 |
| ||||
|
Ere zij God, ere zij God In de hoge, in de hoge, in de hohoge! Vrede op aarde, vrede op aarde In de mensen een welbehagen... Zo zingen we de engelen uit volle borst na, als we 'het Ere zij God' zingen tijdens de kerstnacht. Velen van ons zullen dit lied de komende dagen ook weer één of meerdere keren zingen. We zingen de engelen na: de bekende maar o zo veelzeggende woorden, die we terug kunnen vinden in Lucas 2: 13 En plotseling was er bij de engel een grote hemelse legermacht, die God loofde, zeggende: 14 Ere zij God in den hoge, en vrede op aarde bij mensen des welbehagens. Ere zij God in de hoge Vrede op aarde In de mensen een welbehagen. Of eh, er staat: in de mensen des welbehagens. Dat is toch iets anders? 'In de mensen een welbehagen' of 'in de mensen van het welbehagen'? Ik heb zelf vaak de neiging, als ik het 'ere zij God' zing, om in plaats van de woorden zoals we ze uit het lied kennen, de woorden zoals we ze hier in dit vers lezen te zingen: "Vrede op aarde, vrehede op aarde, in de mensen van't welbehagen." Ik zing graag wat er staat. Hoe zit dat nou? Wat is nou goed? En is het andere fout? Daar kom ik zo nog even op terug, maar eerst wil ik uitleggen waarom ik zelf die keuze maak. Als je kijkt naar het lied 'Ere zij God', dan zing je eigenlijk drie dingen: 1: Ere zij God in de hoge (dat is goed!) 2: Vrede op aarde (maar wat voor vrede?) 3: In de mensen een welbehagen (voor de mensen een goed gevoel, of heeft God in de mens welbehagen? Je kunt het op meerdere manieren uitleggen.) Wat er eigenlijk gebeurt is dat je de 'vrede op aarde' van 'Gods welbehagen' scheidt. Althans, zo komt het op mij over. Terwijl ik denk dat het geen drie aparte dingen zijn die de engelen zongen (en wij dus mee mogen zingen), maar twee: 1: Ere zij God in de hoge 2: Vrede op aarde bij de mensen van het welbehagen, of: 2: Vrede op aarde omdat God welbehagen in de mensen heeft, of: 2: Vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft (zo staat het in de NBV). Ik hoor wel eens van mensen dat ze dit lied niet kunnen zingen, omdat de 'vrede op aarde' zo ver weg lijkt, of er gewoon niet is. Nee, maar dat is ook niet wat er in dit lied bedoeld wordt! Het gaat niet primair om vrede op aarde in de zin van een aarde zonder oorlog, haat en nijd. Het gaat om de vrede van God die in je hart aanwezig is. Die in het hart van mensen aanwezig is. Mensen van wie God houdt. Lees maar eens in Efeze 1: 3 Gezegend zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, die ons in de hemelsferen, in Christus, met talrijke geestelijke zegeningen heeft gezegend. 4 In Christus immers heeft God, voordat de wereld gegrondvest werd, ons vol liefde uitgekozen om voor hem heilig en zuiver te zijn, 5 en hij heeft ons naar zijn wil en verlangen (zijn welbehagen) voorbestemd om in Jezus Christus zijn kinderen te worden, 6 tot eer van de grootheid van Gods genade, ons geschonken in zijn geliefde Zoon. 7 In hem zijn wij door zijn bloed verlost en zijn onze zonden vergeven, dankzij de rijke genade 8 die God ons in overvloed heeft geschonken. Dat is de vrede waar we van zingen als we 'vrede op aarde' zingen. Gods rijke genade die Hij ons in overvloed heeft geschonken. Genade en vrede wordt ons vermenigvuldigd! En waarom? Omdat Hij ervoor gekozen heeft om ons zijn kinderen te laten worden. Naar zijn wil en verlangen. Naar zijn welbehagen heeft God ons door Jezus verlost en zijn onze zonden vergeven! En dat is het geweldigste wat wij ooit op aarde kunnen weten! En daarom is het geweldig om juist met kerst, als we Jezus' komst naar de aarde vieren, samen het 'Ere zij God' te zingen. En hoe moeten we het nou zingen? Is het 'in de mensen een welbehagen' zoals in het lied, en ook in de Statenvertaling wordt vertaald. Of 'in de mensen van het welbehagen', zoals we in de meeste nieuwere vertalingen lezen. Daar zou je een hele bijbelstudie van kunnen maken. Het is namelijk niet helemaal duidelijk of er oorspronkelijk nou het Griekse woord 'eudokia' of 'eudokias' heeft gestaan. Het eerste betekent 'een welbehagen', het tweede 'van het welbehagen'. Zelf denk ik dat dat laatste klopt, maar eigenlijk gaat het daar niet om. Hoewel ik voor geïnteresseerden nog wel wat materiaal daarover heb liggen. Eén van de Bijbelvertalers van de King James vertaling uit 1611 (zeg maar de Engelse Statenvertaling) heeft het heel mooi gezegd. Want Sir Lancelot Andrews drukte het bijna 400 jaar geleden zo uit (ik heb het vrij vertaald): Eudokia of eudokias, maak je er maar niet druk om. Voor de mensen een welbehagen, of voor de mensen van het welbehagen, het maakt niet echt uit, zolang het maar duidelijk is dat het verwijst naar God en naar Zijn wil en verlangen, en niet de wil van mensen. (...) En als je het zo bekijkt, dan klopt het. Eer van ons aan God. Vrede van God aan ons. Vrede aan ons, in wie Hij welbehagen heeft. Omwille van het Kind in de kribbe, in wie Hij zo ontzettend veel welbehagen heeft dat wij het allemaal daardoor mogen ontvangen. (...) Ere zij God in de hoge, en vrede op aarde in de mensen. De mensen, van wie God houdt. De mensen van zijn welbehagen! Genade en vrede worde u vermenigvuldigd. Een gezegende kerst gewenst! |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
