 |
| ||||
|
Als ik de volgende morgen wakker wordt spring ik meteen onder douche. Even later hoor ik Kirsten een keel opzetten waar Lizzy nog wat van kan leren. Trouwens wat is er zo mooi aan de naam Kirsten? Dan was Batsehba beter geweest. Ik droog me snel af en vlieg bijna de trap af, klok een glas melk leeg en duw een boterham mijn strot in en vlieg zowat de deur uit. Ik bel bij tante Nicole aan en hoor een: “Anthon ben jij dat?” Ik zie, en hoor, meteen dat het oom Michael is. Hij doet de deur open en laat mij haastig naar binnen. “Wil jij alsjeblieft vandaag op Lizzy passen? Ik moet met Nicole naar het ziekenhuis, ze is in verwachting! Hoe ging het trouwens met je moeder?” Hij heeft een trotse glimlach op zijn gezicht. Ik ben echt oprecht blij voor hen. Zij hebben het verdiend, ik wist hoe graag ze een groter gezin wouden hebben. Maar na de geboorte van Lizzy leek het onmogelijk. “Natuurlijk wil ik op Lizzy passen. Gefeliciteerd trouwens, jullie verdienen het! Waar is ze? Weet Lizzy het al?” Ik zie dat Michael verbaasd is dat ik niet heb geantwoord op de vraag hoe het met mamma, Chris en Kirsten is. “Ze is boven en ja ze weet het al. Maar heb je een halfbroertje of zusje?” Kort antwoord ik: “halfzusje.” Michael kijkt me vreemd aan. Hij weet dat ik van kleine kinderen houd. En anders in ieder gaval van Lizzy. Ik schud mijn hoofd ten teken dat ik er niet over wil praten en loop naar Lizzy´s kamer. Als Lizzy mij ziet steekt ze haar armpjes uit en roept: “Anthon, mij optillen!” Lizzy is al 4 jaar en praat, wat tante Nicole nogal zorgen baart, nog steeds in haar peutertaaltje. Halve zinnen, verkeerde woorden, verkeerd gebruik van woorden. Allemaal foutjes die haar moeder haar nu al een jaar probeert af te leren, maar op een of nadere manier lijkt of is het onmogelijk. Lizzy kijkt mij wat vreemd aan. Ik denk zo dat ik minstens 5 minuten in het niets heb lopen staren. Dan til ik haar op en ruik aan haar luier. “Jakkes!” Lizzy haalt haar schoudertjes op en slaat dan haar armpjes aanhankelijk zo vast om mijn nek dat ik denk dat ik straks gewurgd ben door een 4 jarige. Dan komt tante Nicole binnen. Als ze het tafereeltje ziet begint ze hard te lachen, blijkbaar ziet het er erg grappig uit mij met een rode kop en uitpuilende ogen omdat ik geen lucht krijg, Als ze bij gekomen is tilt ze Lizzy op en verschoont haar luier. “Michael heeft het jouw zeker al verteld,” Begint tante Nicole, “vind jij het geen geweldig nieuws? En Lizzy vind het erg leuk nu ze het wat meer snapt.” Ik knik. “Michael had het mij inderdaad al verteld, en volgens mij zal Lizzy een goede zus zijn voor jullie nieuwe kindje.” Dan bijt ik op mijn lip want ik weet gewoon zeker dat mijn tante dat als een hint ziet om te vragen naar mijn halfzusje. “Hoe ging het eigenlijk met jouw moeder, heeft ze een zoontje of een dochtertje? En hoe heet het? Ben jij er blij mee?” Ehm, welke vragen had ze ook al weer gesteld? Ik weet het alweer “Eh, wat vroeg je allemaal ook al weer? Oh ja, Het is een meisje, ze heet Kirsten. Dat was alles hè?” Vlug probeer ik er om heen te draaien. Gelukkig vraagt tante Nicole niet verder. Ze is het blijkbaar vergeten. Als ze na een halfuurtje eindelijk weg zijn zit ik net een uurtje met Lizzy et spelen als de bel gaat. Als ik de hal in