Yokidrink stopwoorden Door: anita Commentaar van de schrijver: Stóp die woorden;) Categorie: Column Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
" Sorry ,maar ik zet m'n joker in" Dat riep ik tot voor kort minstens zessentwintig keer per dag. En dat wil zoveel zeggen als: Ik pás,ik heb er geen zin,ik bedánk. Dus dat kon ik óók zeggen. Als ik wilde. Maar dat deed ik niet. Want dat vind ik dan meteen weer zo ongezellig klinken. Dus zette ik mijn joker in. Dat klonk iets minder afwijzend. Iets minder lui. En iets minder negatief. Deze zin had ik ooit 'gejat' uit één van de eerste afleveringen van mijn favoriete programma. "Wie is de mol?" En even voor die éne mens die het níet kijkt: Dáar worden dus óók jokers ingezet. Om ónder opdrachten uit te komen. En tóen is het gekomen. Ik vond dat géniaal bedacht. Jókers om onder opdrachten uit te komen. Dus ik zag mogelijkheden. Qua imitatie. Dus dát van die joker werd een stopwoord. Of eigenlijk stop-zín. Of eigenlijk níet-te-stoppen-zín! Ik gebruikte die zin zó vaak . Dat m'n vrienden en collega's gék werden van die jokers. En me gingen vragen hoeveel jokers ik nog had. Nou,dat was dus het probleem! Ik had zakken vól. Die jokers vermenigvuldigde zich- als waren het konijnen. En dat vónd ik hándig! Dat zul je begrijpen. Als ik écht eens een Rustdag wilde houden in mijn pyama.De hele zondag. En Vriendin belde of ik nog mee naar de kerk ging. Ik zette voor één keer mijn joker in. Als de buurvrouw vroeg of ik zaterdagavond op haar minies wilde passen . Omdat ze naar de film wilde. En ik daar geen zin in had. Omdat het voor míj óók zaterdagavond was. En ik mijn periodieke bloeding had. Dus chagrijnig was. En óók wilde hangen. Niet in de bios. Maar gewoon voor m'n tevee. Dan zei ik tegen buurvrouw: Nee,sorry,ik zet voor deze ene keer mijn joker in." Onsympathiek? Egoïstisch? Mag je vinden.Ik niet. Ik vond het verréke-tte handig! Té handig. Tot die ene keer dat ik op een conferentie was. Zo'n vijfentwintig plus samenkomst . Waar álle christelijk vrijgezellen van vijfentwintig tot weet-ik-veel hoe oud een leuk weekend hebben. Met fijne sprekers en voorál fijn veel creatief gefröbel. Nou, daar was ik dus. Als vrijwilliger. Samen met Vriendin. Voor de koffie en de thee. Voor zo'n vierhonderd gelijkgestemden. Nou dat heb ik geweten! Toen de coördinator Dieuwertje ons mee nam naar de keuken. Om ons te instrueren.Stond ik versteld. Daar stonden niet een paar koffiezetapparaatjes en wat thermoskannetjes. Daar stond een badkuip op pootjes. Vol kokend heet water. Waar je met gemak twee peuters in kon wassen Met iets minder warm water. Oké. En dat vond ik interessant. Dat wil zeggen,die eerste keer. Maar na zo'n zes keer vloeibare koffie en xxl-theezakjes in kokend heet water gooien komt het je neus uit. Dan ben je d'r gewoon klaar mee. Met dat gezellig de hele visite van vocht voorzien. Maar Dieuwertje had andere plannen. Met de lijst van vrijwillige koffiezetters kwam ze die ochtend op ons af. "Ik heb een probleem" zei ze lief. En dan weet je dat je op moet passen. Als ze zo lief kijkt. Want dan weet je gewoon.Dat de kans bestaat. Dat binnen enkele seconden.Háár probleem jóuw probleem word! En daar had ik dus geen zin in. Dus zei ik- na haar vraag om nóg meer hulp-met een dappere zucht: "Sorry,maar ik zet m'n joker in" En wat er toen gebeurde veranderde acuut mijn leven. Lieve Dieuwertje keek mij aan met een grote frons en vroeg: "Wat zei je?" En ik was me ineens weer erg bewust van m'n stómme stopwoord. Dieuwertje keek waarschijnlijk nooit naar De Mol. En had ik haar hele leven ook nog nooit een kaartspel aangeraakt.. Ze wist niet ineens wat een jóker was. Zo kéék ze tenminste. Dus ik werd rood.En begon te hakkelen. En stotterde: "Ik zei: eehh...Corrie van daarnét wil er yoki in" en ik wees naar het dichtstbijzijnde koffiekopje. En hoe ze tóen keek! Met zo'n medelijdende blik. Of ze me meteen na de Nazorg wilde brengen. Om voor me te laten bidden. Dat deed ze overigens niet. Maar ze móet iets naar Boven gemompeld hebben. Dan kán niet anders. Want vanaf die tijd ben ik genezen! Van m'n jokers. En ik mis ze niet eens!
Gepost op 30-03-2012 om 18:29 uur 80 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (anita)

Door: EsQuizzy

Lol. En? Heb je nog meer koffie geschonken? Kleine correctie: als waren het konijnen Tja, die Dieuwertjes, hè? Die het niet snappen...

