 |
| ||||
|
Door de grond.... Nietsvermoedend lag ik op een saaie doordeweekse avond op de bank in slaap te dommelen,toen plotseling de bel ging. De voordeurbel wel te verstaan. Wat vreemd was,want iedereen die mijn flatje wil betreden,moet éérst beneden bellen. Maar dit was écht een 'trrringg' rechtstreeks! Nooit zomaar opendoen,drukt m'n bezorgde vadertje me altijd op't hart,dus liep ik voorzichtig de gang in en trok het 'deurgordijn' wat opzij om te zien wie er voor de deur stond. M'n buurman.Van onderen. Niet eng,besloot ik,dus deed ik open. Daar stond hij voor m'n neus en het viel me op dat hij er lichtelijk nerveus uit zag. "Dag,eh,ik wilde je even wat vragen",begon hij stotterend. Ik trok m'n wenkbrauwen op. "Je bent gisterenmiddag bezig geweest met je bloembakken op je balkon?" Ik kniktte bevestigend. Wat had ik gisterenmiddag genoten van het prachtige zonnetje ,het wroeten in de aarde en de prachtig diep-rode gekleurde geraniums die mijn balkonnetje zo deden opfleuren. "Ik denk dat je iets teveel potgrond in de bakken hebt gedaan,concludeerde Buurman. Zijn stem klonk meteen iets minder vriendelijk. Ik vond vannochtend allemaal potgrond op mijn grasmat... Slik... Ik voelde een lichte draai in m'n buik,was ik zó enthousiast bezig geweest? Ik wilde Mijn Geraniums met hun wortels stevig in de aarde poten,zodat ik ze niet bij een kleine windvlaag langs m'n raam zou zien vliegen,maar zóveel geweld had ik toch niet gebruikt? "Je snapt dat het niet leuk is als ik mijn grasmat steeds moet stofzuigen,ging de geirritteerde stem verder,misschien kun je wat grond uit de bakken halen?" Ik haalde wat onwennig mijn handen door m'n haar en beloofde Buurman dat ik voortaan beter op zou letten en de bakken van wat potgrond zou verlossen. Met een zucht en het schaamrood op m'n kaken sloot ik de deur om me vervolgens naar m'n fleurige balkonnetje te begeven. Mijn Geraniums leken er ineens ietwat treurig bij te staan. Met een snelle blik op de bakken concludeerde ik dat de potgrond zich vér onder de toegestane rand bevond en dat het onnozel leek om wat grond te verwijderen. Ik rammelde quasi-druk aan de bakken zodat Buurman door het licht schudden van de balkonrailing dacht dat ik meteen de daad bij het woord voegde. Op mijn tenen wierp ik een nieuwsgierige blik naar beneden zodat ik Buurman's balkon-grasmat in het vizier kreeg. Smetteloos eng groen népgras. Tja...ik zuchtte eens diep. Toen keek ik naar Mijn Geraniums en fluisterde ze zachtjes toe: "Daar hoort natuurlijk geen potgrond op,da's veel te écht NATUURlijk.... |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