loop zie ik een kwade Chris. Angstig loop ik naar de deur en draai de knip van de deur om. Shit, zal hij zeggen dat ik naar huis moet? Waarom is hij zo boos? Chris wil je echt niet meemaken als hij boos is! Een keer heeft hij me een paar meppen verkocht toen sprong mama ertussen en is hij gestopt omdat mijn moeder begon te huilen en zei dat ze hem nooit meer wou zien als ik blijvende schade had. Ja, dit was precies wat ze zei. Dus stel ik had alleen wat blauwe plekken dan maakte het dus niets uit! Ik hoor Lizzy´s slofjes rinkelen en voel haar plakkerige handje dan aan mijn broek hangen. Voorzichtig doe ik de deur open en zie dat zijn gezicht rood is van woede. Hij wijst naar mij en dan naar Lizzy, zij kruipt meteen achter mijn benen en drukt haar hoofdje tegen mijn benen. “Meekomen! Hoe durf je? Je hebt gisteren een zusje gekregen en je gaat alweer naar je tante om daar met je nichtje te spelen en laat je moeder en mij alleen? Ik moet straks even weg en jij gaat dan jouw moeder gezelschap houden. Dit is echt ongelooflijk Anthon, zelfs ik had je wel wat slimmer verwacht je moeder vond het niet leuk.” Ik knik en draai me om en til Lizzy op en zeg dan tegen Chris: “Ik ga even vragen of ik Lizzy mee mag nemen.” Hij pakt me beet en schudt zijn hoofd en wijst dan naar Lizzy die nu onderhand aan het huilen is. Dan komt tante Nicole nar beneden. “Je kunt beter naar hem luisteren Anthon zo krijg je alleen maar meer problemen. Michael, Lizzy en ik komen vanmiddag wel naar jullie toe, wij zijn erg benieuwd hoe de baby eruit ziet.” Ik knik en zie nog net de knipoog die tante Nicole mij toe werpt. Ik geef Lizzy aan haar moeder en doe mijn jas en schoenen aan en loop nog even naar Lizzy en tante Nicole en geef hen allebei een zoen op hun wang en loop naar buiten het aan Chris overlatend om de deur dicht te doen. Ik ren naar ons huis en hoor uit de verte al mijn zusje huilen, tenminste zo lijkt het. Ik hoor Chris nog roepen dat ik onbeschoft kind ben en dat hij niet snapt hoe mijn moeder van mij kan houden en bij mij is gebleven. Ik storm het huis binnen naar boven en ren mijn kamer binnen zet de computer aan. Ik trap mijn deur dicht en doe hem op slot. Chris komt een paar minuten later ook naar boven. “Anthon, je moeder en ik willen met je praten.” Ik hoor het en haal mijn schouders op en start mijn mail op. Dan hoor ik Chris op de deur bonken: “Anthon je doet NU open of ik haal de reservesleutel op bij je moeder!” Ik ben zielsgelukkig dat ik hem 2 dagen geleden heb gepakt omdat ik mijn eigen kwijt ben. Maar ik zeg nog steeds niets. Ik sluit dan mijn mail af en hoor Chris naar mijn moeders kamer gaan. Ze hebben ruzie! Dan zet ik de computer op stand-by en loop ik naar mijn moeders kamer. Chris ziet me en doet meteen zoals een net, echte, vader zou moeten doen. Ik loop naar mam en geef haar een kus en vraag: “Mam, wat had je te zeggen tegen mij?” Ze knikt met haar hoofd naar Chris, die kucht even en zegt dan: “Wij vinden dat je erg vaak weg bent en jij je teveel afzondert van ons en je zusje. Wij willen dat jij de sleutel van je slaapkamer inlevert!” Ik draai me met een ruk om en sis iets tussen mijn tanden door. “Wat zei je?” Schreeuwt Chris. Ik haal mijn schouders op en wil weg lopen. Dan pakt hij mij bij mijn schouder en draait