| |||||
Grootheid Het was 31 december 2004 toen de nieuwslezer vertelde dat het hoogste gebouw ter wereld feestelijk was geopend. De 508 m. hoge wolkenkrabber in Taipei is bestand tegen aardbevingen die daar veelvuldig voorkomen, zegt men. Ineens schoot het door me heen: “Waar heb ik die ongepaste taal meer gehoord”? Was het niet iets over een schip dat niet kon vergaan? En er was ook nog iets over een gebouw dat zo hoog zou worden als de hemel? Maar bij de Titanic was er die ijsberg, die niemand had voorzien. En bij de toren van Babel moest de bouw gestaakt worden vanwege al die vervelende talen waardoor de mensen elkaar niet meer begrepen. En dan de bekendmaking van de feestelijke opening daar in Taipei van dat z.g. onverwoestbare gebouw. Dit gebeurde op dezelfde tijd dat de wereld besefte dat zich een ramp voltrokken had van apocalyptische omvang. Meer dan 150.000 mensen verloren het leven toen een deel van de aardkost waarschijnlijk zo’n 20 cm. in beweging was gekomen. Moeten wij, als mensheid, ons niet enorm gaan schamen met onze grootheidswaanzin? Wie denken we wel dat we zijn? Laten we toch de juiste houding aannemen die ons past. Net zoals Johannes dat deed toen hij over Jezus sprak in Joh. 3:30: “Hij moet wassen en ik moet minder worden”. Natuurlijk blijven we vaak met veel vragen zitten als zoiets vreselijks gebeurt. Maar het is goed om de genoemde gezagsverhouding duidelijk voor ogen te houden. |
|||||
|