 |
| ||||
|
Ik heb een kleine,maar fijne vriendenkring. En eigenlijk klopt dat ' vrienden ' in die kring niet . Want er is maar één vriend en de rest is vriendin. Maar om nu gelijk medelijden te krijgen met die vriend. Omdat hij in de minderheid is. Dat hoeft niet. Want die vriend is uiterst bijzonder voor me. Neehee,niet in de zin van verstrengeld op de bank,in bed en waar je nog meer kunt hobby-en. Nee gewoon puur platonisch. En dat kost mij geen moeite. En nee,ook mijn hormonen raken er niet van in de war.Van Theo. Want zo heet'tie. Want Theo is niet van de vrouwen. Hij is dan weliswaar een man. Maar niet fanatiek. Als je begrijpt wat ik bedoel. En dat is best ontspannen. Vooral voor mij dan. Want ik hoef vijf minuten van te voren geen extra check in de spiegel te doen als ik 'm ga zien. En als er een maanzaadje tussen m'n tanden zit vind 'tie mij nog nét zo leuk. En da's prettig. Vooral in een vriendschap. Want dan kan je het met elkaar over veel belangrijke zaken hebben. En dat doen we dan ook. Ik ontmoette Theo op m'n werk. En geloof me,al na een halve dag wist ik dat deze man een belangrijk onderdeel uit zou gaan maken in mijn leven. Ik zie namelijk als ik naar Theo kijk iets van mezelf. En Theo herkend op zijn beurt zichzelf vaak in mij. En dan heb ik het niet over uiterlijke zaken. Want daarin verschillen we nogal. Vooral in kilo's. Theo zou ,in geval van dreiging, met gemak zijn ranke slanke lichaam achter mij kunnen verstoppen. Geen hónd zou 'm vinden! Nee,het gaat meer om de humor,de blunders en het kinderlijke aspect van ons beiden. Waar andere mensen zuchtten van ergernis en irritatie. Bij die blunders en dat kinderachtige van ons. Slaan wij een zucht van herkenning. Omdat er Godzijdank nog zo iemand bestaat. Nu wil het feit dat Theo een aantal jaren geleden is verhuisd. Een uur bij mij vandaan. Met de auto. Maar omdat ik op het moment geen auto heb,twee uur. Omdat ik dan met de trein en de bus moet. Dat resulteert in het feit dat ik Theo minder frequent zie dan voorheen Maar,lucky me en ook een beetje gelukkig voor Theo,het is 2012 Dus hebben we de short text messages,de webcam en de ouderwetse telefoon. En al is het stukken gezelliger om hem bij mij op de bank te hebben met een kopje thee.Je kan niet alles hebben. Dus communiceren Theo en ik meest van de tijd via de digitale snelweg om van elkaar op de hoogte te blijven. Zo ook afgelopen zaterdag. Ik was net bezig mijn wasverzachter in de wasmachine te gooien,toen ik 'n sms hoordde. Hij bleek van Theo. "Heb ik weer! Sta ik nét bij de supermarkt,pak ik mijn portemonnee om te betalen,ligt mijn pinpas nog thuis. Een hele rij achter mij.Ik kon wel door de grond zakken..." Ik voel een glimlach op komen. Twee minuten later volgt nog een sms met meer details. Theo stond daar dus,bij die kassa,nog niets vermoedend wat voor onheil hem stond te wachten. Op een drukke zaterdagmorgen. Als iedereen boodschappen doet. Met minstens dertien karren achter hem. En toen was daar die schokkende ontdekking. Het kassameisje bleef quasi kalm en vroeg op haar allerschattigst: "Kijk nog eens goed ,meneer,zittie er écht niet in." En Theo voelde zich steeds roder worden en wenste dat er onder hem een luik zou openen. Waar hij plots in verdween. En dat je dan dat kassameisje met een wazige blik naar de grond voor haar kassa zag staren. Haar wenkbrauwen zag fronsen.. En de klant die nu voor haar kassa stond vragend aankeek. "Huh? Droom ik nou of..hier stond toch nét een meneer?" En dat je die man dan op z'n hoofd zag krabben en hoorde zeggen: "Ja hmm..,dat dacht ik ook al.Maar het zal wel aan mij liggen" En dat Theo dan door die ondergrondse tunnel onder de supermarkt weer vlakbij zijn appartement uit een putdeksel kroop. Zonder boodschappen. Dat wel. En nevernooitnietmeer in de winkel zou komen. Meer dat idee. Maar helaas.Er opende niks,dus Theo kreeg het benauwd. Alsof hij tien minuten onder water werd geduwd Door een grapjas in het zwembad. En dan ga je rare dingen zeggen. Als je het benauwd hebt. En dat deed Theo dus ook. Hij zei; "Nou-hou,stom zég,kweet toch zeker dat hij er gisteren nog in zat. Dan zal m'n vrouw wel..." En als ik dát lees. Op mijn mobieltje. Dan voel ik mijn schouders schokken van het lachen. Want dat is raar uit zijn mond. Dat 'm'n vróuw' Want Theo krijgt het niet kóud of wárm van een vróuw. En zal dat ook nóoit krijgen. Sterker nog,zelfs al staat Doutzen Kroes naast hem in Eva's kostuum. Dan vraagt hij nóg gerust of ze zijn trui wil lenen. En daarom hou ik zo van Theo. Omdat hij álleen áls het hém uitkomt. En in tijden van doodsangst. Die vróuw tevoorschijn tovert. Als een ware Hans Kazan. En ik vergeef het hem . Dat hij lóog. Omdat dát op zo'n moment simpelweg het handigst is. Iemand anders de schuld geven. Want dan voel je een ietsepietsje minder ongelukkig Zonder pas. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