me om, zijn ogen spuwen vuur. “Laat 1 ding duidelijk zijn ook al ben ik dan niet jouw biologische vader, en daar ben ik God erg dankbaar voor, ik wil dat je respect voor me hebt!” Ik haal weer mijn schouders op, dan zie ik zijn hand omhoog gaan als in slowmotion hoor ik mijn moeder gillen, Kirsten huilen en Chris zijn stem die hevig vloekt en dan voel ik een pijnscheut door mijn wang en even later ook door mijn buik. Mama gilt nog steeds en roept dat hij moet ophouden, Kirsten huilt zo hard dat ik mama er bijna niet bovenuit hoor. Dan ben ik het zat om het slachtoffer altijd maar te zijn! Ik trap hem in zijn buik en sla en schop om me heen, ik vecht zoals ik nooit gevochten heb en dan sta ik hijgend voor hem stil. Hij heeft een bloedneus en ik denk niet dat hij nog vruchtbaar is en hij hijgt als een gek. Ik haal wat oppervlakkig adem en draai me dan om dan voel ik 2 handen om mijn nek, ik hoor mama gillen en dan voel ik niets meer, zie niets meer en hoor niets meer. Ik kreun en wil mijn ogen niet open doen maar een man buigt over mij heen, oom Michael “Anthon is je naam toch?” Razend snel denk ik na: waarom vraagt hij het is mamma er niet? Of iemand anders? Ik kreun en hum wat. Dan hoor ik de deur open gaan en hoor ik de vraag opnieuw en ik hoor tante Nicole´s zachte stem ja zeggen. Ik hoor de deur weer open gaan en hoor Chris aan mamma vragen of Lizzy ook mag “kijken”. Alsof ik een beeld in het museum ben! Mamma zegt niets maar ik hoor Lizzy´s lichte stemmetje kraaien en praten en dan huilen. Waarschijnlijk heeft ze mij gezien! Ik doe voorzichtig mijn ogen weer open. Geen mamma, en gelukkig ook geen Chris. Ik glimlach en strek mijn handen uit om Lizzy te aaien maar ze kijkt bang naar me. Ik begrijp niet waarom want tante Nicole zegt alleen maar dat er niets is om bang voor te zijn. Dan krijg ik opeens tranen in mijn ogen ik kan niet stoppen met huilen. Tante Nicole gaat voorzichtig weg met Lizzy en Michael blijft. “Wie begon? Ik wil wel een eerlijk antwoord hè! En dat wil niet zeggen dat de ander niet fout was want die was net zo fout.” Met schorre stem antwoord ik: “Chris.” Michael knikt en loopt dan de kamer uit alsof ik het verkeerde antwoord heb gegeven. Als om een uur of acht in de avond Chris komt wil ik meteen mijn ogen dicht doen en doen alsof ik slaap. “Anthon”, zegt hij, “sorry, dat ik je zo erg verwond heb.” Razend snel denk ik na. “Ik ga bij tante Nicole slapen of logeren Dan weten we zeker dat er geen ongelukken gebeuren.” Ik weet dat het een gemene opmerking is maar ik moest het gewoon even zeggen. Ik hoor Chris zijn adem inhouden. “Herinner jij je nog wat ik zei voor we op de vuist gingen? Nou ik zal het voor je herhalen. Ook al ben ik jouw biologische vader niet toch wil ik respect van je.” Ik weet dat hij wat vergeet. “Je vergeet wat, je zei namelijk: "ook al ben ik dan niet jouw biologische vader, en daar ben ik God dankbaar voor, hoor je wel respect voor me te hebben." Dan pak ik de telefoon en bel tante Nicole maar ik krijg de bezettoon dus er zit niets anders op dan gewoon met Chris onder een dak te slapen. In bed denk ik na en dan bedenk ik dat hij geen sorry zij voor het slaan enzovoort maar voor de mate waarop hij mij heeft verwond. Ik knijp mijn ogen dicht tegen mijn tranen. Dan loop ik