Gepost op 30-03-2012 Om 20:15

Door: EsQuizzy

Ik bedoel, ik vraag me soms gewoon af hoe die Dieuwertjes in de huidige maatschappij leven — òf ze er nog wel in leven. Soms lijkt het van niet, namelijk. En weet je hoe ik dat herken? Omdat ik een Dimmen ben geweest. Nèt zo, maar dan mannelijk. Net, kersvers uit mijn tienertijd, die ik voor een deel emotioneel gemist en voor een ander deel overleefd had. Zo van de veilige, protestants-christelijke basisschool via de christelijke havo naar de veilige, protestants-christelijke pabo, waar je dan je moeilijkste jaren hebt (externe oorzaak, valt hier op bloCnoot onder een andere titel te lezen), en vanwaar je linea recta doorvliegt naar een bijbelschool, van alle instituten. Vraag me het niet. Dat is een ander verhaal. Maar goed. Nadat ik van die bijbelschool afgezwaaid was, kwam ik in een woonplaats waar een nieuwe gemeente ontstond, waarin ik dus ook automatisch actief werd. Maar intussen moet je wel in je levensonderhoud voorzien. En dat was even wennen. ...

Gepost op 30-03-2012 Om 20:20

Door: EsQuizzy

... Want ik kreeg ineens te maken met een heel nieuw soort mensen, vanuit mijn perspectief. Mensen, die de Heer niet kennen of dienen, en de naam van de Heer alleen aanroepen als ze zich pijn doen. Nou ja, bij mij was dat "halleluja", dus èrg veel scheelde dat niet. Maar goed. De moraal van dit verhaal. Ik was er in al die jaren in de christelijke subcultuur ondergedompeld te zijn niet één keer op gewezen dat mijn naaste medewerkers weleens heidenen zouden kunnen zijn. O, òf christenen, die wèl gewend waren met heidenen om te gaan. Geloof me, in de vijftien jaar of zo dat ik nu bij die bijbelschool weg ben (en de gemeente van daarna bestaat niet meer, al is ook dàt weer een heel eigen verhaal), heb ik het meeste geleerd. Dieuwertjes. Dimmens. Ze zijn er dus ècht nog. Van die lieve broeders en zusters die geen normaal overkomend gesprek met niet-gelovigen kunnen voeren omdat ze in twee totáál verschillende werelden leven en zweven. Soms vraag ik me af of dàt is wat...

Gepost op 30-03-2012 Om 20:27

Door: EsQuizzy

…kloosters. En intussen staan die mensen hoofdschuddend naar ons te kijken en blij te zijn dat ze niets met de kerk te maken hebben. Soms begrijp ik dat wel. Het gekke is, dat witte T-shirts er over het algemeen helemaal geen punt van maken als er een rood T-shirt met hen meedraait. Ik houd van Dieuwertjes en Dimmens. Ze zijn zo lief. Zo van: ze stralen een stukje van de hemel uit op aarde. Soms. Want soms kan ik er niet helemaal mee overweg. Dan denk ik: kijk eens gewoon om je heen en leg je oor eens te luisteren buiten de kerk. Je hebt intussen zóveel kennis over de bijbel en van God... Alsof we (voorbeeld van George Verwer) een conferentie houden over vissen met sprekers over hengels en trawlers en netten en vissoorten en aas, en visherkenning en vislijnen en dobbers en haakjes en ga zo maar door... ...zonder dan ook daadwerkelijk te gaan vissen. Zo. Dat even naar aanleiding van je column hierboven, Anita!

Gepost op 30-03-2012 Om 20:50

Door: EsQuizzy

O ja, nog iets vergeten. Het was voor mij best heftig om te ontdekken dat iedere niet-Jood een heiden is. Ik ook, dus. Een gelovige heiden. Was wel een grappige ontdekking, die mijn kijk op de zaak nogal heeft helpen vormen.

Gepost op 30-03-2012 Om 20:59

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.