Klein&onbeduidend? In Christus... Door: Hannie Commentaar van de schrijver: Op mijn pc heb ik er als achtergrond (als watermerk) een plaatje bij met de Heere Jezus die een knielend mensenkind omarmt. Een engel kijkt toe. Vond ik er mooi bij passen, maar kan helaas hier niet op... Categorie: Gedachten Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Ik voel me klein, dom en onbeduidend. Bij alles dat ik doe gaat er iets verkeerd… Passief geworden door deze teleurstellingen, Durf ik eigenlijk niets meer te ondernemen. Maar dat geeft een onrustig en ontevreden gevoel… Bovendien gaan er dan ook dingen verkeerd… Diep in mijn hart wil ik zo graag presteren… Maar hoe!? Ik wil wel accepteren dat ik niet perfect ben, Echter, accepteren dat ik nooit iets perfect doe, Dat is voor mij toch eventjes iets anders… Als moeder van pubers En bijna volwassenen voel ik me mislukt… Ik blijf namelijk voor mijn gevoel alleen achter… Ben ik daar al die jaren voor thuis gebleven? Carrière maken hoeft niet meer… Waarvoor overigens? Moet ik iets betekenen dan? Is het niet genoeg om echtgenote te zijn? Ook daarin schiet ik nog zoveel tekort! Waarom wil ik dan toch nog meer? Met mijn verstand weet ik het: In Christus heb ik mijn identiteit! Toch voelt mijn leven op dit moment leeg… Zo nutteloos… Altijd inspannen voor een ander… Waar is de dankbaarheid? Ik krijg er niets voor terug… Waar is mijn dankbaarheid dat ik dat kan? God gaf ook zijn eigen Zoon, Zonder iets terug te verwachten… Ik voel me klein en onbeduidend. Bij alles dat ik doe gaat er iets verkeerd… Laat mij al het verkeerde bij U neerleggen... En Alles van U verwachten, In plaats van anderen en mezelf! Ik ben klein en onbeduidend… Bij U is echter alles te vinden!!!
Gepost op 12-05-2011 om 13:49 uur 117 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (Hannie)

Door:

Wow Hannie, wat ongelofelijk herkenbaar. Ik heb jaaaaren lang met exact dezelfde gevoelens geworsteld totdat God mij niet zo heel lang geleden de waarheid heeft laten zien. Die waarheid maakt vrij. Sinds niet zo heel lang kan ik echt genieten van mijn huwelijk en het moederschap en dat gevoel groeit nog steeds, want ik leer nog steeds bij. Ik voel me helemaal vrij. Het zorgen voor anderen *zonder er iets voor terug te krijgen* kost me geen energie meer, maar geeft me energie. Als het jou nog geen energie geeft, zou ik je graag eens willen vertellen wat God mij heeft geleerd. Misschien dat het jou ook vrij maakt. Ik gun het je zo.

Gepost op 12-05-2011 Om 15:55

Door:

Toevallig ben ik net bezig met een gedicht met als titel: Voor mij. Dit gedich beschrijft dezelfde gevoelens als die jj hier beschrijft. Zodra het af is plaats ik het hier op BloCnoot.

Gepost op 12-05-2011 Om 15:57

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.