zachtjes naar mam. “Sorry mam, het spijt me heel erg dat jij dit allemaal moet meemaken.” Ze geeft me een zoen op mijn voorhoofd en zegt dan: “Anthon, ga maar slapen en droom maar van een oplossing voor de relatie tussen jou en Chris. Een goede oplossing en niet: je knalt hem neer en weg is het probleem oké?” Ik knik en loop straal langs Kirstens wieg. “Nog iets Anthon, Kirsten wil ook jou kennen en ik wil dat jij een relatie hebt met je zusje. Ze is ook een deel van mij. En haat je mij? Daar doe je mij meer pijn mee met het negeren van Kirsten. Vergeet gewoon dat deel van Chris. Daar wordt je alleen maar moe van omdat elke keer weer te moeten bedenken en daar over in discussie te gaan.” Ik knik en werp een blik op de wieg en zie dat ze slaapt en loop dan door naar de badkamer ik poets mijn tanden, ga naar het toilet en kleed me om in mijn pyjama en ga in bed liggen met mijn deur op slot. Ik hoor Chris nog aan mijn deur rukken maar hij krijgt hem niet open. Ik hoor hem nog geen minuut later er ruzie over maken met mijn moeder. Dan hoor ik wat vreemds. “Chris, ik houd van je dat moet je begrijpen maar ik houd ook van Anthon en ook van Kirsten. Ik wil dat jullie allemaal samen gelukkig kunnen zijn maar jij Anthon maken het elkaar erg moeilijk om niet te zeggen onmogelijk!” Ik hoor Chris heen en weer lopen. “Marieke dit had je kunnen voorspellen. Dit scenario had ik ook al kunnen voorspellen maar hoe zit het werkelijk met jouw gevoelens? Ik ben bang dat je niet meer van me houdt en dat je alleen geen scheiding regelt om Kirsten. Ik houd van je en het spijt me dat ik niet over weg kan met jouw zoon.” Dan hoor ik mama schreeuwen, en dat doet ze niet vaak.”Chris, het is jouw stiefzoon leer je gedragen wat voor een kleinzielig kereltje ben je eigenlijk? Ik houd, echt waar, zielsveel van je maar jij haat mijn zoon. En je ik weet dat jij niet de biologische vader bent van Anthon maar je bent zijn enige vader. Zijn vader gaf meer om hem in de 4 jaar dat Anthon bij ons leefde dan jij in je hele leven ooit om hem hebt gegeven. En dat hoef je niet te ontkennen want het is zo. Maar ik wil niet scheiden en ik wil niet dat je weg gaat ik wil je houden totdat ik onder de groene zoden lig.” Dan hoor ik mama met hysterische uithalen huilen. Chris troost haar en even later hebben ze de hele ruzie bij gelegd. Jammer! Als ze nou echt gingen scheiden was ik eindelijk van Chris af! Die morgen staat mijn moeder voor het aanrecht, ze maakt omeletten. Ik eet er een paar. Dan ren ik naar tante Nicole en informeer naar wat de dokter zei over hun nieuwe kindje. Ze zijn echt door het dolle heen. Het kindje blijkt tot nu toe helemaal gezond te zijn maar voor de zekerheid hebben ze een vruchtwaterpunctie gedaan. Ik blijf er de hele middag en kan sinds een tijd me weer ontspannen. Als het half 6 is moet ik, jammer genoeg, weer naar huis. Thuis hoor ik nog net de woorden: “ach Chris, als hij naar school is straks heb je vast minder last van hem.” Voor de duidelijkheid ik ben die "ik" in die zin. Ongelooflijk! En dat zegt mijn moeder? Ik ren naar boven met zoveel geluid dat mijn moeder moet gehoord hebben dat ik zeker weet dat mijn moeder nu ook weet dat ik heb gehoord wat ze heeft gezegd tegen Chris. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
