 |
| ||||
|
Iedere dag, na het avondeten, lezen we bij ons thuis een Bijbelverhaal uit de kinderbijbel. Na het lezen zingen we dan altijd nog een liedje met elkaar, liefst aansluitend bij datgene wat we net gelezen hebben. Soms laten we de kinderen kiezen welk liedje het wordt. En onze jongste dochter, die nu ruim twee en een half is, heeft daar een standaard antwoord op (vaak ook ongevraagd trouwens): "Lang leve de Koning!" Het refrein is een variatie op het overbekende "Langzalzeleven". Het liedje komt van één van de CD's van Opa Knoest. Het is (natuurlijk) een vrolijk lied, en het begint dan ook met "er is feest in de stad". En waarom is er feest? Omdat de koning eraan komt! Dat wil iedereen zien! En zoals het liedje vlak vóór het refrein zingt: Dan gaan wij allemaal staan, want de koning komt eraan! Erg leuk altijd om te zingen, want we gaan er zelf ook bij staan en bootsen met onze voeten het ritme van de percussie na, dat na dit regeltje ongeveer zo gaat: boemerdeboem, boemerdeboem, boemerdeboem, boem boem. (Ik merk dat ik me wat gebrekking uitdruk, maar dit is wel precies zoals onze kinderen het letterlijk zingen...). Natuurlijk gaat iedereen staan, want iedereen wil de koning zien. Liefst van zo dichtbij mogelijk. Bovendien is het gepast om op te staan bij het zien van de koning. Dat hoort gewoon zo, er spreekt een stukje eerbied uit. Maar het eind van het liedje is dat we klaar zijn met zingen. De kinderen moeten op bed, niet altijd geheel naar hun eigen zin. We gaan weer snel verder. Afwas in de vaatwasser. Even mail checken, tandenpoetsen en meteen daarna onderweg naar weer een vergadering. Onderweg... Maar ondertussen zijn we ook weer onderweg naar Pasen. Onderweg naar het feest van onze Koning: Koning Jezus. Zijn opstanding, maar ook zijn sterven. Ook zijn intocht in Jeruzalem. Dat is waar het liedje over gaat: de intocht van de Koning in Jeruzalem. Wat hebben ze daar voor Hem staan juichen! Ze begrepen Hem op dat moment helemaal verkeerd. Maar toch: ze stonden voor Hem te juichen! En wij? Waar staan wij bij de komst van de Koning? Hoeveel enthousiasme en eerbied straalt er bij ons vanaf in de aanloop naar het Paasfeest? Ja, natuurlijk, het straalt in ons hart. In ons hart gaan we ook staan, en juichen, jazeker, totdat de oren van ons hart ervan tuiten. (Misschien dat daarom ons hart vaak zo doof en blind is...). De Koning komt eraan. Dat is niet iets dat je vanuit je spreekwoordelijke luie stoel aan je voorbij laat gaan, dat wil je van dichtbij zien! Je wilt er geen moment van missen! Je wilt er actief bij betrokken zijn! Dan is er pas echt feest in je hart! Nu sta ik zelf vooraan, want de Koning komt eraan! Lang leve de Koning in de gloria! |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||
Hiep, hiep, hoera! 
Ik vind al die regionale geluiden wel leuk. En inderdaad, huiselijk ook. 
