 |
| ||||
|
Wat was het al weer laat geworden. Morgen weer werken. Als ze bij Tim was, wilde ze niet naar huis. Ze gaapte. Tegenliggers wierpen hun gelle licht en hielden haar nog net wakker. Over de snelweg duurde het iets langer, maar dan kwam ze tenminste veilig thuis. Volgende keer toch maar eerder weg. Hard meezingen hielp ook. Nog een paar pepermuntjes in de deur. Verwarming iets kouder. ‘Whoho. Whoho!’ Achter haar kwam iemand oprijden. Iritante blauwe lichten. Dat waren altijd van die patsers met van die dure auto’s. Bumperklever. Ze seinde met haar remlichten. Hij haalde haar in en ging vlak voor haar rijden. Ze liet haar gas even los voor wat meer ruimte. Sommige mannen hadden nog nooit gehoord van een remweg. Haar snelheid zakte onder de honderdtwintig. Toch zeker een duffe opa. Niets in de binnenspiegel. Hé, waar kwam die auto nou ineens vandaan, die reed flink in haar dode hoek. Ze liet haar gas nog wat meer los. De auto links haalde haar niet in en de auto voor haar bleef even dichtbij. Wat was dat nou? Dachten ze leuk te zijn? Ze was echt niet van plan om stil te gaan staan. De weg achter haar was leeg en er was een vluchtstrook. Ze gaf gas bij en gooide het stuur naar rechts. Geheel tegen haar principes, maar ze liet zich niet etteren. Het gaspedaal zou ze het liefst nog verder indrukken, maar meer pit zat er niet in het wagentje. Als ze nou op benzine had gereden in plaats van gas, had ze net meer trekkracht gehad. Ze had de auto al bijna ingehaald, toen de tweede auto voor haar ging rijden. Nou zat ze helemaal klem, met rechts de vangrail. Wat had ze nu graag Tim in de auto gehad. Was er trouwens niet verderop een benzinestation? En waar waren ineens de andere weggebruikers? Nog geen vrachtwagen te zien en zelfs die konden haar inhalen met deze snelheid. Oh, nog een paar kilometer, dan kwam er eerst een afslag. Ze had er trouwens in de krant laatst over gelezen, iemand die op een afrit klem was gereden en mishandeld. Daar zat ze nou niet op te wachten. Gelukkig zat de deur aan de bijrijderskant op slot. Een voordeel als je geen automatisch deurvergrendeling had. Aan haar kant was het nu even lastiger. Haar stoel stond ver naar voren en driedeurs hadden grote deuren. Haar gordel zat vooral in de weg. Ze moest bijremmen en eigenlijk terugschakelen, maar haar andere arm zat nu klem tussen de deur en haar gordel. Ah, het lukte net om genoeg kracht te zetten. Met een klik schoof de deur in het slot. De afslag kwam in zicht. De auto voor haar deed het knipperlicht aan. Verassend. Ze zette gauw nog de LPG over op benzine. Misschien lukte het haar om straks weg te komen, als de auto’s stilstonden en die rare lui uitstapten. Hopelijk wilde haar auto makkelijk in de achteruit. De afrit. Er reed een auto voorbij. Zag die dan echt niet dat er iets loos was? De bocht door en niemand vanaf de snelweg kon haar meer zien. Ze stapte boven op haar rem, gevolgd door de andere auto’s. Ze schakelde achteruit. De auto naast haar was sneller en zette haar klem door tegen haar bumper te rijden. Ze stonden stil. Er stapte iemand uit. Ze gaf gas, maar de auto achter haar stond natuurlijk op de handrem. De auto voor haar dan. Daar had ze nog een beetje ruimte. De remlichten gingen aan. Shit. Wat zouden ze nu gaan doen? Raam inslaan? Wapen trekken? Wat moesten ze van haar? Geld? Of hadden ze misschien de verkeerde? Achteruit, gasgeven. Vooruit, gasgeven. Ze zag lichten in haar spiegel opduiken. De claxon. Ze hield die met haar linkerhand ingedrukt, terwijl ze de auto weer in z’n achteruit zette. De auto kwam dichterbij. Zou hij stoppen en helpen? Van helpen hadden ze tegenwoordig ook weinig gehoord. Uit de auto voor haar kwam ook iemand. De eerste stond naast haar deur en probeerde deze open te trekken. Nee, ze was niet achterlijk. De ander gebaarde en hij keek om. Ze schakelde, gaf weer gas. De auto stopte! Een man stapte uit en bleef achter zijn auto staan met het portier open. Bij het licht zag ze zijn mond bewegen. Hij had een mobiel in zijn hand en bracht die naar zijn oor. De man naast haar aarzelde. De andere was al weer ingestapt. Hij reed weg. Een paar tellen later reed de auto achter haar ook weg. Er werd op het raam geklopt. Ze haalde haar hand op de claxon en draaide het raampje open. ‘Gaat het?’ ‘Een beetje.’ ‘Ik heb nog wat koffie in de auto, wil je wat?’ ‘Ja, is goed.’ De man liep terug, z’n blouse hing uit zijn broek. Ze zette haar auto in zijn vrij en op de handrem. Haar hand trilde. Ze moest maar even wachten met rijden. Gordel los, raampje dicht. Deur open. De koffie dampte. De stropdas hing los. ‘Poeh, uitgerekend nu was mijn mobiel defect. Gelukkig trapten ze erin.’ Hij nam ook een slok koffie. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
