Martelgang therapie Door: anita Commentaar van de schrijver: Categorie: Column Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Sinds kort zit ik op sport. Nou ja,zoiets. En voor mij is dat iets heel bijzonders,daar ik,zolang ik me kan heugen,een grondige hekel aan sport heb gehad. Maar dit is niet zomaar een sport,dit is Therapeutisch Sporten. En omdat mijn body,na mijn rugoperatie behoorlijk schreeuwt om 'therapeutisch',ga ik trouw twee keer in de week met frisse tegenzin. Na die paar weken intensief bewegen weet ik dan toch weer zeker dat ik toch niet voor het sporten in de wieg ben gelegd. Al dat gehops en gespring zorgt bij mij helemaal niet voor 'tevredenheid en een ontspannen gevoel' Ik voel me juist afschuwelijk! Ik zweet en puf en hoe hard ik ook m'n best doe,ik kan het nooit zo goed als alle andere dames in de groep, (waarvan sommigen mijn moeder zouden kunnen zijn,om maar even de ernst van de situatie aan te geven) De anderen lijken moeiteloos het tempo aan te kunnen houden. In hun vormeloze witte T-shirts en allesverhullende joggingbroeken doen zij met serieus hoofd hun stinkende best. Daartussen sta ik,(ik die weiger mee te gaan met die niet stylisch verantwoorde sportieve outfit)in makkelijk bewegende kleding. Continu kijkend in de spiegel of mijn net geföhnde haar niet in slierten langs mijn hoofd hangt en mijn mascara niet is uitgelopen. Je begrijpt; al die extra zorg onder de training maakt het alles niet echt ontspannen. Ewoud,mijn therapeut maakt met regelmaat complimenten om,als je het mij vraagt, hij bang is dat ik anders stiekem weg glip. Maar aan zijn hele houding(een zeer sportieve - figuurlijk dan)zie ik dat hij me een enorme kneus moet vinden. Maar hij blijft uit soort van medelijden professioneel glimlachen met als gevolg dat ik me elke week enorm uitsloof voor hem. Uiteraard met de gedachten dat er aan deze martelgang ooit een eind zal komen. Kan iemand mij vertellen wanneer? Inmiddels heb ik wel gemerkt,dat hoe vroeger ik afspreek hoe minder toeschouwers(lees: aangapers)ik heb. Ik moet er dan wel vroeg m'n bed voor uit,maar dan heb ik Ewoud alleen. Prive - therapie.Zonder Truus en Annie die aan 't herstellen zijn van een hartinfarct. En zonder Tom,die op de loopband rent alsof tie achterna gezeten word. Mij hoor je niet klagen. Bij Ewoud gooi ik mijn trukendoos open. Ik klets quasi gezellig,informeer naar zijn weekend en de beste kerel merkt totaal niet dat mijn tempo afzwakt. Er is nog net geen koffie bij,maar het uur vliegt voorbij.Tja,niet bevorderlijk voor mijn algehele spierherstel,maar je moet wat....
Gepost op 18-03-2012 om 13:28 uur 90 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (anita)

Door: EsQuizzy

Ik zie het zoals gewoonlijk weer helemaal voor me en geniet weer van de omschrijvingen. Wel vraag ik me af of het Ewout of Ewoud (of Eforest) is. Je gebruikt tenslotte ook het Engelse ‘continue’ waar je het Nederlandse ‘continu’ zou verwachten. Maar: ik voel met je mee. En ik hoop voor je dat Ewout inderdaad niet in de gaten heeft dat je tempo afzwakt. Maar ik wens je not meer toe dat je martelgang gauw voorbij mag zijn.

Gepost op 18-03-2012 Om 19:29

Door: EsQuizzy

not = nog

Gepost op 18-03-2012 Om 19:29

Door: EsQuizzy

Hihi... Probeer eens F11 in te drukken wanneer je met blocnoot bezig bent? Dan gaat je browser waarschijnlijk over op ‘Volledig scherm’. Dat is vaker de oplossing voor dat probleempje gebleken. Nogmaals F11 schakelt weer terug.

Gepost op 18-03-2012 Om 20:33

Door: Rapunzel

Ook deze is helemaal leuk, Anita! Enne... succes!!

Gepost op 18-03-2012 Om 21:56

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.