 |
| ||||
|
Het was vrijdagmiddag,de zon scheen en ik lag op mijn balkon. Met Nick en Simon.Op 100% nl.dan. Op zich niks bijzonders. Dat wás het ook niet. Maar dat wérd het wél. Zoals gezegd,ik lág dus. Op mijn oude bankstel. Die ik ,toen mijn rug nog goed was,ooit op m'n balkon heb gesjouwd. En daar nimmer spijt van heb gehad. Want daar nu enorm profijt van heb. Omdat ik kan líggen. Revalideren in de zon. Wat wil een mens nog meer? De bank blijkt stevig genoeg voor m'n rug en ik laat m'n bleke winterbenen lekker over de leuning bengelen. Al 'bakkend' geniet ik van de duif,die me begroet op m'n plantebak. En van de enthousiaste voetballende jongensstemmen op het schoolpleintje tegenover mijn flatje. Tot ik ineens getuige word van een conversatie onder mijn balkon. "Kijk Kees ,dít zijn véél brievenbussen bij elkaar,hoor ik een lieve meisjesstem. Da's handig,dat schiet tenminste op!" Ik hoor geklepper bij m'n portiek. "Ja da's m..makke..luk ,ja",hoor ik een man. Aan de klank van de stem hoor ik ook meteen dat de man een mongool moet zijn. Ik kijk door de gaatjes van mijn balkon en zie hoe de twee aan het folderen zijn. Zij-nét twintig,bolle toet en vrolijke blonde paardenstaart geeft één voor één de foldertjes aan hem. Die hij vervolgens zorgvuldig in de daarvoor bestemde gleuven laat glijden. Kees voelt zich een ware postbezorger en ik geniet van het tafereel. "Zie je die nummers, Kees?,hoor ik het meisje dan vragen. "Kijk a..b..c en ze wijst naar de letters bij de huisnummers. "Ey Kees, ken jij eigenlijk het alfabet?" Nou en óf! Dus dat laat Kees dat ook maar meteen horen. "Haiejeekaaelemmenopéé.."galmt er in een iets te rap tempo. Ik voel hoe mijn hoofd iets schuin begint te hangen en ik kreeg het plots prettig warm van binnen. Ze lopen verder om bij de volgende portieken ook hun,zo kom ik later achter,paas-bestellijst bij buurtbewoners aan te prijzen. De twee komen dus van 'Syn in Zoet'. Een bakkerij,een straat achter mij. Een gezellig bakkerijtje wat gerund word door mensen met een verstandelijke beperking. En Kees had die morgen zijn vinger opgestoken toen er in de groep gevraagd werd wie er mee wilde folderen. Zo stel ik me voor. Maartje zou ook mee gaan. En dat was helemaal gezellig,want Maartje was de liefste van allemaal. Qua begeleiders dan. Slimme Kees. Hij dacht: Ik wil die warme bakkerij wel even uit . Ik hou wel van wat zonnestraaltjes in m'n gezicht. Ik wil die vogels horen fluiten en de Lente ruiken. En belangrijker nog: Ik zal die mensen in de omgeving van mijn bakkerijtje wel even laten zien wat voor een prachtige chocolade paaseieren ik kan maken. En paasstollen en rozijnen muffins. Lieve Kees. Creatieve Kees.Slimme Kees. Zomaar een ordinaire vrijdag. Die heel gewoon begon. Maar me uiteindelijk een geluksmoment bezorgde. Wat een alfabet,een paasstol en een brievenbus al niet met je kunnen doen... |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
