 |
| ||||
|
'Kwartels! Heerlijke vette kwartels!' schreeuwt een zware mannenstem. 'Olijven in de aanbieding!' probeert een schelle vrouwenstem de man te overtreffen. 'Heb je het al gehoord van de vrouw van de timmerman?' roddelen twee dames net onder de hoge vensterbank waarin Ammi en Muppim samen liggen. Het is de vensterbank van Kenan en Hanna. Het huis van het jonge stel staat pal naast de markt van het kleine dorp waarin ze wonen. Voor stenen als Ammi en Muppim is dit een heerlijke plek om te liggen. Behalve op de sabbat is er op het marktplein elke dag voldoende te zien. En vandaag is dat niet anders. Binnen is het een stuk rustiger. Terwijl Kenan op zijn werk, op de bouwplaats druk in de weer is met grote balken, ligt Hanna een beetje te dag dromen aan de grote tafel midden in de leef kamer van het huis. Ze denkt terug aan haar trouwdag. Dat is nu al weer bijna vier weken geleden, maar het lijkt nog gisteren. 'Waar is ze toch mee aan het spelen?' vroeg Muppim zenuwachtig aan Ammi. 'Ach maak je toch niet direct zo druk' beantwoorde Ammi hem. Muppim is altijd al een beetje een angstig type, maar sinds hij bij het drukke raam ligt is helemaal ernstig met zijn zenuwen geworden. 'Op haar trouwdag heeft Hanna, als geschenk, tien mooie glimmende munten gekregen'. begon Ammi uit te leggen. 'Alle meisjes in het dorp van Kenan en Hanna krijgen dat soort muntjes als ze gaan trouwen. Daar zijn ze dan heel erg zuinig op'. 'Nou Hanna ziet er niet echt zuinig uit hoor! Protesteerde Muppim,'waarom zit ze in hemels naam zo naar het plafond te turen en niet op die munten te letten?' Ze is aan het terug denken aan haar trouwdag, dat zie je...' juist op het moment dat Ammi aan Muppim probeerde uitteleggen wat er aan de hand was, kwam er van buiten een enorm lawaai. Een kameel van een voorbij trekkende handelskaravaan had zich zojuist op de hele voorraad olijven van de marktkoopvrouw gestort en in zijn enthousiasme had hij ook de kraam met kwartels omver geworpen waardoor die uit hun kooitjes konden ontsnappen en nu overal rond fladderen. Hanna die juist terug dacht aan de heerlijke wijn, waarvoor een speciale bruiloftsgast die dag had gezorgd, schrok door het lawaai ruw op uit haar dag droom en sprong snel omhoog. Ze stootte haar knie aan de rand van de tafel waardoor die op zijn kant viel en haar zilvermunten alle hoeken van de kamer op rolden. 'Had ik het je niet gezegd?!' riep Muppin paniekerig 'had ik het je niet gezegd?!'. Ammi keek geschrokken toe hoe Hanna ze ondanks haar pijnlijke knie direct begon op rapen. 'Rustig nou maar' probeerde hij Muppim te kalmeren 'kijk Hanna gaat ze al weer bij elkaar zoeken'. Terwijl Hanna de munten één voor één opzocht en opraapte, kwam er een zojuist ontsnapte kwartel via de open voordeur het huis binnen lopen. Niemand zag het kleine vogeltje binnen komen en rustig naast de deur op de grond gaan zitten om bij te komen van de hectiek op het marktplein. Hanna, die alle munten dacht te hebben verzamelt, zette de tafel weer recht en spreidde de munten over de tafel uit om ze na te tellen. 'O nee! Lieve help!' riep ze geschrokken uit 'ik heb er maar negen, er is er één weg!' 'O nee! Lieve help!' herhaalde Muppim haar, maar dan met nóg meer paniek in zijn stem dan even daarvoor 'er is er één weg Ammi, er is er één weg!! 'MUPPIM! Doe nou eens rustig aan!' zei Ammi nu toch wel een beetje boos om het overdreven gedrag van Muppim, 'Hanna gaat al zoeken, die munt heeft ze zo weer gevonden, erg ver kan die ene munt toch niet zijn?'. Maar zo makkelijk gaat het toch niet. Hanna kijkt onder het vloerkleed. Nee, daar ligt hij niet. 'hij komt nooit meer terug' jammert Muppim. Misschien is de munt in de openhaard gesprongen? Hanna voelt voorzichtig in de as, die nog een klein beetje warm is van de avond er voor. Nee, daar ligt hij ook niet. 'het komt nooit meer goed' huilt Muppin bijna. Misschien is de munt de deur uitgerold en in de tuin terecht gekomen. Hanna zoekt druk tussen de planten en het stof maar nergens is de munt te vinden. 'Hoe moet het nu verder?' blijft Muppim door jammeren. Hanna begrijpt er ook niets van. 'Waar is die munt toch gebleven?' praat ze nu hard op tegen zichzelf. Ze kijkt zelfs in al haar potjes en pannetjes die hoog op een plank staan. 'De wereld zal vergaaaaaaan!' jammert Muppin nu overdreven hard. 'Hou je mond nu eens zeurzak!' reageert Ammi nu boos op hem 'die munt is enorm belangrijk voor Hanna, maar je hoeft er niet zo'n drama van te maken'. Kleng! Beng! Er vallen twee pannen op de grond. 'Wat een herrie maakt ze met die pannen en deksels zeg' merkt Muppin op, die nu door de strenge woorden van Ammi wel wat rustiger geworden is. Hanna maakt zoveel herrie met de pannen dat de kwartel bij de deur er van wakker wordt. De kwartel staat op, strekt zijn vleugels eens goed uit en draait zich om en wandelt weer net zo makkelijk als hij binnen kwam, naar buiten toe. 'Hey Ammi, kijk daar!' roept Muppim opgewekt uit 'daar ligt de munt, de kwartel heeft er al die tijd boven op gezeten'. Hanna ziet de zilvermunt nu ook. 'Hoera!' roept ze blij uit en pakt de munt snel op. Ze is zelfs zo blij dat ze naar buiten rent en de twee rodellende vrouwen die onder haar raam staan om de hals springt en verteld hoe blij ze wel niet is. Ze nodigt de dames zelfs uit om bij haar thuis te komen vieren dat de munt die kwijt was weer terug is. 'Zie je nu wel Muppim, alles is al weer voor elkaar'. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
