| |||||
We schrijven elkaar kaarten of we gaan naar verjaardagpartijtjes of-avonden. We wensen de ander dan vaak een lang leven. En we zingen het elkaar toe. Echt gemeend. We weten niet of het er ook van komt, of het zal gaan gebeuren. Want het is lang niet voor iedereen weggelegd. Dat lange leven. Hoeveel mensen zullen nooit oud worden? Trouwens oud zijn is ook vaak geen pretje. Vaak is de praktijk van ons leven moeilijk, of we nu oud zijn of jong. Moeten we het dan toch als iets aantrekkelijks zien als de bijbel zegt: "Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven…". Joh.3:36a Want als je nu al zoveel moet meemaken, wat zal het dan wel worden in een eventueel eeuwig leven? Niet iets om naar uit te zien toch? Maar een eeuwig leven met God, wat Jezus hier bedoelt, is iets anders. Dat is geen verlenging van onze situatie hier en nu. Maar dat is pas echt leven. Met Hem, bij Hem thuis zoals Hij het bedoeld heeft. Daar is het goed en we kunnen er zelf voor kiezen. Net zoals een kind doet wat zijn vader zegt, die, als het goed is, het beste met hem voor heeft. Zo is het ook het beste om te doen zoals God het wil. Pas dan komen we tot ons recht. Anders is dat eeuwige leven niet voor ons. Anders blijven we maar wat alleen tobben met onze zorgen. Deze consequentie staat ook duidelijk in de rest van het genoemde vers. Lees maar na. Maar als we in Hem geloven, kunnen we met elkaar zingen: "Lang zullen we leven". |
|||||
|