terug naar de voordeur. Hij moest met Piet praten. Hij moest opheldering krijgen. Hij opende de voordeur en keek in beide richtingen de rustige straat af. Er was niemand te zien, behalve Mattias’ grijze buurman, die juist de laatste baan van het gazonnetje voor zijn huis maaide. Het geluid van de elektrische maaier verstilde. “Is er iets, Mattias? Je kijkt zo verschrikt.” Een gesprek met zijn buurman was wel het laatste waar Mattias behoefte aan had, maar hij besefte dat hij zijn hulp nu goed kon gebruiken. “Die jongen die hier net was, welke kant is hij opgegaan?” De buurman trok zijn wenkbrauwen op. “Welke jongen? Hoe lang geleden? Het laatste half uur is hier niemand geweest hoor.” De tijd stond even stil voor Mattias. Michaël had het tafereel gadegeslagen en werd vervuld van hoop. “Kom op, Mattias, je moet nu je conclusies trekken,” fluisterde hij bij zichzelf. “Laat je niet inpakken door die trucs van Lucifer!” Het spande erom. Zou Mattias de envelop nog open willen maken? Michaël hoopte vurig van niet.
Gepost op 22-06-2005 om 09:17 uur 589 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Strijd)
Alle verhalen van deze schrijver (kiezel)

Door: EsQuizzy

Heel goed, kiezel! Klasse! Een zeer sterke wendingsmogelijkheid door die link nar een scharnierpunt: wat gaat Mattias doen!? Heel creepy, dit stukje... “Waarom, God, waarom ook hij...”. Die laatste punt zou ik weglaten: is overbodig. En ik zou veel meer emotie, veel meer betrokkenheid van Mattias in die vraag leggen. Het staat er nu zo 'apathisch', zo ongeïnteresseerd. Probeer bijvoorbeeld eens: “Waarom!? ...God, waarom ook hij!?” In diezelfde trant kun je ook een uitroepteken in plaats van een punt gebruiken an het einde van Michaëls gefluisterde zin, na '...Lucifer'. De aartsengel is erbij betrokken, zoals je weergeeft met het woordje 'vurig'!

Gepost op 22-04-2006 Om 15:33

Door: EsQuizzy

Héél mooi woord.

Gepost op 22-04-2006 Om 21:30

Door: Gabriëlle

Fijn dat Mattias zijn fout heeft ingezien! Maar inderdaad creepy zeg!

Gepost op 11-08-2009 Om 18:14

Door: EsQuizzy

Ik geloof niet dat het een "fout" van Mattias was, als ik dit zo eens teruglees, Gabriëlle...

Gepost op 11-08-2009 Om 18:36

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.