|
|
 |
Opleiding
|
|
Door: EsQuizzy
|
|
Commentaar van de schrijver:
Een waargebeurde versie van dit verhaal hoorde ik laatst van de vrouw van mijn directeur.
|
Categorie: Eigen beleving
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
|
|
„Vertelt u eens,” begon de zelfingenomen, strak in het pak zittende man, terwijl hij zijn benen over elkaar sloeg en de eenvoudige jonge vrouw een amicale blik toezond die een sfeer van vertrouwen probeerde te scheppen maar tot gevolg had dat ze haar verdedigingsreflex voelde prikkelen. „Wat is je hoogste opleiding?”
In stilte dankte ze de Heer voor haar vriendin, die ditzelfde half-vrijwillige praatje de dag ervoor ondergaan had en zijn steekvraag had kunnen pareren met haar universitaire graad.
Maar zij had zoiets moois niet. Zij had slechts met hard werken en luisteren naar haar hart, haar geweten en naar goede raad weten te bereiken waar ze nu was.
Als haar vriendin haar niet had voorbereid op de gemene vraag, die erop gericht was de ontvanger zich klein te laten voelen in de onuitstaanbare uitstraling van deze opgeblazen man, die toevallig dezelfde vakantiereis maakte als zij, had hij nu een succesje kunnen genieten.
Maar nu besloot ze te doen wat haar vriendin haar met een olijke knipoog had aangeraden. Dus zei ze met haar meest onschuldige blik: „Mijn hoogste opleiding? Het leven zèlf.”
Ziezo.
Daar had hij niet van terug.
|
| Gepost op 31-12-2011 om 09:58 uur |
129 keer gelezen |
|
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)
| Door: |
Heel mooi stukje, EsQuizzy, maar bij herlezen heb ik toch nog een gedachte die ik kwijt wil.
Je hebt het over een zelfingenomen man die zijn benen over elkaar sloeg. Vervolgens schrijf je dat hij met een amicale blik een sfeer van vertrouwen probeerde te scheppen. Die twee dingen passen niet zo bij elkaar. Wanneer iemand zijn benen kruist is dat een teken van gereserveerdheid. Iemand die een open sfeer wil creeren gaat juist met de benen naast elkaar zitten. Ik zou verwachten dat iemand die sollicitaties afneemt dat weet.
in ieder geval logisch dat de dame in kwestie hier ook niet instinkt en in de verdediging schiet.
Afijn, de bemoediging hierin ben ik heel blij mee.
|
| Gepost op 02-01-2012 Om 19:51 |
Bedankt voor de bevestigingen, Schrijver. =)
Als je goed kijkt, zul je ontdekken dat al die dingen die je hier als aandachtspunten noemt, al in het verhaaltje verwerkt zitten (of juist niet).
Het is geen sollicitatie.
Trouwens, wáár staat, dat deze man óóit sollicitaties afneemt?
Zijn poging een sfeer van vertrouwen op te wekken *mislukt*. Of dat door het feit kwam, dat hij zijn benen over elkaar sloeg, wordt niet gemeld.
Maar het zóú kunnen…
=)
|
| Gepost op 02-01-2012 Om 21:47 |
| Door: EsQuizzy |
Oh, by the way, benen over elkaar slaan kan ook eenvoudigweg lekker zitten of gewoon gepast zijn bij de kleding die iemand draagt.
Ik vraag me af of het echt zo sterk impact heeft op de sfeer. Het lijkt me een beetje voorbarig om altijd als iemand met de benen over elkaar gaat zitten meteen te concluderen: ‘gesloten!’
Maar goed. Dat ben ik. 
|
| Gepost op 02-01-2012 Om 21:53 |
| Door: |
Grappig, ik vulde automatisch een sollicitatie gesprek in. Misschien is dat wel het sterke van dit stukje; iedereen kan hier invullen wat in hem of haar leeft.
Eén dingetje nog: in de eerste zin spreekt hij de vrouw aan met *u* en in de tweede met *je*. Is dat bewust?
|
| Gepost op 03-01-2012 Om 18:47 |
| Door: |
Ach, ik zie het nu pas. Die vakantiereis. 
|
| Gepost op 03-01-2012 Om 18:50 |
|
Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van
de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden
teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt
worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de
auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van
het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur)
stappen ondernomen worden.
|
|
|
